معرفی گیاه ارمک – افدرا: بوم‌ شناختی، رویشگاهی و ریخت‌ شناختی

گیاه ارمک – افدرا (Ephedra sinica Stapf  )یک سرده از خانواده ژیمنوسپرم است. گونه‌های مختلف افدرا در بسیاری از مناطق خشک جهان، در سراسر جنوب غربی آمریکای شمالی، جنوب اروپا، شمال آفریقا، جنوب غرب و آسیای مرکزی، شمال چین و غرب آمریکای جنوبی گسترده هستند. تنها جنس موجود در خانواده  Ephedraceae و راسته، Ephedrales و یکی از سه عضو زنده بخش Gnetophyta در کنار Gnetum و Welwitschia است.

در آب و هوای معتدل، بیشتر گونه های افدرا در سواحل یا در خاک های شنی با قرار گرفتن در معرض مستقیم خورشید رشد می کنند. نام های رایج در انگلیسی عبارتند از join-pine، jointfir، mormon-tea یا brigham tea. نام چینی گونه افدرا mahuang است. افدرا منشا ماده محرک افدرین است. گیاهان دارای غلظت قابل توجهی هستند.

در نشریه جهان شیمی فیزیک مطالب خوبی از انواع دمنوش های گیاهی و خواص و کاربردشان در مورد انواع بیماری و مشکلات از جمله عرق مریم گلی، عرق آویشن و دمنوش زرشک. در این مطلب شما را با گیاه ارمک – افدرا آشنا میکنیم.

گیاه ارمک – افدرا

خانواده Ephedraceae که Ephedra تنها جنس آن است. اعضای این جنس اغلب با استفاده از ریزوم ها گسترش می یابند.

ساقه ها سبز رنگ و فتوسنتزی دارند. برگها متقابل یا پیچ خورده هستند. برگ های فلس مانند به غلاف در پایه جوش می خورند و اغلب بلافاصله پس از رشد می ریزند. هیچ کانال رزینی وجود ندارد.

گیاهان عمدتا دوپایه هستند: با گرده های گرده در حلقه های ۱-۱۰، که هر کدام از یک سری براکت های decussate  تشکیل شده است. گرده ها شیاردار هستند. استروبیلی ماده نیز در حلقه‌هایی با براکت‌هایی که در اطراف یک تخمک جمع می‌شوند، دیده می‌شوند. براکت های گوشتی سفید یا نارنجی مایل به قرمز هستند. به طور کلی ۱-۲ دانه زرد تا قهوه ای تیره در هر استروبیلوس وجود دارد.

طبقه بندی گیاه ارمک – افدرا

افدرا سینیکا (همچنین به عنوان افدرا چینی یا ما هوانگ نیز شناخته می شود) گونه ای از افدرا بومی مغولستان، روسیه (بوریاتیا، چیتا، پریموریه) و شمال شرقی چین (گانسو، هبی، هیلونگجیانگ، جیلین، لیائونینگ، نی مونگول، نینگشیا، شانشی) است.

جنس افدرا برای اولین بار در سال ۱۷۵۳ توسط کارل لینه معرفی شد. از گونه Ephedra distachya و خانواده Ephedraceae است. اولین بار در سال ۱۸۲۹ توسط Dumortier ارائه شد.

تاریخ تکاملی گیاه ارمک – افدرا

قدیمی ترین اعضای شناخته شده این جنس مربوط به دوره کرتاسه اولیه در حدود ۱۲۵ میلیون سال پیش است. در آرژانتین، چین، پرتغال و ایالات متحده شناخته شده است. سابقه فسیلی افدرا در خارج از گرده پس از کرتاسه اولیه ناپدید می شود.تخمین‌های ساعت مولکولی نشان می‌دهد که آخرین جد مشترک گونه‌های زنده افدرا اخیرا در الیگوسن اولیه حدود ۳۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده است. با این حال، گرده‌های اصلاح‌شده از شرایط اجدادی این جنس با شبه سولوس‌های منشعب (شیارها)، که به موازات دودمان زنده آمریکای شمالی و آسیایی تکامل یافته‌اند، از کرتاسه پسین شناخته شده‌اند، که نشان می‌دهد آخرین جد مشترک حداقل به این قدمت است.

افدرا سینیکا، گونه ای از افدرا حاوی آلکالوئیدهای افدرین و سودوافدرین است. مشخص شده که باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی، اتساع برونش و انقباض عروق همراه با سمیت افدرین همراه با سکته مغزی، انفارکتوس میوکارد و مرگ ناگهانی می شود.

مصرف گیاه ارمک – افدرا

هوانگ بیش از ۵ هزار سال است که در طب سنتی چینی استفاده می شود. نوشیدنی‌های تهیه‌شده از این گیاه با نام‌های زیادی مانند رودخانه زرد، چای مورمون شناخته می‌شوند. ساقه های سبز رنگ آمیزی شده ما هوانگ اندام های اصلی فتوسنتزی گیاه هستند. حاوی آلکالوئیدها است.

در محصولات تجاری موجود Ma huang درصد افدرین اش از ۱.۱ تا ۱۵.۳ میلی گرم در هر واحد دوز بسیار متغیر است. افدرین پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و عمدتا بدون تغییر از طریق ادرار با نیمه عمر سرمی ۲.۷ تا ۳.۶ ساعت دفع می شود. پاتوژنز اثرات سمی قلب به طور ناقص تعریف شده است اما احتمالا به افزایش فشار خون ثانویه به افزایش ضربان قلب، برون ده قلبی و مقاومت محیطی از جمله انقباض عروق عروق کرونر مربوط می شود. مصرف طولانی مدت افدرین ممکن است منجر به شرایطی شود که با افزایش طولانی مدت کاتکول آمین مشاهده می شود که منجر به فیبروز و حتی مرگ می شود.

مقررات در مصرف گیاه ارمک – افدرا

در ۶ فوریه ۲۰۰۴ FDA یک قانون نهایی را صادر کرد که فروش مکمل های غذایی حاوی آلکالوئیدهای افدرین (افدرا) را ممنوع می کرد زیرا چنین مکمل هایی خطر بیماری یا آسیب غیرمنطقی دارند. این قانون ۶۰ روز پس از تاریخ انتشار لازم الاجرا شد. در ۱۴ آوریل ۲۰۰۵ یک دادگاه منطقه فدرال در یوتا ممنوعیت FDA را با حکمی که فقط مختص یوتا بود لغو کرد.

عوارض مصرف بیش از حد افدرین

مصرف بیش از حد افدرین باعث تحریک سیستم عصبی سمپاتیک با موارد شدید ایجاد آریتمی قلبی، افزایش فشار خون و تشنج های احتمالی می شود. عوارض جانبی بین نیم تا دو ساعت پس از مصرف بیش از حد گیاه با کیفیت رخ می دهد. گزارش های موردی علائم متعددی از جمله تپش قلب، حالت تهوع، لرزش، درد شکم و استفراغ را توصیف می کند. بیماران با الکتروکاردیوگرام های غیر طبیعی مراجعه می کنند. درمان سمیت حاد بر اساس کنترل اثرات محرک دارو است. برای درمان بی قراری حاد با بنزودیازپین ها و داروهای اعصاب استفاده شده است. داروهای مختلفی برای کاهش فشار خون استفاده شده است. مسدود کننده های بتا برای تاکی آریتمی مفید هستند.