هر آنچه باید در مورد انگل و زندگی انگلی بدانید!

انگل موجودی است که روی میزبان یا در داخل بدن آن زندگی می کند و مواد مغذی خود را از آن میزبان دریافت می کنند. میزبان موجودی است که از یک انگل حمایت می کند. گاهی میزبان توسط انگل آسیب می بیند و گاهی اوقات رابطه خنثی است و میزبان آسیبی نمی بیند. هنگامی که انگل تأثیر منفی بر میزبان بگذارد اغلب میزبان را مستقیماً از بین نمی برد ، اما عوامل استرس زای ناشی از وجود انگل می تواند باعث از بین رفتن آن شود.

انگل ها دو دسته هستند، اکتوپارازیت ها انگلی هستند که در خارج از بدن زندگی می کنند. در حیوانات ، آنها روی پوست زندگی می کنند و باعث خارش و بثورات می شوند. اندوپارازیت ها انگلی هستند که در داخل بدن زندگی می کنند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است در سیستم خون ، عضلات ، کبد ، مغز یا دستگاه گوارش حیوانات زندگی کنند. در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه می گردد لطفا همراه ما باشید.

انواع انگل ها

تک یاخته

تک یاخته ها موجوداتی تک سلولی هستند که می توانند در داخل بدن زندگی و تکثیر شوند. مانند عفونت های ناشی از پروتوزوآ که یک عفونت جدی است که می توانید از طریق نوشیدن آب آلوده به پروتوزوآ ژیاردیا به آن  مبتلا شوید.

هلمینت

هلمینت ها موجودات چند سلولی هستند که می توانند در داخل یا خارج از بدن شما زندگی کنند. آنها بیشتر به عنوان کرم شناخته می شوند. آنها شامل کرم های تخت ، کرم های نواری ، کرم های سر خار دار و کرم های گرد هستند.

اکتوپارازیت ها

اکتوپارازیت ها موجوداتی چند سلولی هستند که روی پوست شما زندگی می کنند یا از آن تغذیه می کنند. آنها شامل برخی از حشرات مانند پشه ، کک و کنه می باشند.

راههای ابتلا به انگل

عفونت های انگلی می توانند به روش های مختلفی منتقل شوند. به عنوان مثال ، پروتوزوآ و هلمینت ها می توانند از طریق آب ، غذا ، مدفوع ، خاک و خون آلوده منتقل شوند. برخی از آنها می توانند از طریق تماس جنسی منتقل شوند. برخی از انگلها توسط حشراتی پخش می شوند که به عنوان ناقل یا حامل بیماری عمل می کنند. به عنوان مثال ، مالاریا توسط پروتوزوآهای انگلی ایجاد می شود که هنگام تغذیه از انسان توسط پشه ها منتقل می شود.

چرخه های زندگی انگلی

همه انگل ها یک چرخه زندگی دارند که شامل یک دوره زمانی در ارگانیسم میزبان است و می تواند به مراحل رشد ، تولید مثل و انتقال تقسیم شود. چرخه های زندگی انگلی را بیشتر می توان به دو دسته تقسیم کرد: مستقیم (یکنواخت) و غیرمستقیم (ناهمگن).

انگلهایی که دارای چرخه زندگی مستقیم هستند بیشتر زندگی بزرگسالی خود را در یک میزبان می گذرانند  که به مرحله انگلی معروف است و فرزندان خود را از یک میزبان به میزبان دیگر منتقل می کنند که به عنوان مرحله زندگی آزاد شناخته می شود.

پارازیت های مستقیم اغلب فاقد مرحله میانی هستند و باید میزبان خود را ترک کنند. برای انجام این کار آنها باید بتوانند در محیط خارج از میزبان اصلی خود زنده بمانند و سپس در یک میزبان جدید مستقر شوند. به انگلهایی که میزبان وابسته هستند پارازیت های اجباری گفته می شود  در حالی که به انگل هایی که می توانند برای چندین نسل از مرحله انگلی رد شوند ، انگل های اختیاری گفته می شود.

بهتر است بدانید:

نماتدها و تریپانوزوماتیدها نمونه هایی از انگل هایی هستند که دارای چرخه زندگی مستقیم هستند. انگل هایی با چرخه های زندگی غیرمستقیم با دو مرحله میزبانی مشخص می شوند که به یک میزبان قطعی و یک میزبان واسطه ​​احتیاج دارند. مرحله میزبان قطعی برای تولید مثل و مرحله زندگی بزرگسالی مورد نیاز است. در میزبان واسطه توسعه انگل رخ می دهد ، پس از آن می تواند به یک میزبان قطعی منتقل شود.

چندین مرحله رشد ممکن است در یک میزبان واسطه انجام شود  که نقش مهمی در تسهیل انتقال بیماری به شکل ناقلانی مانند پشه ها دارد که انگلهای نابالغ را از طریق پروبوزیت مستقیماً به جریان خون میزبان قطعی منتقل می کنند. برخی نماتدهای فیلاریایی ، پلاسمودیوم و لیشمانیا نمونه هایی از انگلی  هایی با چرخه های زندگی غیرمستقیم هستند. میزبانان مخزن به طور معمول انگلی را تحمل می کنند و هیچگونه تأثیر سوئی به آنها وارد نمی شود. با این حال ، معرفی یک میزبان جدید به جمعیت میزبان های مخزنی اغلب منجر به بیماری شدید در میزبان تازه معرفی شده می شود.

همه گیری بیماری های انگلی

انگل ها اغلب در مناطق خاصی از جهان بومی و گاه همه گیر هستند. به عنوان مثال ، پلاسمودیوم در آفریقا یک نگرانی مداوم است و اغلب در سطح بومی و اپیدمی اتفاق می افتد. به همین ترتیب ، اپیدمی های متعدد بیماری خواب در آفریقا ، به ویژه در اوگاندا ، که هر دو زیرگونه تریپانوزوما بومی هستند ، رخ داده است. ظهور بیماری های ناشی از انگل های بیماری زا همیشه در مناطق گرمسیری نگران کننده است.

اثر زندگی انگلی بر زنجیره غذایی

در صورت نبود انگل ها افزایش جمعیت جانوران و گیاهان باعث ایجاد یک بحران در زنجیره غذایی شده و باعث می شود جانوران شکارچی جای انگل ها را اشغال کنند. وجود جانوران شکارچی در زنجیره غذایی باعث تغییر شکل جانوران و گیاهان می شود.

انگل ها چه تاثیری بر شیوع بیماری‌ها دارد؟

اگر سیستم ایمنی بدن ما از دوران کودکی در معرض انگل ها قرار نگیرد قطعا برای مقابله با آنها تکامل نخواهد یافت. بیماری های انگلی در محیط‌ های تمیز و بهداشتی نادر هستند ولی در صورت بروز درگیری بیشتری ایجاد خواهند کرد چون سیستم ایمنی برای مواجهه با آنها آمادگی ندارد.

اثر زندگی انگلی بر چرخه طبیعت

اگرچه انگل‌ ها به موجودات زنده آسیب می زنند اما از اثرات مثبت آنها می توان به کنترل جمعیت آفات محصولات کشاورزی مانند حشرات و حیوانات دیگر اشاره کرد که تولید مثل سریعی دارند. برای کنترل این آفات ما مجبوریم از سموم حشره ‌کش استفاده کنیم که پیامدهای خوبی برای سلامتی انسان و حیات وحش ندارد.

تنوع جانداران و زندگی انگلی

جالب است بدانید پیشرفت تکاملی گونه ‌های جانوری جدید و تنوع زیستی حاصل  رقابت بین میزبان و انگل است که قدرت آنها را برای ادامه حیات افزایش می دهد.تحقیقات مختلف نشان داده ‌اند که انگل ‌ها با تمام آسیب هایی که به موجودات می رسانند محرک و حافظ تنوع زیستی هستند و حتی می توانند جذابیت جنسی جانوران را برای جنس مخالف تحت تاثیر قرار دهند.

