آشنایی با خواص و عوارض ترنجبین

ترنجبین درختچه بومی منطقه ای است که از مدیترانه تا روسیه میروید. اما در بسیاری از مناطق جهان از جمله استرالیا، جنوب آفریقا و غرب ایالات متحده وجود دارد. این گیاه چند ساله از یک سیستم ریزوم عظیم رشد می کند که ممکن است تا بیش از شش فوت تا سطح زمین گسترش یابد. شاخه های جدید می توانند بیش از ۲۰ فوت از گیاه مادر ظاهر شوند.

ارتفاع این گیاه در بالای زمین به ندرت به چهار فوت می رسد. گل‌هایش نخودی کوچک و صورتی روشن تا مایل به قرمز و غلاف‌های کوچک حبوبات، قهوه‌ای یا قرمز و بین دانه‌ها است. دانه ها قهوه ای خالدار هستند. ترنجبین بهترین گیاهان دارویی است. خواص زیادی برای سلامتی دارد. برای درمان زردی نوزادان استفاده میشود. در نشریه جهان شیمی فیزیک از گیاهان مختلف و انواع دمنوش ها مانند رزماری و چای سبز مطالب خوبی منتشر شده است. در این مطلب شما را با مزایای ترنجبین آشنا میکنیم.

ترنجبین

از ترنجبین برای تهیه دارو استفاده می شود. مردم از شیره خشک ترنجبین به عنوان ملین برای یبوست استفاده می کنند. آنها همچنین از آن به عنوان نرم کننده مدفوع برای تسکین درد هنگام اجابت مزاج ناشی از ترک های اطراف مقعد (شقاق مقعد)، هموروئید و رکتوم استفاده می کنند.

توزیع جغرافیایی ترنجبین

این گیاه بومی تا معتدل و گرمسیری و  خاورمیانه است، در افغانستان; ارمنستان؛ آذربایجان؛ شمال غربی چین؛ قبرس؛ شمال هند؛ ایران؛ عراق؛ اسرائيل؛ اردن؛ قزاقستان؛ کویت؛ لبنان؛ مغولستان؛ پاکستان؛ سوریه؛ تاجیکستان؛ بوقلمون؛ ترکمنستان؛ ازبکستان؛ و روسیه رشد میکند.

بوم شناسی ترنجبین

زمانی که این گیاه به طور تصادفی به یک مزرعه کشت وارد شود، به راحتی رشد می کند. تحمل خاک وسیعی دارد و در خاک های شور، شنی، سنگی و خشک رشد می کند. زمانی که در کنار منبعی از آب، مانند گودال آبیاری رشد می کند، بهترین عملکرد را دارد.

مردم از شیره خشک آن به عنوان ملین برای یبوست استفاده می کنند. همچنین از آن به عنوان نرم کننده مدفوع برای تسکین درد هنگام اجابت مزاج ناشی از ترک های اطراف مقعد (شقاق مقعد)، هموروئید و رکتوم استفاده می کنند. حاوی ماده شیمیایی مانیتول است که ممکن است به عنوان یک ملین برای کمک به حرکت مدفوع در روده عمل کند.

دوز مصرفی ترنجبین

دوز مناسب این گیاه به عوامل متعددی مانند سن مصرف کننده، سلامتی و چندین شرایط دیگر بستگی دارد. در حال حاضر اطلاعات علمی کافی برای تعیین محدوده مناسب دوزهای این گیاه وجود ندارد محصولات طبیعی همیشه بی خطر نیستند. دوز مصرفی آن مهم است. دوز مناسب اش به عوامل متعددی مانند سن مصرف کننده، سلامتی و چندین شرایط دیگر بستگی دارد. در حال حاضر اطلاعات علمی کافی برای تعیین محدوده مناسب دوزهای این گیاه وجود ندارد.

درمان یبوست با ترنجبین

دستگاه گوارش را نرم می کند و باعث می شود مدفوع راحت تر دفع شود. دوز مصرفی آن بین ۱۰ تا ۷۰ گرم است.

بهبود دیابت با ترنجبین

برای مبتلایان به بیماری دیابت مفید است.

درمان سرفه با ترنجبین

سبب بهبود سرفه می شود.

خواص ترنجبین برای نوزاد

برای درمان زردی نوزاد موثر است. برای نوزاد ملین و مسهل است. برای درمان و پاکسازی دستگاه گوارش استفاده میشود. با مصرف این گیاه اشتهای نوزاد بیشتر می شود و بهتر میخوابد و دلپیچه و نوزاد رفع میشود.

خواص درمانی ترنجبین 

• کاهش دهنده عطش و تب
• دفع اخلاط سوخته و دفع اخلاط گرم ب
• دفع راحت ادرار
• بواسیر
• روماتیسم
• صدای شکم
• بیماری های عفونی
• بیماری های کلیوی وسنگ کلیه
• کم کاری کبد
• نیش عقرب

موارد مصرف ترنجبین

در طب سنتی به عنوان درمانی برای تومورهای غدد، پولیپ بینی و بیماری های مربوط به مجاری صفراوی استفاده می شود. از این گیاه به دلیل خاصیت محافظ معده، معرق، مدر، خلط آور، ملین، ضد اسهال و ضد عفونی کنندگی و در درمان روماتیسم و ​​بواسیر به عنوان یک گیاه دارویی استفاده می شود. در طب ایران از جوشانده اش برای درمان یرقان استفاده می شود.

اثرات جانبی ترنجبین

در صورت استفاده کوتاه مدت برای اکثر افراد بی خطر به نظر می رسد. در برخی افراد، این گیاه ممکن است باعث حالت تهوع یا نفخ شود.

اقدامات احتیاطی و هشدارهای مصرف ترنجبین

بارداری و شیردهی: اطلاعات کافی در مورد استفاده از آن در دوران بارداری و شیردهی وجود ندارد.

انسداد روده (ایلئوس): در صورت ابتلا به این بیماری از این گیاه استفاده نکنید.

فعل و انفعالات ترنجبین

تداخل با دیگوکسین (لانوکسین): ​​در مصرف این گیاه با این ترکیب محتاط باشید. ترنجبین ملین است. برخی از ملین ها می توانند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهند. سطوح پایین پتاسیم می تواند خطر عوارض جانبی دیگوکسین (لانوکسین) را افزایش دهد.

تعامل وارفارین (کومادین): در مصرف ترنجبین با این ترکیب محتاط باشید. ترنجبین می تواند به عنوان یک ملین عمل کند. در برخی افراد می تواند باعث اسهال شود. می تواند اثرات وارفارین را افزایش داده و خطر خونریزی را افزایش دهد. اگر وارفارین مصرف می کنید، از مصرف بیش از حد این گیاه خودداری کنید.

قرص های مدر (داروهای ادرارآور): در مصرف ترنجبین با این ترکیب محتاط باشید. با پزشک خود صحبت کنید. ترنجبین ملین است. برخی از ملین ها پتاسیم بدن را کاهش میدهند. قرص های مدر همچنین می توانند پتاسیم را در بدن کاهش دهند. مصرف ترنجبین همراه با قرص های مدر ممکن است پتاسیم را در بدن بیش از حد کاهش دهد. برخی از «قرص‌های مدر» می‌توانند پتاسیم را کاهش دهند عبارتند از کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید، هیدرودیوریل، میکروزید.