مورفین چیست و چه عوارض و خطراتی برای فرد دارد؟
مورفین یک داروی مخدر ضد درد است که برای درمان درد متوسط تا شدید استفاده می شود. این ترکیب به دو شکل دارویی در دسترس است ؛ مرفین کوتاه اثر در صورت نیاز برای تسکین دردهای شدید مصرف می شود. فرمی از این دارو که به تدریج آزاد می شود برای درمان دردهای طولانی تر و مزمن مثلا برای دردهای جراحی مورد استفاده قرار می گیرد.
مورفین یکی از قوی ترین مخدرهایی است که از گیاه خشخاش گرفته می شود. این ترکیب با جلوگیری از احساس درد و آرامش سیستم عصبی مرکزی ، کاهش فشار خون ، ضربان قلب و تنفس برای ایجاد احساس لذت و آرامش عمل می کند.
مرفین نام خود را از Morpheus ، خدای رویای یونان می گیرد ، اساساً به این دلیل که به کاربر احساس سرخوشی می دهد که غالباً به عنوان احساس رویایی توصیف می شود. سوء مصرف مورفین باعث اعتیاد شدید شده و عوارض بدی برای فرد به دنبال دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک همراه ما باشید.
تاریخچه کشف مورفین
از زمانی که بشر اثرات دارویی و تفریحی گیاه خشخاش را کشف کرد ، در طول قرن ها به ویژه در آسیا که یک گیاه بومی است از آن استفاده گسترده ای کرده اند. در دوران صنعتی شدن ، بسیاری از آسیایی ها از شبکه حمل و نقل استفاده کرده و به آمریکا مهاجرت کردند و تریاک را که در کشورهایشان بسیار رایج بود با خود به آنجا بردند. سوء استفاده و مصرف تریاک به عنوان مسکن درد ادامه داشت و در قرن هجدهم و نوزدهم اعتیاد آن به سطح تکان دهنده ای رسید.
بنابراین یک راه حل برای کاهش اثرات اعتیاد آور تریاک و در عین حال حفظ خواص دارویی مثبت آن ضروری بود. بین سالهای ۱۸۰۵ و ۱۸۱۶ ، یک دستیار داروساز به نام فردریش ویلهلم سرتورنر موفق شد یک ترکیب بلوری سفید مایل به زرد را از تریاک خام جدا کند. وی پس از آزمایش دوزهای بسیار کمی از این ترکیب بر روی خود ، متوجه شد که این ماده اثرات تسکین درد و سرخوشی دارد. وی آنرا با الهام از نام خدای رویاهای یونان ، مورفئوس (Morpheus) نامگذاری کرد.
بهتر است بدانید:
در اواسط قرن نوزدهم ، مورفین به عنوان یک داروی معجزه آسا که پزشکان می توانستند آن را برای سربازان مجروح در طول جنگ داخلی آمریکا تجویز کنند ، به صورت تجاری تولید کردند. اما پس از جنگ ، مشخص شد که جانبازانی که از مرفین استفاده کرده بودند ، دچار اعتیاد به مرفین شده اند.
این دارو همچنین به عنوان جایگزین تریاک در تسکین درد و برای درمان اعتیاد به تریاک ، مورد توجه قرار گرفت. با اختراع اولین آمپول زیر پوستی در سال ۱۸۵۳ راهی جدید برای ورود مستقیم مورفین به جریان خون فراهم شد. با توجه به فرم تصفیه شده دارو ، مورفین ۱۰ برابر بیشتر از تریاک در تسکین درد موثر است. با این حال ، یک مشکل اساسی بوجود آمد. خاصیت اعتیاد آور آن نیز به طور تصاعدی افزایش یافته و چالش جدیدی را ایجاد می کرد که باید کاهش می یافت.
بنابراین قرص های سولفات مورفین تولید و برای رفع خطر وابستگی در افرادی که برای تسکین درد به مرفین نیاز داشتند ، تولید و معرفی شدند. این قرص ها دوزهای کمتری از مورفین را در بدن آزاد می کنند و به عنوان راه حلی برای عدم اعتیاد و وابستگی به مرفین مورد استفاده قرار می گیرند. امروزه قرص های سولفات مورفین برای کنترل دردی تجویز می شوند که به اندازه کافی شدید باشد و به داروی ضد درد مخدر نیاز داشته باشد اما درمان های جایگزین برای آنها ناکافی است.
