قرص دیفنوکسیلات چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن
دیفنوکسیلات برای درمان اسهال استفاده می شود. به کاهش تعداد و دفعات اجابت مزاج کمک می کند. دیفنوکسیلات شبیه مسکن های مخدر است، اما عمدتا برای کند کردن روده عمل می کند. آتروپین به دسته ای از داروهای معروف به آنتی کولینرژیک تعلق دارد که به خشک شدن مایعات بدن و همچنین کندی حرکت روده کمک می کند. این دارو نباید برای درمان اسهال ناشی از انواع خاصی از عفونت (مانند اسهال ناشی از C. difficile به دنبال آنتی بیوتیک) استفاده شود. استفاده از این دارو در کودکان کمتر از ۶ سال به دلیل افزایش خطر عوارض جانبی جدی (مانند مشکلات تنفسی) توصیه نمی شود. در مقاله فعلی در نشریه جهان شیمی فیزیک از دیفنوکسیلات اطلاعاتی در اختیارتان قرار میدهیم.
همه چیز درباره قرص دیفنوکسیلات
ترکیب دیفنوکسیلات و آتروپین همراه با سایر اقدامات (به عنوان مثال، درمان مایعات و الکترولیت) برای درمان اسهال شدید استفاده می شود. دیفنوکسیلات با کاهش سرعت حرکات روده ها به توقف اسهال کمک می کند.
دیفنوکسیلات از نظر شیمیایی با برخی از مواد مخدر مرتبط است و اگر در دوزهای بزرگتر از مقدار تجویز شده مصرف شود، ممکن است باعث ایجاد عادت شود. اگر دوزهای بالاتر از حد معمول از ترکیب مصرف شود، آتروپین عوارض ناخوشایندی ایجاد می کند.
موارد مصرف دیفنوکسیلات
دیفنوکسیلات همراه با سایر درمان ها مانند جایگزینی مایع و الکترولیت برای درمان اسهال استفاده می شود. دیفنوکسیلات نباید به کودکان کمتر از ۲ سال داده شود. دیفنوکسیلات در دسته ای از داروها به نام عوامل ضد اسهال قرار دارد. با کاهش فعالیت روده عمل می کند.
نحوه مصرف قرص دیفنوکسیلات
این دارو را معمولا ۴ بار در روز یا طبق دستور پزشک از طریق خوراکی مصرف کنید. در کودکان، دوز نیز بر اساس وزن است. اگر پس از کنترل اسهال نیاز به ادامه درمان دارید، ممکن است پزشک به شما دستور دهد که دوز مصرفی خود را کاهش دهید. دوز خود را افزایش ندهید، آن را بیشتر مصرف نکنید، یا آن را بیش از زمان تجویز شده استفاده نکنید.
اگر از شکل مایع این دارو استفاده می کنید، دوز را با استفاده از دستگاه اندازه گیری/قاشق مخصوص اندازه گیری کنید.
نوشیدن مقدار مناسب مایعات و الکترولیت ها برای جلوگیری از کم آبی بسیار مهم است. در صورت بروز علائم کم آبی بدن (مانند تشنگی شدید، کاهش ادرار، گرفتگی عضلات، ضعف، غش) فورا به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین ممکن است در این مدت نیاز به تغییر رژیم غذایی ملایم داشته باشید تا تحریک معده/روده را کاهش دهید.
اگر به طور ناگهانی مصرف این دارو را متوقف کنید، ممکن است علائم ترک (مانند گرفتگی معده، حالت تهوع، استفراغ) داشته باشید. برای کمک به جلوگیری از قطع مصرف، پزشک ممکن است دوز شما را به آرامی کاهش دهد.
دیفنوکسیلات هر چند ساعت
دیفنوکسیلات به صورت قرص و محلول (مایع) خوراکی است. معمولا در صورت نیاز تا ۴ بار در روز مصرف می شود. دیفنوکسیلات را دقیقا طبق دستور مصرف کنید. آن را بیشتر از مقدار تجویز شده توسط پزشک مصرف نکنید و یا بیشتر از آن مصرف نکنید.
محلول خوراکی در ظرفی با قطره چکان مخصوص برای اندازه گیری دوز عرضه می شود. اگر در مورد نحوه اندازه گیری دوز سوالی دارید از داروساز خود بپرسید.
