بیماری دیورتیکولیت چیست و چگونه درمان می شود؟
دیورتیکولیت (Diverticulitis) التهاب یا عفونت ناشی از دیورتیکول (diverticula) می باشد ، دیورتیکول یا دیورتیکول کولون ( colonic diverticula ) کیسه های کوچک می باشند که در قسمت های ضعیف روده بزرگ ایجاد می شود. دیورتیکول ها می تواند در هر نقطه از روده بزرگ ایجاد شود ، اما بیشتر در کولون ، نزدیک به راست روده در بخشی به نام کولون سیگموئید ( sigmoid colon) مشاهده می شود. دیورتیکول در دیواره روده گسترش می یابد و می توانند جریان طبیعی مواد گوارشی از طریق روده بزرگ را مختل کنند.
معمولاً به وضعیت های مختلف بیماری دیورتیکول ، دیورتیکولوز (diverticulosis) گفته می شود. در بیشتر موارد ، دیورتیکولوز علائم یا مشکلی ایجاد نمی کند ، ولی با این حال ، دیورتیکول می تواند پاره یا سوراخ شود و منجر به التهاب یا عفونت در بدن شود ، که باعث بوجود آمدن بیماری دیورتیکولیت یا حمله دیورتیکولیت می شود و در کمتر از ۵٪ افراد مبتلا به دیورتیکولوز این اتفاق می افتد. علائم دیورتیکولیت می تواند شامل درد شکم ، تب ، حالت تهوع و استفراغ و خونریزی مقعدی باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه در ادامه مقاله با ما در نشریه جهان شیمی فیزیک همراه باشید.
علت و درمان های بیماری دیورتیکولیت
علت دقیق بیماری دیورتیکول هنوز هم مشخص نیست و عوامل ژنتیکی و محیطی در ابتلای فرد به دیورتیکولوز تأثیر می گذارد اما به نظر نمی رسد که در دیورتیکولیت نقشی داشته باشد.
کارشناسان معتقد بودند که خوردن غذاهایی با اجزای قابل هضم باعث ایجاد بیماری دیورتیکولیت می شود و این مواد غذایی شامل آجیل ، میوه هایی با دانه های ریز و دانه های کامل مانند دانه های ذرت بو داده یا کنجد بوده است . با این حال ، تحقیقات اخیر نشان می دهد افرادی که به طور مکرر این مواد غذایی را مصرف می کنند ، به بیماری دیورتیکولیت مبتلا نمی شوند ، در نتیجه ، پزشکان دیگر رژیم خاص این بیماری یا پرهیز از مصرف این غذاها را دیگر توصیه نمی کنند.
درد بیماری دیورتیکولیت و سایر علائم این بیماری ممکن است خفیف تا شدید متغیر باشد ، اما همیشه باید این بیماری را جدی بگیرید. این بیماری می تواند منجر به عوارض بالقوه تهدید کننده برای زندگی تبدیل شود ، مانند بیماری پریتونیت یا عفونت کل حفره شکمی ، در صورت بروز عوارض این بیماری و یا موثر نبودن درمان ها ، جراحی بیماری دیورتیکولیت ممکن است آخرین گزینه در دسترس باشد. اگر به بیماری دیورتیکولیت مبتلا هستید ، در صورت مشاهده علائم این بیماری ، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
تفاوت بین بیماری دیورتیکولوز و دیورتیکولیت چیست؟
دیورتیکول (کیسه ها) به تنهایی اغلب علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند و در صورت بروز علائمی مانند گرفتگی ، یبوست ، نفخ ، اسهال ، معمولاً به بیماری دیورتیکولوز نسبت داده نمی شوند . اکثر افراد مبتلا به بیماری دیورتیکولوز نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند.
با این حال اگر دیورتیکول قرمز ، ملتهب یا آلوده شود ، بیماری دیورتیکولیت به وجود می آید . درد شکم با ابتلا به این بیماری بیشتر نمایان می شود و ممکن است تب و لرز همراه با علائم گوارشی را تجربه کنید .
دیورتیکولوز یک بیماری گوارشی ، داشتن کیسه های کوچک و ریز به نام دیورتیکول در دیواره روده بزرگ می باشد ، این کیسه ها می توانند به اندازه یک نخود یا بزرگتر باشند. دیورتیکول می تواند مانع جریان طبیعی مواد گوارشی از روده بزرگ به راست روده شود.
