قرص و شربت ایبوپروفن: پر مصرف ترین دارو برای تسکین درد
ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است. ایبوپروفن برای کاهش تب و درمان درد یا التهاب ناشی از بسیاری از بیماری ها مانند سردرد، دندان درد، کمردرد، آرتریت، دردهای قاعدگی یا آسیب جزئی استفاده می شود. ایبوپروفن در بزرگسالان و کودکان حداقل ۶ ماهه استفاده می شود.
انواع دیگر داروهای تسکین درد، استروئیدها و مخدرها یا اپیوئیدها هستند. NSAID ها بی خطرتر از هر دوی اینها هستند. زیرا مصرف طولانی مدت استروئید می تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد و مصرف مواد افیونی می تواند منجر به استفاده نادرست شود. ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی معروف هستند.
در نشریه جهان شیمی فیزیک در مورد استامینوفن، آزیترومایسین، سیتالوپرام، دگزامتازون، آسپرین، متفورمین، رانیتیدین و لووتیروکسین سدیم مقالات خوبی منتشر شده است. اما در این مقاله در مورد پر مصرف ترین مسکن بنام ایبوپروفن اطلاعات جامعی در اختیارتان قرار میدهیم.
ایبوپروفن چیست
ایبوپروفن درمان رایج برای تسکین تب و درد است. این یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است. نام های تجاری ایبوپروفن شامل بروفن، جنپریل، ایبو-تاب، کوپروفن، نوروفن، ادویل و موترین هستند. ایبوپروفن یک NSAID با خواص ضد درد، تب بر و در دوزهای بالاتر، ضد التهاب است.
اشکال مصرفی ایبوپروفن
افراد می توانند ایبوپروفن را به صورت خوراکی به صورت شربت یا قرص مصرف کنند. آنها همچنین می توانند آن را مستقیما به عنوان موس، ژل یا اسپری روی پوست بمالند.
مکانیسم ایبوپروفن
ایبوپروفن با مسدود کردن تولید سیکلواکسیژناز (COX)-1 و COX-2، درد، تب، تورم و التهاب را کاهش می دهد. بدن این مواد را در پاسخ به بیماری و آسیب آزاد می کند.
اگر فردی ایبوپروفن را به صورت خوراکی مصرف کند. باید بعد از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه متوجه اثرات آن شود.
دوز مصرفی ایبوپروفن
ایبوپروفن به طور گسترده به شکل قرص و شربت در دسترس است. پزشکان همچنین ممکن است آن را به صورت داخل وریدی برای مدیریت درد پس از جراحی تجویز میکنند.
دوز به دلیل مصرف ایبوپروفن و سن فرد بستگی دارد. مصرف دوز صحیح برای به حداقل رساندن خطر عوارض جانبی ضروری است.
برای کاهش خطر ناراحتی معده بهتر است آن را همراه با غذا یا نوشیدنی شیر مصرف کنید.
برای درد خفیف تا متوسط، فرد می تواند ۴۰۰ میلی گرم (میلی گرم) هر ۴ تا ۶ ساعت مصرف کند. حداکثر دوز در ۱ روز ۳۲۰۰ میلی گرم است.
برای اهداف دیگر، پزشک دوز را توصیه می کند. آنها همچنین فرد را از نظر عوارض جانبی تحت نظر خواهند داشت و در صورت لزوم دوز را تنظیم می کنند.
هشدار در مصرف ایبوپروفن
ایبوپروفن می تواند خطر حمله قلبی یا سکته کشنده را افزایش دهد. این دارو را درست قبل یا بعد از جراحی بای پس قلب (پیوند عروق کرونر) استفاده نکنید.
ایبوپروفن سبب خونریزی معده یا روده شده و کشنده است. این شرایط می تواند بدون هشدار در هنگام استفاده از این دارو، به ویژه در افراد مسن رخ دهد.
بیش از دوز توصیه شده خود مصرف نکنید. مصرف زیاد ایبوپروفن به معده یا روده آسیب میرساند. فقط از کمترین مقدار دارویی که برای تسکین درد، تورم یا تب خود لازم است استفاده کنید.
دوز بر اساس وضعیت شما و پاسخ به درمان تجویز میشود. برای کاهش خونریزی معده و عوارض جانبی، کمترین دوز و در کوتاه ترین زمان مصرف شود. دوز خود را افزایش ندهید یا این دارو را بیشتر از آنچه پزشکتان یا برچسب روی بسته تجویز کرده است مصرف نکنید. برای شرایط مداوم مانند آرتریت، مصرف این دارو را طبق دستور پزشک خود ادامه دهید.
قبل از مصرف ایبوپروفن
اگر به ایبوپروفن حساسیت دارید. یا پس از مصرف آسپرین یا NSAID تا به حال حمله آسم یا واکنش آلرژیک شدید داشته اید، نباید از ایبوپروفن استفاده کنید.
از پزشک یا داروساز بپرسید که آیا استفاده از این دارو بی خطر است، اگر تا به حال داشته اید:
- بیماری قلبی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، یا اگر سیگار می کشید.
- حمله قلبی، سکته مغزی یا لخته شدن خون
- زخم معده یا خونریزی
- بیماری کبد یا کلیه
- آسم
- اگر برای جلوگیری از حمله قلبی یا سکته آسپرین مصرف می کنید.
- اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، قبل از استفاده از این دارو با پزشک مشورت کنید.
اگر باردار هستید، نباید ایبوپروفن مصرف کنید، مگر اینکه پزشک به شما بگوید. مصرف دارو در ۲۰ هفته آخر بارداری سبب مشکلات جدی قلبی یا کلیوی در جنین می شود. بدون نظر پزشک به کودک کمتر از ۶ ماه ایبوپروفن ندهید.
نحوه مصرف ایبوپروفن
از ایبوپروفن طبق دستورالعمل روی برچسب یا طبق تجویز پزشک استفاده کنید. از کمترین دوزی که در درمان بیماری شما موثره استفاده کنید.
مصرف زیاد ایبوپروفن به معده یا روده آسیب میرساند. حداکثر دوز ایبوپروفن برای بزرگسالان ۸۰۰ میلی گرم در هر دوز است.
دوز کودک بر اساس سن و وزن کودک است. دستورالعمل های دوز ارائه شده با ایبوپروفن کودکان را برای سن و وزن کودک خود به دقت دنبال کنید. اگر سوالی دارید از پزشک یا داروساز بپرسید. برای کاهش ناراحتی معده ایبوپروفن را با غذا یا شیر مصرف کنید.
قبل از اندازه گیری دوز، سوسپانسیون را تکان دهید. از سرنگ استفاده کنید یا از ابزار اندازه گیری دوز استفاده کنید. در دمای اتاقی به دور از گرما و رطوبت، نگهداری شود. اجازه ندهید داروی مایع منجمد شود.
دوری از مصرف داروها با ایبوپروفن
قبل از استفاده از داروهای موثر روی درد، تب، تورم یا علائم سرماخوردگی و آنفولانزا با پزشک مشورت کنید. آنها ممکن است حاوی موادی مشابه ایبوپروفن (مانند آسپرین، کتوپروفن یا ناپروکسن) باشند. از مصرف آسپرین خودداری کنید مگر اینکه پزشک به شما بگوید.
اگر همچنین برای جلوگیری از سکته یا حمله قلبی آسپرین مصرف می کنید. مصرف ایبوپروفن می تواند تاثیر آسپرین را در محافظت از قلب و عروق خونی شما کاهش دهد. اگر هر دو دارو را مصرف می‌کنید. ایبوپروفن را حداقل ۸ ساعت قبل یا ۳۰ دقیقه پس از مصرف آسپرین مصرف کنید.
عوارض ایبوپروفن
در صورت داشتن علائم واکنش آلرژیک به ایبوپروفن (کهیر، تنفس دشوار، تورم در صورت یا گلو) یا واکنش شدید پوستی (تب، گلودرد، سوزش چشم، درد پوست، بثورات پوستی قرمز یا بنفش با ایجاد تاول).
اگر علائم حمله قلبی یا سکته مغزی دارید از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید: درد قفسه سینه که به فک یا شانه شما گسترش می یابد، بی حسی یا ضعف ناگهانی در یک طرف بدن، تکلم نامفهوم، تورم پا، احساس تنگی نفس.
مصرف این دارو را متوقف کنید و در صورت داشتن موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید:
- تغییرات در دید
- تنگی نفس (حتی با فعالیت خفیف)
- تورم یا افزایش وزن سریع
- بثورات پوستی، مهم نیست که چقدر خفیف باشد.
- علائم خونریزی معده: مدفوع خونی یا قیری، سرفه خونی یا استفراغی که شبیه تفاله قهوه است.
- مشکلات کبدی: تهوع، درد بالای معده، خارش، احساس خستگی، علائم شبیه آنفولانزا، از دست دادن اشتها، ادرار تیره، مدفوع خاک رس، یرقان (زرد شدن پوست یا چشم).
- گلبول های قرمز پایین (کم خونی): رنگ پریدگی پوست، احساس سبکی سر یا تنگی نفس، ضربان قلب سریع، مشکل در تمرکز. یا
- مشکلات کلیوی: ادرار کم یا بدون ادرار، ادرار دردناک یا دشوار، تورم در پاها یا مچ پا، احساس خستگی یا تنگی نفس.
عوارض جانبی رایج ایبوپروفن
عوارض جانبی رایج ایبوپروفن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حالت تهوع، استفراغ، گاز
- خون ریزی
- سرگیجه، سردرد
شایع ترین عوارض جانبی ایبوپروفن
شایع ترین عوارض جانبی ایبوپروفن مربوط به دستگاه گوارش است. آنها عبارتند از:
- درد
- اسهال یا یبوست
- تهوع و استفراغ
- سوء هاضمه
- نفخ
دیگر عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:
- سرگیجه
- سردرد
- عصبی بودن
- بثورات پوستی
- وزوز گوش
- ادم یا احتباس مایعات
اگر فردی پس از مصرف ایبوپروفن احساس سرگیجه کرد، نباید رانندگی کند یا با ماشین آلات کار کند.
چه داروهای دیگری بر ایبوپروفن تاثیر می گذارد
اگر داروی ضد افسردگی مصرف می کنید، قبل از استفاده از ایبوپروفن از پزشک خود سوال کنید. مصرف برخی داروهای ضد افسردگی همراه با NSAID ممکن است باعث کبودی یا خونریزی شما شود.
قبل از استفاده از ایبوپروفن با سایر داروها، به خصوص:
- سیکلوسپورین
- لیتیوم
- متوترکسات
- رقیق کننده خون (وارفارین، کومادین، جانتوون)
- داروهای قلب یا فشار خون، از جمله یک دیورتیک
- داروهای استروئیدی (مانند پردنیزون)
این لیست کامل نیست. سایر داروها ممکن است با ایبوپروفن تداخل داشته باشند، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها و گیاهی. همه تداخلات دارویی ممکن در اینجا ذکر نشده است.
قرص ایبوپروفن برای چیست
موارد استفاده ایبوپروفن شامل موارد زیر است:
برخی از داروها، مانند ضد احتقان‌ها، ایبوپروفن اضافه میکنند تا مثلا یک درمان ترکیبی سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد کنند.
سایر محصولات ایبوپروفن را با مواد افیونی مانند اکسی کدون ترکیب می کنند. اینها فقط برای استفاده کوتاه مدت هستند. زیرا می توانند منجر به سواستفاده شوند.
ایبوپروفن برای تسکین درد ناشی از شرایط مختلف مانند سردرد، درد دندان، دردهای قاعدگی، دردهای عضلانی یا آرتریت استفاده می شود. همچنین برای کاهش تب و تسکین دردهای جزئی ناشی از سرماخوردگی یا آنفولانزا استفاده می شود. ایبوپروفن داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است. این کار با مسدود کردن تولید برخی از مواد طبیعی در بدن شما که باعث التهاب می شوند، عمل می کند. به کاهش تورم، درد و تب کمک می کند.
اگر قبلا از دارو استفاده کرده اید، برچسب دارو را بررسی کنید. ممکن است سازنده مواد را تغییر داده باشد. همچنین، محصولاتی با نام‌های مشابه ممکن است حاوی مواد مختلفی باشند که برای اهداف متفاوتی طراحی شده‌اند. مصرف غلط دارو به شما آسیب میرساند.
ایبوپروفن ۴۰۰ برای سردرد
این دارو از بهترین مسکن ها برای تسکین سر درد است.
بهترین زمان مصرف ایبوپروفن
قبل از مصرف دارو، دستورالعمل های روی دارو را بخوانید. اگر پزشک شما این دارو را تجویز کرده است. قبل از شروع مصرف ایبوپروفن و هر بار که دوباره پر می کنید. راهنمای دارویی ارائه شده توسط داروساز را مطالعه کنید.
این دارو را به صورت خوراکی، معمولا هر ۴ تا ۶ ساعت با یک لیوان پر آب (۸ اونس/۲۴۰ میلی لیتر) مصرف کنید، مگر اینکه پزشکتان دستور دیگری به شما بدهد. پس از مصرف تا ۱۰ دقیقه دراز نشوید. اگر در حین مصرف این دارو ناراحتی معده دارید، آن را با غذا، شیر یا یک آنتی اسید مصرف کنید.
ایبوپروفن برای کودکان
کودکان می توانند برای تسکین درد و تب از ایبوپروفن کودکان استفاده کنند. دوز برای کودکان کمتر از بزرگسالان است. تحقیقات نشان می دهد که سطوح دوز بر اساس وزن و سن کودک است.
افراد باید قبل از دادن ایبوپروفن به کودک با پزشک تماس بگیرند. اگر کودک دارای موارد زیر است:
- زیر ۲ سال یا کمتر از ۲۴ پوند وزن دارد.
- مصرف هر داروی دیگری
- دریافت درمان برای یک بیماری جدی
افراد باید قبل از دادن ایبوپروفن یا سایر داروها به کودکان، دستورالعمل های روی بسته بندی را مطالعه کنند. یا با یک داروساز یا متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنند.
نحوه مصرف ایبوپروفن در کودکان
هنگامی که ایبوپروفن توسط کودکان استفاده می شود، دوز بر اساس وزن کودک تعیین می شود. دستورالعمل های بسته را بخوانید تا دوز مناسب برای وزن کودک خود را بیابید. اگر سؤالی دارید یا اگر برای انتخاب یک محصول بدون نسخه به کمک نیاز دارید، با داروساز یا پزشک مشورت کنید.
برای شرایط خاص (مانند آرتریت)، ممکن است مصرف منظم این دارو تا دو هفته طول بکشد تا اینکه از فواید کامل آن بهره مند شوید.
اگر این دارو را «در صورت نیاز» (نه بر اساس برنامه منظم) مصرف می کنید، به یاد داشته باشید که داروهای ضد درد در صورتی بهترین اثر را دارند که در اولین علائم درد استفاده شوند. اگر صبر کنید تا درد تشدید شود، ممکن است دارو نیز موثر نباشد.
اگر وضعیت شما ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، یا اگر فکر می کنید ممکن است یک مشکل پزشکی جدی داشته باشید، فورا از کمک پزشکی استفاده کنید. اگر از محصول بدون نسخه برای درمان تب یا درد خود یا کودک استفاده می کنید، اگر تب بدتر شد یا بیش از ۳ روز طول کشید، یا اگر درد تشدید شد یا بیش از ۱۰ روز طول کشید، با پزشک مشورت کنید.
مصرف ایبوپروفن با آسپرین و استامینوفن
با پزشک خود در مورد استامینوفن برای درمان درد و تب صحبت کنید. اگر باید ایبوپروفن مصرف کنید، با پزشک خود در مورد مصرف آسپرین فوری (بدون پوشش روده) در حین مصرف ایبوپروفن صحبت کنید. ایبوپروفن را حداقل ۸ ساعت قبل یا حداقل ۲ ساعت بعد از مصرف آسپرین مصرف کنید. دوز روزانه آسپرین خود را افزایش ندهید. یا روش مصرف آسپرین یا سایر داروها را بدون تایید پزشک تغییر ندهید.
تداخلات دارویی ایبوپروفن
تداخلات دارویی عملکرد داروهای را تغییر داده یا خطر عوارض جانبی جدی را افزایش میدهد. این لیست شامل تمام تداخلات دارویی ممکن نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای نسخه ای/غیر نسخه ای و محصولات گیاهی) را نگه دارید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. هیچ دارویی را بدون تأیید پزشک شروع نکنید، آن را متوقف نکنید یا دوز آن را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: آلیسکیرن، مهارکننده‌های ACE مانند کاپتوپریل، لیزینوپریل، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین مانند لوزارتان، والزارتان، سیدوفوویر، کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون)، لیتیوم، دیورتیک ها مانند فوروزماید).
این دارو ممکن است خطر خونریزی را در صورت مصرف با سایر داروهایی که همچنین ممکن است باعث خونریزی شوند، افزایش دهد. به عنوان مثال می توان به داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، رقیق کننده های خون مانند دابیگاتران/انوکساپارین/وارفارین و غیره اشاره کرد.
برچسب داروهای تجویزی و بدون نسخه را بررسی کنید. زیرا برخی داروها حاوی مسکن ضد درد و تب هستند (از جمله آسپرین، NSAIDها مانند سلکوکسیب، کتورولاک یا ناپروکسن). این داروها مشابه ایبوپروفن هستند و در صورت مصرف همزمان ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهند.
با این حال، اگر پزشک به شما دستور داده است که آسپرین با دوز پایین برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (معمولاً ۸۱ تا ۱۶۲ میلی گرم در روز) مصرف کنید، باید مصرف آسپرین را ادامه دهید، مگر اینکه پزشکتان دستور دیگری به شما بدهد. استفاده روزانه از ایبوپروفن ممکن است توانایی آسپرین در جلوگیری از حمله قلبی/سکته را کاهش دهد.
موارد احتیاط در مصرف ایبوپروفن
قبل از مصرف ایبوپروفن، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. یا آسپرین یا سایر NSAID ها (مانند ناپروکسن، سلکوکسیب) یا اگر آلرژی دیگری دارید. این دارو حاوی مواد غیر فعالی است. می تواند باعث واکنش های آلرژیک شود.
قبل از مصرف این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز اطلاع دهید، به خصوص در موارد: آسم (از جمله سابقه بدتر شدن تنفس پس از مصرف آسپرین یا سایر NSAID ها)، اختلالات خونی (مانند کم خونی، خونریزی/ مشکلات لخته شدن)، پولیپ بینی، بیماری قلبی (حمله قلبی قبلی)، فشار خون بالا، بیماری کبد، سکته مغزی، مشکلات گلو/معده/روده (مانند خونریزی، سوزش سر دل، زخم).
مشکلات کلیوی
مشکلات کلیوی گاهی ممکن است با استفاده از داروهای NSAID از جمله ایبوپروفن رخ دهد. در صورت کم آبی بدن، نارسایی قلبی یا بیماری کلیوی، بزرگسالان مسن یا مصرف داروهای خاصی احتمال بروز مشکلات بیشتر است (همچنین به بخش تداخلات دارویی مراجعه کنید). برای جلوگیری از کم آبی بدن، طبق دستور پزشک، مایعات زیادی بنوشید و در صورت تغییر در مقدار ادرار، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
خواب آلودگی
این دارو ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شما شود. کاری که نیاز به هوشیاری دارد انجام ندهید.
خونریزی معده
این دارو ممکن است باعث خونریزی معده شود. مصرف روزانه تنباکو، به ویژه هنگامی که با این دارو ترکیب شود، ممکن است خطر خونریزی معده را افزایش دهد. سیگار را ترک کنید.
نور خورشید
این دارو ممکن است شما را نسبت به نور خورشید حساس تر کند. زمان خود را در آفتاب محدود کنید. از اتاق های برنزه کننده و لامپ های آفتابی خودداری کنید. هنگام بیرون از منزل از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ بپوشید. اگر دچار آفتاب سوختگی یا تاول/قرمزی پوست شدید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
قبل از انجام جراحی
قبل از انجام جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و گیاهی) مطلع کنید.