علائم اسهال شما باید ظرف ۴۸ ساعت پس از درمان با دیفنوکسیلات بهبود یابد. ممکن است پزشک به شما بگوید که با بهبود علائم، دوز مصرفی خود را کاهش دهید. اگر علائم شما بهبود نیافت یا در عرض ۱۰ روز پس از درمان بدتر شد، با پزشک خود تماس بگیرید و مصرف دیفنوکسیلات را متوقف کنید.
دیفنوکسیلات می تواند ایجاد عادت کند. دوز زیاد مصرف نکنید. آتروپین به قرص‌های دیفنوکسیلات اضافه شده است و اگر این دارو در دوزهای بالاتر از توصیه‌شده مصرف شود، اثرات ناخوشایندی ایجاد می‌کند.
اقدامات احتیاطی قبل از مصرف دیفنوکسیلات
اگر به دیفنوکسیلات، آتروپین، هر داروی دیگر یا هر یک از ترکیبات موجود در قرص یا محلول دیفنوکسیلات حساسیت دارید، به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید.
به پزشک و داروساز خود بگویید که چه داروهای دیگری با نسخه و بدون نسخه، ویتامین ها، مکمل های غذایی و محصولات گیاهی مصرف می کنید یا قصد دارید مصرف کنید. حتما یکی از موارد زیر را ذکر کنید: آنتی هیستامین ها؛ سیکلوبنزاپرین؛ باربیتورات ها مانند پنتوباربیتال (نمبوتال)، فنوباربیتال یا سکوباربیتال؛ بنزودیازپین ها مانند آلپرازولام ، کلردیازپوکساید، کلونازپام، دیازپام، استازولام، فلورازپام، لورازپام، اگزازپام، تمازپام و تریازولام؛ بوسپیرون؛ داروها برای بیماری های روانی؛ شل کننده های عضلانی؛ سایر داروهای حاوی مواد افیونی مانند مپریدین؛ آرام بخش ها؛ قرص های خواب آور؛ یا آرامبخش ها همچنین اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید یا در دو هفته گذشته مصرف آنها را متوقف کرده‌اید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید: مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز مانند ایزوکاربوکسازید (مارپلان)، لینزولید (زیووکس)، متیلن بلو، فنلزین (ناردیل)، سلژیلین. بسیاری از داروهای دیگر نیز ممکن است با دیفنوکسیلات تداخل داشته باشند، بنابراین مطمئن شوید که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، حتی داروهایی که در این لیست وجود ندارند، مطلع کنید.
در صورت داشتن زردی (زردی پوست یا چشم ناشی از مشکلات کبدی) به پزشک خود اطلاع دهید. اسهال خونی؛ اسهال همراه با تب، مخاط در مدفوع، یا گرفتگی شکم، درد، یا تورم. یا اسهالی که در طول یا مدت کوتاهی پس از مصرف آنتی بیوتیک اتفاق می افتد. احتمالا پزشک به شما خواهد گفت که دیفنوکسیلات مصرف نکنید.
اگر سندرم داون دارید (یک بیماری ارثی که باعث ایجاد طیفی از مشکلات رشدی و جسمی می شود)، یا اگر کولیت اولسراتیو (شرایطی که باعث تورم و زخم در پوشش روده بزرگ می شود) یا قبلاً داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید. و رکتوم)، بیماری کبد یا کلیه.
اگر باردار هستید به پزشک خود اطلاع دهید. اگر در حین مصرف دیفنوکسیلات باردار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.
قبل از انجام عمل جراحی، از جمله جراحی دندان، به پزشک یا دندانپزشک اطلاع دهید که این دارو را مصرف می کنید.
این دارو سبب خواب آلودگی و سرگیجه شما شود. تا زمانی که متوجه نشدید این دارو بر شما تأثیر می گذارد، رانندگی نکنید یا ماشین آلات کار نکنید.
موارد احتیاط در مصرف دیفنوکسیلات
قبل از مصرف دیفنوکسیلات با آتروپین، اگر به هر یک از داروها حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. یا به هیوسیامین؛ یا اگر آلرژی دیگری دارید.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص در موارد زیر: بیماری کبد (مانند زردی انسدادی، سیروز)، کم آبی، عدم تعادل مواد معدنی، نوع خاصی از بیماری روده (کولیت اولسراتیو حاد)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه).
اشکال مایع این محصول ممکن است حاوی الکل باشد. اگر وابستگی به الکل یا بیماری کبدی دارید، احتیاط کنید.
مقدار مصرف قرص دیفنوکسیلات برای کودکان
کودکان، به ویژه آنهایی که سندرم داون دارند، ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس تر باشند. در صورت مصرف بیش از حد این دارو توسط کودکان، ممکن است اثرات بسیار جدی (کشنده) رخ دهد. در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
دیفنوکسیلات مرفین دارد
دیفنوکسیلات اعتیادآور است و ضروری است و باید نظر پزشک مصرف شود. مصرف خارج از دستور پزشک باعث وابستگی و اعتیاد می شود.
فراموشی در مصرف دیفنوکسیلات
اگر دوزهای برنامه ریزی شده دیفنوکسیلات مصرف می کنید، به محض یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید. با این حال، اگر زمان نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را نادیده بگیرید و برنامه منظم دوز را ادامه دهید.
عوارض جانبی دیفنوکسیلات
دیفنوکسیلات ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم شدید است به پزشک اطلاع دهید:
برخی از عوارض جانبی می تواند جدی باشد. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا مراقبت های پزشکی اورژانسی را دریافت کنید:
- بی حسی در بازوها و پاها
- درد مداوم که از ناحیه معده شروع می شود اما ممکن است به پشت سرایت کند
- نفخ معده
- تنگی نفس
- خارش
- تورم چشم ها، صورت، زبان، لب ها، لثه ها، دهان، دست ها، پاها، مچ پا، یا ساق پا
مشکل در بلع یا تنفس
- گرفتگی صدا
دیفنوکسیلات ممکن است عوارض جانبی دیگری ایجاد کند.
نگهداری از دیفنوکسیلات
این دارو را در ظرفی محکم نگهداری کنید. آن را در دمای اتاق و به دور از گرما و رطوبت اضافی (نه در حمام) و نور نگهداری کنید. محلول باقیمانده را ۹۰ روز پس از باز کردن بطری دور بریزید.
داروهای غیر ضروری باید به روش های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی توانند آنها را مصرف کنند.
مصرف بیش از حد دیفنوکسیلات
در صورت مصرف بیش از حد، با خط کمک کنترل مسمومیت تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد شامل موارد زیر است:
- تب، ضربان قلب سریع، کاهش ادرار، برافروختگی، خشکی پوست، بینی یا دهان
- خشکی پوست، بینی یا دهان
- تغییر در اندازه مردمک ها (دایره های سیاه در وسط چشم)
- حرکات غیر قابل کنترل چشم
- بی قراری
- گرگرفتگی
- تب
- ضربان قلب سریع
- کاهش رفلکس
- خستگی مفرط
- مشکل در تنفس
- از دست دادن هوشیاری
- تشنج
- مشکل در صحبت کردن
تداخلات دارویی دیفنوکسیلات
برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: پراملینتید، مهارکننده های MAOایزوکاربوکسازید، لینزولید، متاکسالون، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین)، نالترکسون، قرص پتاسیم.
در صورت مصرف سایر فرآورده‌هایی که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند، مانند داروهای مخدر یا مسکن‌های ضد سرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، الکل، ماری جوانا (حشیش)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم) به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. شل کننده عضلانی (کاریزوپرودول، سیکلوبنزاپرین) یا آنتی هیستامین ها (ستیریزین، دیفن هیدرامین).
دیگر تداخلات دارویی دیفنوکسیلات
برخی داروها نباید با هم استفاده شوند. استفاده از داروهای زیر با این داروتوصیه نمی شود. پزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد که شما را با این دارو درمان نکند یا برخی از داروهای دیگری را که مصرف می کنید تغییر دهد:
- آمبنونیم
- نالمفن
- نالترکسون
- پتاسیم
- سفین آمید
- سامیدورفان
اگر هر دو دارو با هم تجویز شوند، پزشک ممکن است دوز یا تعداد دفعات مصرف یک یا هر دو دارو را تغییر دهد:
- آلفنتانیل
- آلپرازولام
- آمیفامپریدین
- آمفتامین
- بنژیدروکدون
- بنزفتامین
- برومازپام
- بروموپراید
- بوپرنورفین
- بوپروپیون
- بوتورفانول
- کلسیم اکسیبات
- کانابیدیول
- کاربینوکسامین
- ستیریزین
- کلوبازام
- کلونازپام
- کلوپیدوگرل
- کلوزاپین
- کدئین
- Daridorexant
- دسموپرسین
- دسوونلافاکسین
- دکستروآمفتامین
- دیازپام
- دی هیدروکدئین
- دونپزیل
- دوکسیلامین
- دولوکستین
- اسیتالوپرام
- اسکتامین
- فن فلورامین
- فنتانیل
- فلیبانسرین
- فورازولیدون
- گاباپنتین
- گاباپنتین اناکاربیل
- گلوکاگون
- گلیکوپیرولات
- گلیکوپیرونیوم توزیلات
- گرانیسترون
- هیدروکدون
- هیدرومورفون
- ایپرونیازید
- ایزوکاربوکسازید
- کتامین
- لاسمیدیتان
- لمبورکسانت
- لووستیریزین
- لوورفانول
- لینزولید
- لیسدگزامفتامین
- لیتیوم
- لوفکسیدین
- لورازپام
- لوکساپین
- مکی مورلین
- منیزیم اکسیبات
- مکلیزین
- مپریدین
- متاکسالون
- متاکولین
- متادون
- مت آمفتامین
- متیلن آبی
- متوکلوپرامید
- میدازولام
- میرتازاپین
- موکلوبماید
- مورفین
- لیپوزوم سولفات مورفین
- نالبوفین
- اندانسترون
- اکسی کدون
- اکسی مورفون
- اوزانیمود
- پنتازوسین
- پریسیازین
- فنلزین
- پتاسیم اکسیبات
- پرگابالین
- پروکاربازین
- راساگیلین
- رمی فنتانیل
- رمیمازولام
- روفناسین
- Ropeginterferon Alfa-2b-njft
- اسکوپولامین
- سکرتین انسان
- سلژیلین
- سرترالین
- سدیم اکسیبات
- سوفنتانیل
- تاپنتادول
- تیوتروپیوم
- ترامادول
- ترانیل سیپرومین
- ترازودون
- ورتوکستین
- زولپیدم
سایر مشکلات پزشکی دیفنوکسیلات
سایر مشکلات پزشکی بر استفاده از دارو تاثیر میگذارد. در صورت داشتن هر گونه مشکل پزشکی دیگر، به خصوص:
- اسهال ناشی از آنتی بیوتیک ها یا عفونت، از جمله سپسیس
- زردی انسدادی – در بیماران مبتلا به این شرایط نباید استفاده شود.
- سندرم داون – ممکن است باعث بدتر شدن عوارض جانبی شود.
- بیماری کیسه صفرا
- گلوکوم
- بیماری قلبی
- فشار خون بالا
- بیماری کلیوی
- بیماری کبد
- میاستنی گراویس (ضعف شدید عضلانی)
- مشکلات دفع ادرار
- مشکلات معده یا روده (مانند انسداد، فتق هیاتال، کولیت اولسراتیو)
- مشکلات تیروئید – با احتیاط استفاده کنید. ممکن است این شرایط را بدتر کند.
قیمت دیفنوکسیلات
قیمت این دارو باتوجه به نرخ ارز و شرکت سازنده متفاوت است.
قرص دیفنوکسیلات برای چیست
قرص دیفنوکسیلات یکی از داروهایی است که برای درمان دلپیچه و اسهال تجویز می شود. از این دارو می توانید تا ۴ بار در روز بر اساس وضعیت روده ها و شدت اسهال استفاده نمایید. این دارو را بهتر است تحت نظر پزشک مصرف کنید و تا ۴۸ ساعت باید اسهال را درمان کند. از آنجاییکه در ترکیب این دارو مواد مخدر استفاده شده است نباید برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گیرد زیرا ممکن است باعث اعتیاد شود. استفاده از این قرص باید در کنار استفاده از الکترولیت ها باشد زیرا با اسهال مواد الکترولیت و مایعات بدن از تعادل خارج شده و شما دچار کم آبی خواهید شد.
این قرص با کم کردن حرکات روده باعث درمان اسهال می شود ولی نباید آن را بیش از دو روز استفاده کنید. این قرص بدون نسخه از داروخانه ها قابل خریداری نیست و دوز مصرفی شما نیز توسط پزشک مشخص خواهد شد. این دارو برای کودکان زیر ۱۲ سال منع مصرف دارد و شربت آن نیز در دسترس است. اگر اسهال شما با تب همراه است نباید از این دارو استفاده کنید و فورا باید به مراکز درمانی مراجعه نمایید. در صورت بروز واکنش های آلرژیک پس از مصرف این قرص آن را قطع کرده و با پزشک خود مشورت کنید.