آیا بیماری دیورتیکولیت جدی است؟
در حالی که وجود دیورتیکول در دیواره روده بزرگ معمولاً خطرناک نیست ، اما التهاب یا عفونت آن یک بیماری بسیار جدی است. در ایالات متحده ، حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر در سال به دلیل ابتلا به این بیماری و خونریزی انحرافی مرتبط با آن در بیمارستان بستری می شوند.
این بیماری می تواند منجر به عوارض بالقوه تهدید کننده برای زندگی مانند پریتونیت – peritonitis ( عفونت کل حفره شکمی ) و بیماری سپسیس ( sepsis ) تبدیل شود. در موارد شدید ابتلا به این بیماری ، ممکن است قسمت آلوده روده بزرگ برداشته شود و در نتیجه یک کولستومی ( colostomy ) موقتی ایجاد شود.
دوره های مکرر بروز علائم بیماری دیورتیکولیت همچنین می تواند بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد و این شرایط می تواند کاملاً دردناک باشد و بهبودی آن چند روز یا چند هفته طول بکشد.
انواع مختلف بیماری دیورتیکولیت چیست؟
یک دیورتیکول می تواند در هر نقطه از دستگاه گوارش ، از مری تا روده بزرگ ایجاد شود و در حقیقت ، دیورتیکول می تواند در امتداد دیواره هر اندام توخالی ایجاد شود. انواع دیورتیکولیت و دیورتیکول عبارتند از:
- دیورتیکول و دیورتیکولیت روده بزرگ که در روده بزرگ یا کولون رخ می دهد
- دیورتیکول و دیورتیکولیت مثانه که بیشتر در مردان رخ می دهد و به ندرت علائمی ایجاد می کند
- دیورتیکول و دیورتیکولیت مری که در هرجای مری از گلو تا معده می تواند ایجاد شود
- دیورتیکول و دیورتیکولیت مکل ( Meckel’s ) که در روده کوچک رخ می دهد و از بدو تولد وجود دارد.
بیماری دیورتیکولیت مکل ( Meckel’s )
دیورتیکولیت مکل التهاب یا عفونت دیورتیکول مادرزادی در روده کوچک است . دیورتیکول مکل در بدو تولد ، از بقایای باقی مانده بند ناف جنین به وجود می آید . این بیماری در ۲ تا ۳ درصد از جمعیت رخ می دهد ، اما بیشتر در کودکان متولد شده با نقص ناف ، دستگاه گوارش ، سیستم عصبی و سیستم قلبی عروقی دیده می شود. علائم انحرافی این بیماری شامل موارد زیر است:
درد شکمی ، نفخ ، اسهال یا یبوست و استفراغ ، به دلیل انسداد روده ناشی از دیورتیکول و خون در مدفوع. از عوارض این بیماری می توان به خونریزی زخم در روده کوچک و انسداد روده اشاره کرد.
پیش آگهی برای بیماری دیورتیکول مکل خوب است ، زیرا اکثر افراد نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند زیرا به ندرت این بیماری علائمی یجاد می کند. در صورت بروز علائم یا عوارض این بیماری، یک جراح می تواند دیورتیکول را برداشته و انتهای روده کوچک را به هم بخیه بزند.
دیورتیکولیت مری
دیورتیکولیت مری التهاب یا عفونت دیورتیکول در مری است ، دیورتیکول در مری بسیار نادر است و به طور معمول در افراد مسن تشخیص داده می شود. این بیماری می تواند در ناحیه ای از دیواره مری ایجاد شود که به دلیل مشکلات دیگر مری ضعیف شده است ، همچنین فشار خارجی نیز می تواند باعث ایجاد دیورتیکول در مری شود. سه منطقه وجود دارد که دیورتیکول در طول مری بیشتر اتفاق می افتد :
- پشت گلو (حلق) ، معروف به دیورتیکول زنکر ( Zenker’s )
- دیورتیکول میانه قفسه سینه (اواسط قفسه سینه)
- بالای دیورتیکول دیافراگم (اپیفرنیک – epiphrenic )
- اکثر افراد مبتلا به دیورتیکول مری علائمی را مشاهده نمی کنند. وقتی علائم بروز می کند ، شامل موارد زیر است:
- بوی بد دهان
- سرفه به دلیل مواد غذایی گیر کرده در دیورتیکول
- مشکل در بلعیدن
- کاهش وزن غیرمنتظره
افرادی که بدون علامت هستند نیازی به درمان دیورتیکول مری ندارند. دیورتیکول زنکر و دو نوع دیگر این نوع از بیماری باعث ایجاد علائمی می شوند که نیاز به درمان دارند ، که معمولاً جراحی برای رفع نقص الزامی است. درمان غیر جراحی شامل تغییر نحوه غذا خوردن است . نوشیدن آب پس از هر لقمه به انتقال غذا به خارج از دیورتیکول و پایین رفتن غذا از مری به معده کمک می کند.
دیورتیکولیت مثانه
دیورتیکولیت مثانه یک بیماری بسیار نادر است و موارد کمی از این بیماری به طور رسمی شناسایی می شود ، دیورتیکول مثانه معمولاً علائمی ایجاد نمی کند. با این حال ممکن است خونریزی کند و باعث ایجاد خون در ادرار ( هماچوری ) شود ، عفونت یا باعث احتباس ادرار شود. سوراخ شدن یا پارگی در دیورتیکول مثانه می تواند منجر به التهاب یا عفونت در این اندام شود.
علائم و نشانه های بیماری دیورتیکولیت چیست؟
معمولاً دیورتیکول علائمی ندارد و در حقیقت ، بسیاری از افراد تا زمانی که به یک دلیل دیگر آزمایش تصویربرداری انجام ندهند ، نمی دانند که دارای دیورتیکول هستند. سی تی اسکن ، ام آر آی ، سونوگرافی و کولونوسکوپی می تواند دیورتیکول را نشان دهد.
برخی از افراد مبتلا به بیماری دیورتیکول گرفتگی خفیف ، نفخ یا یبوست را تجربه می کنند . از طرف دیگر ، بیماری دیورتیکولیت به طور معمول علائم قابل توجهی ایجاد می کند. شایع ترین علائم این بیماری عبارتند از :
درد یا حساسیت شکمی ، که معمولاً در سمت چپ پایین اتفاق می افتد و ناگهانی و شدید است . این درد می تواند خفیف باشد و به تدریج شروع شود و با گذشت زمان بدتر شود.
- یبوست یا اسهال
- تب و لرز
- حالت تهوع یا استفراغ
- خونریزی از رکتوم
این بیماری می تواند باعث ایجاد عوارض بالقوه تهدید کننده برای زندگی شود ، در صورت مشاهده علائم این بیماری به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید.
چه عواملی باعث ایجاد بیماری دیورتیکولیت می شود؟
این بیماری می تواند در صورت پارگی دیورتیکول ، منجر به التهاب و عفونت در اندام بدن شود. ممکن است دیورتیکول در صورت عدم وجود پارگی ملتهب شود. پزشکان دقیقاً نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد این بیماری می شود ، اما نظریه های مختلفی وجود دارد ، که برخی از آنها عبارتند از :
- گیر کردن مدفوع که در دیورتیکول که باکتری های بیماری زا را حمل می کند و باعث ایجاد عفونت می شوند
- دیواره دیورتیکول که به دلیل عفونت ضعیف شده است ، پاره می شود
- کاهش خونرسانی در دیواره دیورتیکول منجر به التهاب می شود
در گذشته ، پزشکان به بیماران مبتلا به بیماری دیورتیکول یا سابقه داشتن بیماری دیورتیکولیت برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری ، مصرف نکردن دانه ها مغزی و آجیل را توصیه می کردند ، تصور بر این بود که تکه های غذایی غیر قابل هضم در پاره کردن دیورتیکول ها نقش دارند . یک مطالعه نسبتاً جدید در این مورد این نظریه تردید ایجاد کرده است ، این مطالعه نشان داد کسانی که چنین غذاهایی را مصرف می کنند بیشتر از کسانی که این نوع غذاها را مصرف نمی کنند دچار بیماری دیورتیکولیت نمی شوند. نتایج نشان داد که فواید تغذیه ای خوردن آجیل و دانه های مغزی بیش از خطر ابتلا به این بیماری خواهد بود .
ریسک فاکتورهای ابتلا به بیماری دیورتیکولیت چیست؟
عوامل بسیاری خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند ، اما همه افرادی که دارای عوامل خطر هستند ، به این بیماری مبتلا نخواهند شد. عوامل خطر برای این بیماری عبارتند از :
رژیم غذایی سرشار از چربی حیوانات : تحقیقات نشان داده است که گوشت قرمز خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولیت را افزایش می دهد.
رژیم کم فیبر : افراد مبتلا به دیورتیکولوز که رژیم غذایی با فیبر بالا مصرف می کنند ، خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولیت در آنها کمتر است ، دلیل این امر این است که فیبر به تنظیم سیستم گوارشی و به نرم شدن مدفوع کمک می کند تا دفع راحت تر صورت گیرد .
فیبر پایین می تواند باعث ایجاد بیماری یبوست و کاهش سرعت حرکت دستگاه گوارش شود و مدفوع سختی ایجاد کند که دفع آن دشوار است. هنگامی که دچار بیماری یبوست شده اید برای تحرک روده ، به خود فشار می آورید و ممکن است این فشار اضافی نقاط دیواره روده بزرگ را ضعیف کند به طوری که می تواند دیورتیکول ایجاد کند ، اگرچه این نظریه ثابت نشده است. عفونت ممکن است زمانی شروع شود که مدفوع سفت شده یا باکتری در دیورتیکول گرفتار شود.
استفاده منظم از آسپرین یا NSAID (داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی) ، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن : این داروها می توانند خطر خونریزی انحرافی و ابتلا به دیورتیکولیت را افزایش دهند.
کورتیکواستروئیدهای خوراکی و مسکن های افیونی به شدت با افزایش خطر سوراخ شدن دیورتیکول همراه هستند. این داروها می توانند سیستم گوارشی را کند کرده و باعث ایجاد بیماری یبوست شوند.
بیماری های بافت همبند ارثی : این بیماری ها مانند سندرم Ehlers-Danlos (EDS) ، بافت همبند از جمله دیواره های روده بزرگ (و سایر اندام های توخالی) را ضعیف می کند. ممکن است میزان بالاتر ابتلا به بیماری دیورتیکول در افراد مبتلا به سندروم EDS به این دلیل باشد که در این مناطق ضعیف ، دیورتیکول تشکیل می شود .
چاقی : بسیاری از بیماری های گوارشی با چاقی در ارتباط هستند. چاقی همچنین خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولیت و خونریزی دیورتیکول را افزایش می دهد.
سن بالا : خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولیت با افزایش سن افزایش می یابد. بیماری دیورتیکول تقریباً ۵۰٪ افراد بالای ۶۰ سال را درگیر می کند.
سابقه بیماری دیورتیکولیت: میزان ابتلا به این بیماری در افراد مبتلا به دیورتیکولوز حدود ۴ تا ۵ درصد است اما در افرادی که قبلاً بیماری دیورتیکولیت را تجربه کرده اند بسیار بیشتر است.
سبک زندگی یا شغل بی تحرک : کم تحرکی می تواند باعث کند شدن دستگاه گوارش شود. محققان فکر می کنند دویدن و آهسته راه رفتن ممکن است باعث کاهش فشار بر روده بزرگ ، حرکت سریع غذا در دستگاه گوارش و تحریک اجابت مزاج شود ، که همه اینها با خطر کمتری از عوارض دیورتیکول همراه است.
سیگار کشیدن : افرادی که سیگار می کشند بیشتر از افراد غیر سیگاری احتمال ابتلا به بیماری دیورتیکولیت را دارند.
چگونه از ابتلا به بیماری دیورتیکولیت پیشگیری کنیم ؟
برخی از عوامل خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولیت ، به عادت های زندگی مربوط می شود. خوشبختانه ، این بدان معنی است که شما می توانید خطر ابتلا به این بیماری را با این موارد زیر کاهش دهید :
رژیم غذایی حاوی فیبر بالا و چربی حیوانی کم : رژیم غذایی با فیبر بالا خطر ابتلا به دیورتیکول را کاهش نمی دهد ، اما ممکن است احتمال ابتلا به بیماری دیورتیکولیت را کاهش دهد زیرا رژیم غذایی با فیبر بالا باعث بهبود حرکت مدفوع از طریق روده می شود.
- ورزش منظم
- حفظ وزن بدن سالم
- ترک کردن سیگار کشیدن
- مصرف داروهایی که خطر ابتلا به دیورتیکولیت را فقط در موارد ضروری افزایش می دهند ، مانند استفاده از آسپرین
اگر به بیماری دیورتیکول مبتلا هستید ، با پزشک خود در مورد راه های کاهش خطر ابتلا به بیماری دیورتیکول صحبت کنید. درباره داروهای خود سوال کنید و بفهمید که آیا آنها شما را در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می دهند ، بدون صحبت با پزشک ، مصرف داروهای خود را قطع نکنید.
رژیم ها و نکات تغذیه ای درباره بیماری دیورتیکولیت چیست؟
در صورت بروز علائم خفیف این بیماری ، در ابتدا آب ، آبگوشت و آب میوه بدون پالپ بنوشید . برخی از پزشکان ، رژیم فقط مایعات را توصیه می کنند اما ممکن است بتوانید غذاهای کم فیبر را نیز تحمل کنید. رژیم کم فیبر با کاهش دفعات مدفوع ممکن است درد شکم را تسکین دهد. غذاهای کم فیبر شامل موارد زیر می باشد :
- ماهی یا مرغ پخته ، سوخاری شده
- میوه ای پوست کنده شده
- غلات کم فیبر
- محصولات لبنی کم لاکتوز یا گزینه های لبنی دیگر
- غلات تصفیه شده مانند نان سفید ، برنج و ماکارونی
- سبزیجات پخته شده
بعد از ۲ تا ۴ روز رژیم کم فیبر ، به تدریج میزان فیبر رژیم خود را افزایش دهید و ۵ تا ۱۵ گرم فیبر در روز مصرف کنید تا زمانی که به مقدار توصیه شده حدود ۲۵ تا ۳۰ گرم فیبر غذایی روزانه برسید. فیبرهای غذایی خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولیت را کاهش می دهند ، غلات کامل ، میوه ها و سبزیجات نمونه هایی از فیبرهای غذایی هستند.
نکات مربوط به رژیم غذایی برای شیوع شدید علائم این بیماری متفاوت است و ممکن است چندین روز نتوانید چیزی بخورید یا بنوشید. در این موارد بستری شدن در بیمارستان ضروری است و برای جلوگیری از کمبود آب بدن ، مایعات و آنتی بیوتیک ها را به صورت داخل وریدی دریافت خواهید کرد .
چگونه بیماری دیورتیکولیت تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص این بیماری ، پزشک در مورد علائم ، سابقه سلامتی و هر گونه دارو و مکملی که مصرف می کنید ، سوال می پرسد. در طول معاینه فیزیکی ، پزشک احتمالاً شکم شما را بررسی می کند تا حساسیت شما را ببیند . پزشک برای تشخیص بهتر ممکن است برای شما آزمایشاتی را تجویز کند . برخی از این آزمایشات عبارتند از :
باریم انما : بعد از اینکه مخلوط باریم به آهستگی به روده بزرگ تزریق می شود ، پزشک با استفاده از اشعه ایکس روده بزرگ شما را مورد بررسی قرار می دهد .
آزمایش خون : تعداد بالای گلبول های سفید خون نشانه عفونت در بدن می باشد
کولونوسکوپی : این روش تصویربرداری با استفاده از ابزاری انعطاف پذیر و نازک به نام کولونوسکوپ ، پوشش روده بزرگ و راست روده شما را مورد بررسی قرار می دهد ، دوربین روی کولونوسکوپ تصاویر داخل روده بزرگ شما را به صفحه نمایش منتقل می کند.
توموگرافی رایانه ای ( CT ) : این آزمایش تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس و رایانه تصاویر لایه ای از یک منطقه از بدن ، در این مورد روده بزرگ شما را ایجاد می کند. سی تی اسکن جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس معمولی ارائه می دهد.
