همه چیز در مورد علت ابتلا به بیماری سل و درمان آن

خواندن این مطلب 6 دقیقه زمان میبرد

سل (Tuberculosis) یک بیماری بسیار جدی می باشد که در اثر عفونت باکتریایی در ریه ها ایجاد می شود اما می تواند سایر قسمت های بدن مانند مغز ، کلیه ها و استخوان ها را نیز درگیر کند. بیماری سل که معمولاً به عنوان توبرکلوز (TB) شناخته می شود ، توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (M. tuberculosis ) ایجاد می شود .

سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند که در حال حاضر یک سوم جمعیت جهان به این بیماری آلوده باشند و سالانه دو میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر ابتلا به این بیماری می میرند. در سطح جهان ، ۸۶٪ موارد سل در آفریقا ، جنوب شرقی آسیا و اقیانوس آرام غربی رخ می دهد .

سل به طور کلی با دارو قابل درمان است ، اما برخی از سویه های جدید این بیماری که در حال ظهور هستند در برابر بسیاری از داروهای ضد این بیماری مقاوم هستند و این امر در برخی موارد درمان را بسیار دشوارتر می کند.

در صورت عدم درمان ، یک عفونت سل فعال می تواند در بدن گسترش یابد و منجر به آسیب جدی به ریه ها و سایر اندام های حیاتی شود و در نهایت این بیماری می تواند منجر به مرگ شود. در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه می گردد لطفا همراه ما باشید.

فهرست مطالب

انواع بیماری سل

مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (M. tuberculosis) به طور عمده ریه ها را آلوده کرده و باعث ایجاد سرفه شدید در فرد بیمار می شود . علائم این بیماری بسته به نوع یا مرحله بیماری سل متفاوت است.

سل نهفته – Latent tuberculosis (غیرفعال) زمانی اتفاق می افتد که فرد به این باکتری آلوده شود ، اما سیستم ایمنی بدن قادر به مقاومت در برابر این بیماری است. افراد مبتلا به سل نهفته علائمی ندارند ، احساس بیماری نمی کنند و این بیماری در آنها مسری نخواهد بود .

هنگامی که سیستم ایمنی بدن نتواند رشد باکتری را متوقف کند ، بیماری سل فعال (Active tuberculosis) طی چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض این باکتری ایجاد می شود. این بیماری می تواند در اثر عفونت نهفته در هنگام استرس یا اختلال در سیستم ایمنی بدن مانند بیماری مزمن یا ایدز ایجاد شود و این بیماری ها ممکن است اجازه دهد باکتری سل در بدن فعال شده و در بدن تکثیر کند.

این بیماری همچنین می تواند از خود علائم جدی تری را نشان دهد که تهدید کننده ای برای زندگی خواهد بود . بیماری سل فعال می تواند در خارج از ریه ها به سایر اندام ها و نواحی بدن مانند مغز ، کلیه ها ، نخاع ، غدد لنفاوی و استخوان ها منتقل شود که به این بیماری سل پراکنده گفته می شود که در جهان نادر است.

علائم بیماری سل چیست؟

علائم رایج بیماری سل فعال ، ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد و شامل موارد زیر است:

درد قفسه سینه ، به ویژه با سرفه یا تنفس
سه هفته یا بیشتر سرفه کردن
سرفه کردن خون (هموپتیز- hemoptysis )
خستگی ( Fatigue )
تب و لرز
عرق شبانه
غدد لنفاوی متورم بدون تمایل
اشتهای ضعیف
کاهش وزن

اگر تورم غدد لنفاوی یا درد ، تورم یا حرکت مفصلی دارید سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید . برای علائم زیر که ممکن است نشان دهنده یک مشکل جدی در ریه ها یا سایر اندام ها و بافت ها باشد ، به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید :

تغییر در وضعیت ذهنی یا سطح هوشیاری
اسپاسم عضلات
مشکلات تنفسی ، مانند تنگی نفس ، دشواری تنفس ، تنفس سخت ، خس خس ، تنفس نکردن یا خفگی
سردرد شدید
گرفتگی گردن

چه عواملی باعث بروز بیماری سل می شود؟

این بیماری به علت عفونت ریه به وجود می آید که توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ( M. tuberculosis ) ایجاد می شود. سل یک بیماری مسری است و در صورت سرفه یا عطسه فرد آلوده گسترش می یابد که این قطرات آلوده به باکتری M. tuberculosis را وارد هوا می کند و دیگران می توانند این آلودگی را تنفس کرده و این باکتری را به داخل ریه های خود منتقل کنند.

افرادی که سیستم ایمنی بدن سالمی دارند اغلب پس از آلوده شدن به باکتری M. tuberculosis قادر به مقاومت در برابر بروز این بیماری هستند و این افراد هیچ علائمی ندارند زیرا سیستم ایمنی سالم قادر است از رشد و تکثیر این باکتری جلوگیری کند. در این موارد بیماری سل را نهان می نامند و مبتلایان به سل نهفته مسری نیستند و نمی توانند بیماری را به دیگران انتقال دهند. با این حال ، هر چیزی که بر سیستم ایمنی بدن فشار وارد کند ، مانند سو تغذیه یا بیماری مزمن ، می تواند مقاومت بدن را کاهش دهد و اجازه فعالیت و تکثیر باکتری ها را در بدن بدهد.