مورفین چه شکلی است؟
مرفین ، به طور طبیعی ، یک ترکیب بلوری شکل است. گرچه در کاربرد پزشکی آن بسته به شرکت دارویی که آن را تولید کرده و نحوه مصرف ، اشکال مختلفی به خود گرفته است.
قرص های سولفات مورفین در اشکال ، اندازه ها و رنگ های مختلف تولید می شوند. برخی از قرص ها به شکل گرد هستند ، در حالی که برخی دیگر به شکل بیضی هستند. قرص های سولفات مرفین به شکل کپسول نیز وجود دارد. با وجود تنوع رنگ و شکل ، یکی از ویژگی های مشترک تمام قرص های سولفات مرفین این است که آنها باید مقدار دوز خود را بر حسب میلی گرم بر روی قرص نشان دهند.
چرا مورفین اعتیاد آور است؟
تأثیر مورفین بر مسیر پاداش و مراکز لذت مغز باعث اعتیاد به مورفین می شود. مصرف کنندگان از نظر روانشناختی به دارو وابسته می شوند تا به اثرات سرخوشی و آرام بخشی که در اثر مصرف آن ایجاد می شود ، دست یابند.
با شروع استفاده از مورفین در بیمار ، درد آنها فروکش می کند و احساس می کنند هنگام مصرف دارو احساس سرخوشی و راحتی دارند. با گذشت زمان ، مورفین در مقابله با درد آنها اثر کمتری نشان می دهد و استفاده از آن افزایش می یابد. بيمار هيچ گونه اطلاعی از ضرر افزايش مقدار دوز دریافتی ندارد به اين دليل كه مورفين بيشتر موجب درد كمتر می شود.
جالب است بدانید که:
در بعضی موارد ، ممکن است پزشک حتی نسخه ای با دوز بالاتر را ارائه داده و از بیمار بخواهد که با دوز کمتر شروع کند و در صورت لزوم آنرا افزایش دهد. همانطور که بیمار این دوز را افزایش می دهد ، تحمل آنها نیز به آرامی افزایش می یابد. باز هم ، آنها دوز را کمی افزایش می دهند ، بی دردی و سرخوشی را که در آغاز احساس می کردند ، دنبال می کنند. این چرخه ممکن است هفته ها ، ماه ها یا حتی سالها ادامه داشته باشد.
در حالی که بیمار به افزایش دوز خود ادامه می دهد ، بدن و مغز وی به طور فزاینده ای به دارو وابسته می شوند. در حالی که برخی از کاربران ممکن است در هنگام سوء مصرف مورفین فعال و سالم باقی بمانند ، اما بیشتر آنها معتاد می شوند. مورفین اولویت آنها می شود و بر شغل ، روابط و سرگرمی های آنها اولویت خواهد یافت. بیماران در نهایت به مشکلات اعتیاد خود پی خواهد برد و به دنبال کمک خواهد بود ، در غیر این صورت ممکن است در مصرف بیش از حد دارو جان خود را از دست بدهد.
ترکیبات دارویی مشترک با مورفین
بسیاری از مصرف کنندگان مواد مخدر که از مورفین استفاده می کنند ، ممکن است آن را به همراه سایر داروهای روانگردان مصرف کنند. در برخی موارد ، هنگام خرید غیرقانونی مورفین ، این ماده از قبل با داروهای دیگری مانند آمفتامین یا مت آمفتامین ، مواد مخدر دیگر مانند فنتانیل یا کدئین ، یا حتی داروهای بدون نسخه مانند ملین ها ، استامینوفن یا کافئین ترکیب شده است.
متأسفانه ، عواقب مخلوط کردن مواد افیونی مانند مرفین با الکل می تواند بسیار خطرناک باشد. الکل ممکن است اثرات مورفین را تقویت کرده و منجر به خواب آلودگی شدید و اختلال در مهارت های حرکتی و عدم هماهنگی شود. کسانی که مورفین و الکل را به مقدار زیاد مخلوط می کنند ، در صورت مصرف بیش از حد ، ممکن است دچار کما یا مرگ شوند.
