سرطان استخوان چیست و چه علائم و عوارضی دارد؟
سرطان استخوان یک تومور بدخیم است که در سلول های استخوانی بدن ایجاد می شود. این بیماری به عنوان سرطان اولیه استخوان نیز شناخته می شود. تومورهای اولیه استخوان ، تومورهایی هستند که در بافت استخوانی ایجاد می شوند و ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشند (سرطان استخوان). تومورهای خوش خیم بیشتر سرطان های استخوان را تشکیل می دهد.
هنگامی که سرطان در استخوان ها تشخیص داده می شود یا از استخوان ها منشا می گیرد یا منشا آن در جاهای دیگر است (استخوان متاستاز یا سرطان ثانویه که به استخوان ها سرایت می کند) و به استخوان گسترش یافته است. در حقیقت ، وقتی این بیماری تشخیص داده می شود ، اغلب متاستازی است که از اندام یا بخشی دیگر از بدن شروع شده و سپس به استخوان ها سرایت می کند.
سرطان های سینه ، پروستات و ریه از جمله انواع سرطان هایی است که در مراحل پیشرفته معمولاً به استخوان منتقل می شوند. به ندرت سرطان می تواند از درون استخوان به عنوان سرطان اولیه استخوان شروع شود. سرطان های ثانویه و متاستاتیک استخوان اغلب به طور متفاوتی درمان می شوند و پیش آگهی متفاوتی دارند. در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه می گردد لطفا همراه ما باشید.
علائم و نشانه های سرطان استخوان چیست؟
درد شایع ترین علامت این بیماری است. درد استخوان ممکن است در ابتدا در ساعات خاصی از روز ، غالباً در شب یا هنگام فعالیت بدنی ایجاد شود. درد به مرور زمان پیشرفت کرده و بدتر می شود. گاهی اوقات ، درد ممکن است سالها قبل از اینکه فرد مبتلا به درمان بپردازد ، وجود داشته باشد.
گاهی اوقات وقتی اشعه ایکس یا مطالعات تصویربرداری انجام می شود این بیماری به طور اتفاقی تشخیص داده می شود. گاهی ممکن است توده یا تورم در اطراف استخوان احساس می شود. شکستگی استخوان همچنین می تواند در محل سرطان رخ دهد زیرا ساختار زیرین استخوان ضعیف شده است.
علائم معمولا کمتر شایع در اثر فشرده سازی یا اختلال در اعصاب و عروق خونی در منطقه آسیب دیده ایجاد می شود. این علائم می تواند شامل بی حسی ، سوزن سوزن شدن ، حساسیت به لمس یا کاهش جریان خون به فراتر از محل تومور باشد که باعث سرد شدن دست یا پا با ضربان های ضعیف می شود.
انواع سرطان استخوان
انواع مختلفی از این بیماری وجود دارد و اغلب به طور متفاوتی درمان می شوند. شناخت دقیق نوع سرطان برای تهیه یک برنامه درمانی مطلوب ضروری است. برخی از رایج ترین انواع این بیماری به شرح زیر است.
استئو سارکوما
استئوسارکوما شایع ترین نوع سرطان استخوان است. استئوساركوما معمولاً در كودكان بزرگتر ، نوجوانان و بزرگسالان جوان (۱۰-۱۹ سال) اتفاق می افتد و در مردان بیشتر است. بافت سرطانی موجود در استئوسارکوم در جوانان تمایل دارد در انتهای استخوان های بلند در مناطق رشد فعال استخوان ، اغلب در اطراف زانو ، یا در انتهای استخوان ران (استخوان ران) یا استخوان ران (تیبیا) نزدیک زانو ایجاد شود. مکان شایع بعدی برای سرطان بازو (استخوان بازو) است. با این وجود ، ممکن است استئوسارکوما در هر استخوانی ایجاد شود. بسته به ظاهر سلول های تومور در زیر میکروسکوپ ، چندین زیرگروه مختلف از استئوسارکوما نیز وجود دارد.
کندروسارکوما
کندروسارکوما دومین سرطان شایع استخوان است که از سلول های غضروفی که به استخوان متصل یا پوشانده شده اند ، بوجود می آید. این بیماری در افراد بالای ۴۰ سال بیشتر دیده می شود و کمتر از ۵٪ این سرطان ها در افراد زیر ۲۰ سال اتفاق می افتد. ممکن است سریع یا تهاجمی رشد کند یا به آرامی رشد کند. کندروسارکوما معمولاً در استخوان های باسن و لگن دیده می شود.
سارکوم یویئنگ
سارکوم یوئینگ که گاهی اوقات به عنوان خانواده تومورهای سارکوم Ewing (ESFT) نیز شناخته می شود ، نوعی بیماری تهاجمی است که بیشتر در کودکان ۴-۱۵ سال دیده می شود. این بیماری ممکن است در استخوان ها یا در بافت های نرم رخ دهد و اعتقاد بر این است که از بافت عصبی بدوی ناشی می شود. ESFT در مردان بیشتر از زنان است. شایع ترین محل سارکوم یوئینگ قسمت میانی استخوان های بلند بازوها و پاها است.
سارکوم پلئومرفیک استخوان (هیستیوسیتومای فیبر بدخیم)
سارکوم پلئومرفیک سرطانی است که در گذشته به عنوان هیستیوسیتومای فیبر بدخیم یا MFH نامیده می شد. این اصطلاح هنوز هم مرتباً استفاده می شود. سارکوم های Pleomorphic معمولاً سرطان استخوان نیستند بلکه سرطان بافت های نرم هستند. با این حال ، ممکن است در ۵٪ موارد در استخوان ایجاد شود. سارکومای Pleomorphic به طور معمول در بزرگسالان دیده می شود و در هر جای بدن یافت می شود.
فیبروسارکوم
فیبروسارکوما یک نوع غیر معمول از سرطان استخوان است. این بیماری معمولاً در بزرگسالان پشت زانو ایجاد می شود.
کوردوما
کوردوما یک سرطان بسیار نادر است که معمولاً در افراد بالای ۳۰ سال دیده می شود. معمولاً در انتهای تحتانی یا فوقانی ستون فقرات قرار دارد.
علت سرطان استخوان چیست؟
مانند سایر سرطان ها ، هیچ دلیل خاصی برای این بیماری وجود ندارد. به طور کلی ، سرطان ها هنگامی به وجود می آیند که رشد و تکثیر طبیعی سلول مختل شده و به سلول های غیرطبیعی (سلول های سرطانی) اجازه تقسیم و رشد غیرقابل کنترل را می دهد. تعدادی از عوامل وراثتی و محیطی احتمالاً در ایجاد سرطان های استخوان نقش دارند.
ریسک فاکتور سرطان استخوان چیست؟
سالانه حدود ۲۳۰۰ مورد سرطان استخوان در ایالات متحده تشخیص داده می شود. سرطان های اولیه استخوان شایع نیستند و کمتر از ۱٪ کل سرطان ها را تشکیل می دهند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان بیشتر از افراد مسن شایع است. سرطانی که در استخوان های یک بزرگسال مسن یافت می شود ، پس از سرچشمه از محل دیگری در بدن ، معمولاً به استخوان گسترش می یابد.
عوامل خطر این بیماری شامل موارد زیر است:
- درمان قبلی با پرتودرمانی
- شیمی درمانی قبلی با داروهایی که به عنوان عوامل آلکیله کننده شناخته می شوند
- جهش در ژنی که به ژن رتینوبلاستوما (Rb) یا ژن های دیگر معروف است
- بیماری های مرتبط ، مانند رتینوبلاستوما ارثی ، بیماری پاژه استخوان ، سندرم لی-فراومنی ، سندرم روتموند-تامسون ، اسکلروز توبروس و کم خونی Diamond-Blackfan
- کاشت فلز برای ترمیم شکستگی های قبلی
از چه آزمایشاتی برای تشخیص استفاده می شود؟
برای تشخیص تومورهای استخوان ممکن است از انواع آزمایشات تصویربرداری استفاده شود. سرطان های اولیه استخوان ممکن است در اشعه ایکس ساده مشخص باشد یا نباشد. سی تی اسکن و MRI اسکن دقیق تری در تعیین محل سرطان ها هستند.
اسکن استخوان آزمایشی است که از مواد رادیواکتیو برای تولید تصاویر از کل اسکلت استفاده می کند. این آزمایش ممکن است محلی سازی سرطان استخوان را در هر نقطه از بدن امکان پذیر کند. این آزمایش مخصوص سرطان های استخوان نیست و می تواند مناطقی از التهاب ناشی از آرتروز ، شکستگی و عفونت را نشان دهد.
در حالی که بسیاری از سرطان های استخوان در مطالعات تصویربرداری ظاهری مشخص دارند ، برای تعیین دقیق نوع سرطان و تأیید تشخیص ، باید نمونه برداری (نمونه بافت) انجام شود. بیوپسی روشی است برای بدست آوردن نمونه ای از یک قطعه تومور که تحت میکروسکوپ بررسی می شود. نمونه بافت را می توان با سوزن وارد شده از طریق پوست به تومور یا با یک عمل جراحی بدست آورد. در حال حاضر هیچ آزمایش غربالگری برای تشخیص سرطان های اولیه استخوان در دسترس نیست.