بیماری دیورتیکولیت چگونه درمان می شود؟
درمان استاندارد علائم خفیف این بیماری ، آنتی بیوتیک درمانی همراه با رژیم غذایی مایع می باشد ، رژیم غذایی مایع به بهبود روده کمک می کند. به علاوه ، ممکن است احساس خوبی برای خوردن غذاهای جامد نداشته باشید و در صورت مصرف ، مقدار کمی غذای کم فیبر بخورید که باعث کاهش دفعات مدفوع می شود و بعد از ۲ تا ۵ روز می توانید به تدریج میزان فیبر رژیم خود را افزایش دهید.
این داروهای خانگی را برای بهبود بیماری دیورتیکولیت امتحان کنید :
- مصرف استامینوفن برای تسکین درد
- به آرامی و تا حد ممکن عمیق نفس بکشید
- استراحت زیاد که باعث بهبودی در بدن شما می شود
- استفاده از بالشتک گرم بر روی شکم برای بهبود گرفتگی و درد
برای بیماری دیورتیکولیت شدید ، به دلیل خطرات عوارض این بیماری ، درمان آن نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. درمان این بیماری شامل دریافت مایعات و آنتی بیوتیک ها به صورت وریدی (IV) می باشد و اگر درمان موثر نباشد ، ممکن است برای برداشتن قسمت آسیب دیده روده بزرگ یا انجام سایر اقدامات مانند ترمیم فیستول یا پارگی دیواره روده ، جراحی لازم باشد.
چه زمانی جراحی برای بیماری دیورتیکولیت ضروری است؟
جراحی برای درمان این بیماری در صورت بروز عوارض خطرناک آن یا در صورت عدم استفاده از آنتی بیوتیک ها برای رفع عفونت یا تسکین علائم این بیماری (درد ، تب ، لرز ، حالت تهوع) ممکن است لازم باشد . اگر حملات بدون عارضه مکرر نیز داشته باشید ، ممکن است جراحی برای شما لازم باشد . انواع جراحی هایی که ممکن است برای درمان این بیماری لازم باشد شامل موارد زیر است :
- برداشتن روده بزرگ یا کولکتومی که شامل برداشتن بخشی از روده بزرگ است
- ترمیم فیستول ، که شبیه روش کولکتومی می باشد
- جراحی شکم برای تمیز کردن عفونت از حفره شکم در صورت ایجاد پریتونیت
چه زمانی باید برای درمان بیماری دیورتیکولیت به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت مشاهده هرگونه علائم این بیماری به دلیل خطر ابتلا به عوارض تهدید کننده برای زندگی ، مانند گسترش عفونت ، باید سریعا به پزشک مراجعه کنید . این علائم عبارتند از :
- تب شما با آنتی بیوتیک فروکش نمی کند
- علائم شما به جای بهبود بدتر می شوند
- در شما علائم بیماری پریتونیت ایجاد می شود ، از جمله شکم درد ، نفخ شکم ، از دست دادن اشتها و عدم توانایی در دفع مدفوع یا حتی گاز
عوارض احتمالی بیماری دیورتیکولیت چیست؟
عوارض ناشی از این بیماری بسیار جدی می باشند و حتی برخی از آنها تهدید کننده برای زندگی هستند. عوارض بالقوه این بیماری عبارتند از:
آبسه ، که مجموعه ای از چرک یا مایعات آلوده در صورت بزرگ بودن یا عدم پاسخ دادن به آنتی بیوتیک ها ، ممکن است لازم باشد توسط پزشکان تخلیه شود . باکتری های ایجاد کننده آبسه همچنین می توانند وارد جریان خون شده و منجر به ایجاد بیماری سپسیس شوند .
انسداد روده ، که می تواند کامل یا جزئی باشد. انسداد روده به صورت کامل یک فوریت پزشکی است که نیاز به جراحی فوری دارد.
فیستول ، که ارتباط غیرطبیعی بین روده و اندام های اطراف آن مانند مثانه می باشد و نیاز به اصلاح توسط جراحی دارد.
سوراخ شدن ، سوراخی در روده بوجود می آید که اجازه می دهد محتوای روده به داخل حفره شکمی بریزد . این مورد می تواند باعث ایجاد بیماری پریتونیت شود که یک مورد اورژانسی می باشد و جراحی فوری برای پاکسازی شکم و ترمیم یا از بین بردن سوراخ ضروری است. جستجوی مراقبت های پزشکی در اولین مشاهده علائم بیماری دیورتیکولیت بهترین راه برای جلوگیری از عوارض این بیماری می باشد.