اثرات کوتاه مدت مرفین بر بدن
اثرات کوتاه مدت مورفین بر روی بدن و مغز عبارتند از:
- خواب آلودگی
- بیهوشی
- یبوست
- تنفس کند
- حالت تهوع
- کما (در موارد شدید)
علائم و نشانه های جسمی سوء مصرف و اعتیاد به مرفین
وقتی فردی از نظر جسمی به مورفین وابسته یا معتاد باشد ، هنگام مصرف دارو علائم جسمی زیادی را تجربه می کند که شامل:
- کاهش اشتها
- افزایش تحمل دارو
- اختلال در مهارت های حرکتی
- چرخه قاعدگی نامنظم در زنان
- اثرات طولانی مدت استفاده از مرفین
کسانی که از مورفین یا مواد مخدر دیگر برای مدت زمان طولانی استفاده می کنند ممکن است وابستگی و یا اعتیاد را تجربه کنند. همانطور که بدن و مغز به اثرات مورفین عادت می کنند ، در صورت قطع مصرف دارو ، کاربران شروع به علائم ترک می کنند. با ادامه استفاده ، تحمل آنها نسبت به دارو افزایش می یابد ، که به طور کلی منجر به نیاز به دوزهای بالاتر و یا بیشتر برای رسیدن به اثر مطلوب می شود.
علائم و نشانه های روانشناختی سوء مصرف و اعتیاد به مرفین
اعتیاد روانشناختی می تواند منجر به تغییرات زیادی در روان و رفتار فرد شود. علائم خلقی قابل توجه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اختلال در عملکرد ذهنی و شناختی
- بی توجهی
- مشغله ذهنی با مرفین
- قضاوت ضعیف
- رضایت پس از مصرف
- با وجود آگاهی از اعتیاد آوری یا وابستگی ، اجبار به استفاده از ماده مخدر
تغییرات رفتاری در زمان اعتیاد به مورفین
- گذراندن وقت با گروه های جدید دوستان یا گذراندن وقت به تنهایی
- از دست دادن علاقه به سرگرمی ها و فعالیت ها
- تغییراتی در بهداشت ، از جمله عدم استحمام یا تغییر لباس به طور منظم
- تغییر در خلق و خو مانند تحریک پذیری یا غمناکی
- خوابیدن بیشتر و در ساعات عجیب و غریب
- تماس مداوم با بیمار برای غیبت از کار یا تحصیل
- مشکلات مالی ناگهانی بدون هیچ توضیح واضحی
- تلاش برای دریافت نسخه های متعدد از پزشکان مختلف
- پنهان کردن مرفین یا دروغ گفتن در مورد استفاده از آن
- دروغ یا سرقت برای خرید مرفین بیشتر
آمار اعتیاد به مرفین
طبق آماری که در وب سایت مرکز اعتیاد موجود است و داده های موجود در شبکه جهانی اطلاعات درباره مواد مخدر (GINAD) نیز از آن پشتیبانی می کند ، درسالهای اخیر ، بیش از نیمی از مرگ های تصادفی در ایالات متحده به دلیل مصرف مورفین و هروئین بوده است. بیش از ۱۰ درصد از جمعیت ایالات متحده اعتراف کرده اند که در طول زندگی خود از مرفین استفاده کرده اند. تعداد افرادی که با اعتیاد به مرفین دست و پنجه نرم کرده و در اورژانس بیمارستان بستری شده اند بین سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ حدود ۱۰۶ درصد افزایش یافته است. بسیار ناراحت کننده است که همه شاخص ها حتی تعداد معتادان به مرفین نیز علیرغم افزایش آگاهی در رابطه با مواد مخدر افزایشی است.
درمان های موجود برای ترک مورفین
مانند دیگر مواد مخدر یک برنامه درمان اعتیاد به مرفین وجود دارد که در ابتدای آن بدن بیماران باید سم زدایی شود. در طی این فرایند افراد تحت نظارت پزشکی قرار می گیرند و ممکن است داروهایی برای کمک به آنها جهت مقابله با علائم ترک که در این دوره شدیدترین علائم را خواهند داشت ، تجویز شود.
پس از سم زدایی ، بیماران با انواع روش های درمانی رفتاری و روانشناختی تحت معالجه قرار می گیرند. این روش ها به فرد کمک می کند تا از بازگشت به اعتیاد در آینده خودداری کند و به او می آموزد که رفتارها و مسائلی را که منجر به اعتیاد شده است را درک کند.
مشاوره فردی ممکن است از انواع تکنیک ها تشکیل شده باشد اما همیشه در جلسات بین فرد معتاد و مشاور تکنیک هایی برای غلبه بر ولع مصرف مرفین ارائه می شود و روش های دیگری را برای مقابله با استرس و اضطراب که ممکن است منجر به اعتیاد مجدد شود ، فرا می گیرد. در این بین گروه درمانی و حمایت خانواده نیز می تواند بسیار موثر باشد.