وقتی باکتری های M. tuberculosis قادر به رشد و تکثیر باشند ، به این بیماری سل فعال می گویند و این بیماری اغلب ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به بیماری سل فعال بیمار به نظر می رسند و علائمی مانند سرفه طولانی مدت دارند. در صورت عدم درمان مناسب این بیماری می تواند به سایر قسمت های بدن مانند مغز ، نخاع ، غدد لنفاوی ، کلیه ها و استخوان ها نیز سرایت کند.

ریسک فاکتورهای ابتلا به بیماری سل چیست؟

تعدادی از عوامل خطر ابتلا به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (M. tuberculosis) و ایجاد این بیماری را افزایش می دهند ،که عبارتند از :

تماس نزدیک با دیگران در محیط مراقبت های بهداشتی یا کار با جمعیت های پرخطر
تماس نزدیک با فرد مبتلا به سل فعال
داروهای کورتون ( Corticosteroid medications )
دیابت
کسانی که در بیمارستان کار می کنند
HIV / AIDS و سایر شرایطی که عملکرد سیستم ایمنی بدن را ضعیف یا مختل می کند
بیماری کلیوی
قرار گرفتن در معرض مناطقی که میزان بالای از این بیماری را دارند ، مانند جنوب شرقی آسیا و آفریقا
قرار گرفتن در معرض شرایط شلوغ ، مانند زندان یا خانه سالمندان
سوء تغذیه و کمبود وزن
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا ضد ردیابی برای پیوند اعضا

چگونگی خطر ابتلا به بیماری سل را کاهش دهیم؟

همه افرادی که در معرض خطر یا در معرض این باکتری قرار دارند ، به این بیماری مبتلا نخواهند شد. شما می توانید خطر ابتلا به این بیماری و احتمال ابتلا به بیماری سل فعال را کاهش دهید :

انجام آزمایش غربالگری پوست و آزمایش های تشخیصی این بیماری که توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی توصیه شده است.
داروهای خود را برای درمان عفونت باکتریایی M. tuberculosis به طور دقیق و طبق دستورالعمل انجام دهید.
در صورت کار با جمعیت پرخطر ، از دستورالعمل های بهداشتی ، شامل پوشیدن ماسک و شستن مرتب دستان خود پیروی کنید.
اگر فاکتورهای خطرناکی برای عفونت دارید ، واکسن BCG را دریافت کنید.
از روش های بهداشتی مناسب استفاده کنید ، مانند شستن مرتب دست ها و پوشاندن دهان با دستمال در هنگام سرفه یا عطسه

چگونه بیماری سل درمان می شود؟

مراقبت های پزشکی منظم به متخصص مراقبت های بهداشتی این امکان را می دهد تا خطر ابتلا به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ( M. tuberculosis ) و ایجاد بیماری را به بهترین وجه ارزیابی کند و در صورت لزوم غربالگری و آزمایش های بیشتر تشخیصی را به سرعت انجام دهد. این اقدامات احتمال ابتلا به این بیماری را در اولین مرحله را کاهش داده و درمان آن را بسیار آسان می کند.

بیماری سل قابل درمان است و تشخیص و درمان به موقع این بیماری می تواند خطر ابتلا به عوارض جدی مانند مننژیت را کاهش دهد. با دنبال کردن مداوم برنامه درمانی طراحی شده توسط پزشک برای شما ، می توانید به درمان این بیماری بسیار کمک کرده و انتقال آن را از بین ببرید.

افراد مبتلا به سل نهفته در مقایسه با مبتلایان به سل فعال ، تعداد کمتری از باکتری های M. tuberculosis در بدن خود دارند ، بنابراین درمان آن آسان تر است و درمان آن شامل موارد زیر است:

استفاده از دارو های ایزونیازید – Isoniazid (INH) ، دارویی می باشد که باید حداقل ۹ ماه برای از بین بردن تمام باکتری های مخفی M. tuberculosis در بدن مصرف شود.

سایر روش های احتمالی درمان بیماری سل

افراد مبتلا به بیماری سل فعال با رژیم زیر درمان می شوند :

ترکیبی از چندین داروی آنتی بیوتیک (ایزونیازید ، ریفامپین ، اتامبوتول و پیرازینامید) به مدت شش تا ۱۲ ماه ، اما سل مقاوم به دارو ممکن است به داروهای اضافی یا داروهای متفاوتی احتیاج داشته باشد.

استفاده از داروها طبق دستورالعمل
استراحت و تغذیه خوب از جمله درمان کمبودهای تغذیه ای

عوارض احتمالی بیماری سل چیست؟

عوارض بیماری سل درمان نشده می تواند بسیار جدی و تهدید کننده زندگی باشد و شما با پیروی از برنامه درمانی و طراحی شده توسط پزشک برای شما ، می توانید برای به حداقل رساندن خطر عوارض جدی این بیماری بسیار کمک کنید. عوارض جانبی این بیماری شامل موارد زیر است: