آیا مقدار جیوه در تیلاپیا می تواند برای سلامتی خطرناک باشد؟

ماهی تیلاپیا (tilapia) ماهی آماده و نسبتاً ارزانی است که بسیاری از مردم از خوردن آن لذت می برند. تیلاپیا به دلیل روش خاص پرورش باعث افزایش نگرانی در افرادی شده است که به سلامتی خودشان اهمیت می دهند. تیلاپیا یک ماهی ارزان با طعم ملایم و چهارمین غذای دریایی پرمصرف در ایالات متحده است. بسیاری از افراد عاشق این ماهی هستند زیرا نسبتاً مقرون به صرفه است و طعم آن کمی شبیه مرغ است.

با این حال سؤالاتی در رابطه به شیوه های پرورش این ماهی مطرح است که بسیاری از مردم ادعا می کنند باید از مصرف این ماهی به طور کامل اجتناب کنند. برای آگاهی بیشتر در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک با ما همراه باشید.

حقایقی در رابطه با ماهی تیلاپیا

نام تیلاپیا در واقع به چندین گونه ماهی آب شیرین اشاره دارد که به خانواده cichlid تعلق دارند. اگر چه تیلاپیای وحشی بومی آفریقا است. اما این ماهی در سراسر جهان وجود دارد. هم اکنون در بیش از ۱۳۵ کشور جهان پرورش داده می شود. تیلاپیا یک ماهی ایده آل برای پرورش است. زیرا به هیچ وجه شلوغی استخر پرورش ماهی برای آن اهمیتی ندارد. به سرعت رشد می کند و یک رژیم گیاهی ارزان قیمت مصرف می کند. این خصوصیات در مقایسه با سایر انواع غذاهای دریایی آن را به یک محصول نسبتاً ارزان تبدیل می کند.

پرورش ماهی تیلاپیا

فواید و خطرات این ماهی تا حد زیادی به تفاوت در شیوه های پرورش و مکان پرورش آن بستگی دارد. چین بزرگترین تولید کننده تیلاپیا در جهان است. آن ها سالانه بیش از ۱.۶ میلیون تن ماهی تولید می کنند. بخش عمده ای از آن به ایالات متحده صادر می شود. تیلاپیا یک منبع پروتئین خالص است که چربی نسبتاً کمی دارد. خوردن ماهی به طور کلی یک روش سالم تر برای مصرف پروتئین نسبت به گوشت سرخ شده، فرآوری شده یا گوشت قرمز است. این ماهی از نظر سدیم، کالری و چربی نسبت به بیکن و سایر گوشت های فرآوری شده نیز سالم تر است و برخلاف آن ها حاوی نیترات نیست که به طور بالقوه می تواند باعث سرطان شود.

از آنجا که تقاضای مصرف کنندگان برای این ماهی همچنان رو به رشد است. پرورش تیلاپیا روشی مقرون به صرفه برای تولید یک محصول نسبتاً ارزان برای تامین نیاز جهان است. با این حال، گزارش های متعددی در طول دهه گذشته با برخی از جزئیات مربوط به شیوه های پرورش این ماهی، به ویژه از مزارع پرورش ماهی واقع در چین منتشر شده است که نگران کننده است.

ماهی فیلا فیلا

تیلاپیا با نام دیگر فیلا فیلا نیز شناخته می شود. گزارش هایی در رابطه با عدم تغذیه مناسب این ماهی ها منتشر شده است. یکی از گزارش های منتشر شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نشان داد که ماهی هایی که در چین پرورش می یابند از فضولات دامی تغذیه می شوند. اگرچه این عمل هزینه های تولید را کاهش می دهد. ولی باکتری هایی مانند سالمونلا موجود در پسماند حیوانات می توانند آب را آلوده کرده و خطر بیماری های ناشی از غذا را در انسان افزایش دهند.

استفاده از مدفوع حیوانات به عنوان خوراک ارتباط مستقیمی با ماهی خاصی در این گزارش ندارد. با این حال، حدود ۷۳٪ از تیلاپیایی که به ایالات متحده وارد می شود از کشور چین است و این مسئله موجب نگرانی بسیاری از افراد شده است.

فواید مصرف ماهی تیلاپیا

تیلاپیا حاوی اسیدهای چرب ضروری امگا ۳ و امگا ۶ است. اسیدهای چرب امگا ۳ در سلامت قلب، بینایی و قدرت مفاصل نقش دارند. ولی مصرف بیش از حد اسیدهای چرب امگا ۶ برای سلامتی خوب نیست زیرا ممکن است باعث التهاب یا بدتر شدن آن شود.

در این ماهی درصد اسیدهای چرب امگا ۶ بیشتر از اسیدهای چرب امگا ۳ است. با این حال، چربی موجود در فیله تیلاپیا بسیار کم است. بنابراین فرد هنگام خوردن ماهی تنها مقدار کمی امگا ۶ دریافت می کند.

بهتر است بدانید به طور کلی این ماهی به دلیل نسبت بالاتر امگا ۶ به امگا ۳، نسبت به سالمون از سلامتی کمتری برخوردار است. با این حال، هنوز امگا ۳ بیشتری نسبت به سایر گوشت ها دارد. تحقیقات در سال ۲۰۱۸ نشان داد که دادن خوراک غنی شده به این ماهی باعث افزایش محتوای امگا ۳ آنها می شود.

افراد می توانند حداقل دو بار در هفته به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم ماهی بدون چربی میل کنند. تیلاپیا منبع عالی اسیدهای چرب امگا ۳ و پروتئین است که هر دو برای سلامتی مهم هستند.

انتخاب ماهی از یک منبع معتبر می تواند خطرات و عوارض آن برای سلامتی را کاهش دهد. مصرف کنندگان می توانند برای بررسی منبع ماهی خود به دنبال کشور مبدا یا نماد Ocean Wise باشند.

مضرات ماهی تیلاپیا

گزارش هایی وجود دارد که نشان می دهد تیلاپیلای تولید چین حاوی باقی مانده های دارویی و افزودنی های غیر ایمنی هستند که باعث شده ایالات متحده چندین بار از واردات این ماهی به کشور خودش جلوگیری کند. آزمایشات مشخص کرده اند که این ماهی ها حاوی مواد شیمیایی سرطان زای شناخته شده ای هستند که مصرف آن ها بیش از یک دهه است ممنوع شده است.

جالب است بدانید از نظر مقدار جیوه براساس اعلام اداره کشاورزی آمریکا، هر ۱۱۵ گرم ماهی تیلاپیا،‌ حدود ۲ میکروگرم جیوه نقره ای دارد که مقدار آن نسبت به برخی ماهی‌های دیگر کمتر است. بنابراین با مصرف یک یا دو بار در ماه از این ماهی دچار مسمومیت جیوه مایع نخواهید شد.

یکی دیگر از نگرانی ها در مورد دیوکسین است. دیوکسین ها مواد شیمیایی سمی هستند که محیط زیست را آلوده کرده و برای سلامتی مضر هستند. آن ها می توانند در بافت های مختلف حیوانات ، ماهی ها و صدف ها که ممکن است مردم از آنها بخورند، حضور داشته باشند. بیشتر کشورها مواد غذایی را از نظر آلودگی دیوکسین بررسی می کنند.

خوراک دام آلوده منبع مشترک دیوکسین ها است. البته مادامی که مزارع از خوراک مطابق با استانداردهای ایمنی استفاده می کنند، بعید به نظر می رسد که حاوی مقادیر مضر دیوکسین ها باشد. در هر صورت تیلاپیا بیشتر از سایر انواع ماهی ها حاوی دیوکسین نیست و از این نظر مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی کند.

ماهی تیلاپیا در بارداری

هنگامی که مزارع پرورش ماهی شرایط خوبی برای رشد این ماهی فراهم کنند مصرف آن ها بی خطر خواهد بود. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تیلاپیا را به عنوان یکی از بهترین انتخاب ها برای زنان باردار یا شیرده و کودکان بالای ۲ سال ذکر کرده است زیرا حاوی مقدار کمی جیوه  و آلاینده دیگر است البته در صورتی که از منابع معتبر تهیه شود.

ماهی تیلاپیا قیمت

قیمت این ماهی به دلیل وارداتی بودن مشخص نیست و به نوسانات ارزی بسیار وابسته است. اما این ماهی را می توان جزء ماهی های ارزان قیمت در بازار دانست. در حقیقت به همین دلیل است که از سوی بسیاری از مردم مورد توجه قرار گرفته و خریداری می شود.

سنجش غلظت فلزات سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در ماهی تیلاپیا

فلزات سنگین به دلیل قابلیت تجمع زیستی در بدن ماهیان، می توانند خطر جدی برای امنیت غذایی محسوب شوند. از این رو با توجه به نقش مهمی که ماهی ها در تغذیه انسان دارند، بررسی غلظت فلزات سنگین در بخش خوراکی ماهی ضروری به نظر می رسد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین غلظت تجمع یافته عناصر سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در برخی تحقیقات مورد بررسی قرار گرفته اند. این آمار در دسته آمار علمی و تحقیقاتی قرار دارند از همین رو میزان هرکدام از آن ها در بدن ماهی های دیگر با هم مقایسه شده و به یک مقاله علمی بدل شده است. با این حال تیلاپیا جزو ماهی هایی به شمار می رود که فلز سنگین بسیار کمی در بافت خود دارد.