درمان های سرطان استخوان
عمل جراحی برای حذف سرطان اصلی ترین درمان این بیماری است. تکنیک های جراحی می تواند اکثر سرطان های استخوان را بدون نیاز به قطع اندام آسیب دیده از بین ببرد. در برخی موارد ، با جراحی اندام می توان از قطع عضو جلوگیری کرد. گاهی اوقات ، عضلات و سایر بافت های اطراف سرطان نیز باید برداشته شوند. علاوه بر برداشتن سرطان ، برای کمک به حداکثر عملکرد اندام ، ممکن است به جراحی ترمیمی نیز نیاز باشد.
سارکوم یویئنگ ، استئوسارکوم و سایر سرطان های استخوان ممکن است علاوه بر جراحی به شیمی درمانی نیز نیاز داشته باشند. پرتودرمانی یک روش درمانی معمول برای کندروسارکوما است.
سارکومای یوئینگ که به شیمی درمانی با دوز بالا پاسخ خوبی نمی دهند ممکن است به پرتودرمانی و حتی پیوند سلول های بنیادی نیاز داشته باشد. در این روش ، سلولهای بنیادی بیمار (سلول های خونی که پتانسیل رشد در انواع مختلف سلولهای خونی را دارند) از جریان خون برداشت می شود. بعد از دوزهای بالای داروهای شیمی درمانی برای از بین بردن مغز استخوان ، سلول های بنیادی برداشت شده با انتقال خون دوباره به بدن برمی گردند. طی سه تا چهار هفته سلول های بنیادی سلول های خونی جدیدی را از مغز استخوان تولید می کنند.
درمان های هدفمند این بیماری
درمان های هدفمند ، درمان هایی هستند که به طور خاص طراحی شده اند و هدف آنها به طور خاص سلول های سرطانی است. به عنوان مثال ، دونوزوماب (Xgeva) یک آنتی بادی مونوکلونال است که برای جلوگیری از فعالیت سلول های استخوانی خاص به نام استئوکلاست ها عمل می کند. این دارو در درمان تومورهای سلول غول پیکر استخوان که پس از جراحی مجدداً عود کرده اند و یا با جراحی قابل برداشت نیستند ، استفاده شده است. Imatinib (Gleevec) یک داروی درمانی هدفمند است که می تواند سیگنال های برخی ژن های جهش یافته را که باعث رشد سلول های تومور می شوند ، مسدود کند. از ایماتینیب برای درمان برخی از کوردوماها که پس از درمان گسترش یافته یا عود کرده اند ، استفاده شده است.
آزمایشات بالینی نوع دیگری از درمان است. در آزمایشات بالینی ، پزشکان داروهای جدید امیدوار کننده ، ترکیب داروها یا روش ها را آزمایش می کنند. آزمایشات بالینی مطالعات تحقیقاتی با دقت کنترل شده است. اگر فکر می کنید علاقه مند به شرکت در یک آزمایش بالینی هستید با پزشک خود صحبت کنید.
این بیماری به طور معمول توسط انکولوژیست های جراحی یا انکولوژیست های ارتوپدی (برای برداشتن تومور از طریق جراحی) و آنکولوژیست های پزشکی (برای تجویز یا شیمی درمانی) مدیریت می شود. در صورت برنامه ریزی پرتودرمانی ، انکولوژیست های پرتویی به تیم درمانی وارد می شوند. پزشکان مراقبت تسکینی ممکن است برای کنترل درد و علائم به این تیم اضافه شوند.
آیا روش های درمانی یا دارویی وجود دارد که درد سرطان استخوان را تسکین دهد؟
مسکن ها (داروهای تسکین دهنده درد) درد سرطان استخوان را درمان می کنند. این داروها ممکن است داروهای بدون نسخه یا با نسخه باشد. درد خفیف تا متوسط با داروهایی مانند استامینوفن (تایلنول) یا داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) ، از جمله ایبوپروفن (ادویل ، موترین) و ناپروکسن (ناپللان ، آلو ، ناپروسین ، آناپروکس) درمان می شود. با این حال ، افرادی که از داروهای شیمی درمانی ضد سرطان استفاده می کنند ، گاهی اوقات باید به دلیل افزایش خطر خونریزی از NSAID ها اجتناب کنند.
داروهای تجویز شده برای درد متوسط تا شدید سرطان استفاده می شود. مواد افیونی – داروهای مسکن قوی تر – مانند کدئین ، مرفین ، اکسی کدون ، هیدرومورفون و فنتانیل ممکن است برای کنترل درد شدید مورد نیاز باشد. گاهی اوقات ترکیبی از داروها برای درمان درد سرطان استفاده می شود. داروهای مخدر می توانند با عوارض جانبی مانند خواب آلودگی ، یبوست و حالت تهوع همراه باشند.