اثر گذاری انگل‌ ها بر جفت ‌گیری و رابطه جنسی و تولید مثل نیز طی تحقیقات مشخص شده است و در نبود آنها احتمال خودباروری افزایش یافته و تنوع ژنتیکی در بین گونه ها از بین می رود.

پیشگیری و درمان بیماریهای انگلی

شرایط غیر بهداشتی اغلب علت اصلی بیماری انگلی است به ویژه در مناطقی که جمعیت بیش از حد دارند، کیفیت آب پایین است، یا در میان جمعیت هایی که از انگل شناخت ندارند. بنابراین ، پیروی از روش های بهداشتی ساده ، مانند شستن دست ، پختن گوشت و جدا نگه داشتن زباله های انسانی از مواد غذایی ، حیوانات خانگی و دام می تواند از بسیاری از بیماری های ناشی از انگل ها جلوگیری کند.

داروهای ضد انگلی را می توان به عوامل ضد پروتزوئالیز و ضد هلمینتیک تقسیم کرد. ضد پروتوزوآها معمولاً برای ایجاد اختلال در یک مرحله خاص در چرخه حیات انگلی طراحی می شوند. داروهای ضد پلاسمودیوم را می توان به عنوان پیشگیری ، مانند  کلروکین خوراکی ، یا به عنوان درمانی برای بیماری فعال ، مانند داروی ترکیبی با استفاده از اتواکوون و پروگوانیل ، آرتمتر و لومفانترین یا سولفات کینین و داکسی سایکلین مصرف کرد. سایر داروهای ضد پروتوزوآ که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند شامل مترونیدازول ، آمفوتریسین B و سورامین است.

نکته:

داروهای ضد هلمینتیک باعث آسیب فیزیکی به کرم های انگلی می شوند و در بیشتر موارد کرم های بالغ را هدف قرار می دهند. آنها همچنین از متابولیسم انگل جلوگیری می کنند ، توانایی تخمدان های آن را مهار می کنند یا دفع آنرا از میزبان را تسهیل می کنند. کلاس ضد عفونی کننده های بنزیمیدازول ، که شامل مبندازول و آلبندازول است ، در جذب گلوکز و تولید انرژی توسط انگل تداخل ایجاد می کند. این داروها به عنوان خط اول درمانی برای بیشتر عفونت های کرم حلقوی و برخی از عفونت های کرم نواری استفاده می شود. ایورمکتین که از گروهی از مواد طبیعی ایجاد شده است ، اغلب برای درمان بیماری سالک با ایجاد فلج کرم های آلوده استفاده می شود. از دیگر داروهای ضد هلمینتیک می توان به دی اتیل کاربامازین و پرازیکوانتال اشاره کرد.

چالش ها در رابطه با کنترل بیماری های انگلی

اگرچه در جلوگیری از بیماری انگلی بسیار موثر است اما رعایت دستورالعمل های بهداشتی در مکان هایی که منابع مالی یا اداری برای تأمین نیازهای اساسی مانند تأمین آب تمیز ندارند ، دشوار است. در فرهنگ های خاص ، انسان ها خانه های خود را با دامها و انگل های همزیست به اشتراک می گذارند و خطر ابتلا به بیماری انگلی را بسیار افزایش می دهند. علاوه بر این ، بیماری های انگلی به طور نامحدود در جمعیت های انسانی که برای شکستن چرخه عفونت دسترسی به کمک پزشکی ندارند حفظ می شود.

در برخی موارد ، علیرغم درمان ، انگل به دلیل توسعه سویه های مقاوم در برابر دارو در موجودات زنده باقی می ماند. به عنوان مثال چندین سویه از مالاریا در برابر داروهای ضد مالاریایی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند مقاوم شده اند که همه این عوامل مبارزه با بیماریهای انگلی را دشوار می کند.