افراد مسن
افراد مسن برای خونریزی معده و روده، مشکلات کلیوی، حمله قلبی و سکته در معرض خطر بیشتری هستند.
زنان باردار
قبل از استفاده از این دارو، زنان در سنین باروری باید با پزشک یا پزشک خود در مورد مزایا و خطرات آن صحبت کنند. اگر باردار هستید به پزشک اطلاع دهید. این دارو ممکن است به نوزاد متولد نشده آسیب برساند و مشکلاتی را در زایمان طبیعی ایجاد کند. مصرف آن در بارداری از هفته ۲۰ تا زمان زایمان توصیه نمی شود.
اگر پزشک شما تشخیص دهد که باید از این دارو بین هفته های ۲۰ تا ۳۰ بارداری استفاده کنید. باید کمترین دوز موثر را برای کوتاه ترین زمان ممکن مصرف کنید. پس از ۳۰ هفته بارداری نباید از این دارو استفاده کنید. این دارو به شیر مادر منتقل می شود، اما بعید است که به نوزاد شیرخوار آسیب برساند.
چه کسی نباید ایبوپروفن استفاده کند
ایبوپروفن برای افرادی که قبلا واکنش آلرژیک به آسپرین یا سایر NSAID ها داشته اند. یا به تازگی عمل جراحی قلب انجام داده اند یا قرار است انجام دهند، مناسب نیست.
همچنین ممکن است برای کسانی که مشکلات زیر را دارند، مناسب نباشد:
- مشکلات معده مکرر، مانند سوزش سر دل یا درد شکم
- زخم معده
- مشکلات خونریزی
- فشار خون بالا
- بیماری قلبی
- بیماری کلیوی
- بالای ۶۰ سال سن
- داروی ادرار آور مصرف کرده اند
- مصرف سایر NSAID ها یا داروهای مسکن
- مصرف داروهای ضد انعقاد
- برای هر بیماری جدی تحت درمان هستند.
- آبله مرغان یا زونا داشته باشید.
- مبتلا به بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو هستند.
- مشکلات کبدی
افرادی که در حال حاضر از هر نوع دارویی استفاده می کنند. باید قبل از مصرف ایبوپروفن از یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشاوره بخواهند.
در سال ۲۰۱۵، سازمان غذا و داروی آمریکا هشدار خود را در مورد افزایش خطر حمله قلبی یا سکته در هنگام استفاده از ایبوپروفن تقویت کرد.
عوارض جانبی ممکن است در هفته های اول استفاده از این دارو ایجاد شود. این خطر ممکن است با دوز بالاتر یا استفاده طولانی مدت بیشتر باشد یا اگر فردی سابقه بیماری قلبی داشته باشد.
FDA از مردم می خواهد که از این مشکل احتمالی آگاه باشند و در صورت تجربه درد قفسه سینه، مشکل در تنفس، ضعف ناگهانی در یک قسمت یا طرف بدن یا تکلم ناگهانی، فورا به پزشک مراجعه کنند.
اگر فردی در مورد استفاده از ایبوپروفن مطمئن نیست باید با پزشک یا داروساز واجد شرایط مشورت کند.
چه زمانی استفاده از ایبوپروفن را متوقف کنید
افراد باید استفاده از ایبوپروفن منبع مطمئن را متوقف کنند و در صورت تجربه با پزشک تماس بگیرند:
- غش یا خون در استفراغ یا مدفوع
- دردی که بدتر می شود یا بیش از ۱۰ روز طول می کشد
- تبی که بدتر می شود یا بیش از ۳ روز طول می کشد
- تورم یا تغییر رنگ پوست در ناحیه درد
- هر گونه علائم جدید
عکس العمل آلرژیتیک
برخی از افراد به مواد تشکیل دهنده ایبوپروفن حساسیت دارند.
علائم آلرژیک شامل:
- کهیر، تغییر رنگ پوست، تاول، یا بثورات پوستی
- تورم صورت
- خس خس سینه و مشکل در تنفس
- شوکه شدن
هر فردی که این علائم را تجربه می کند باید مصرف دارو را متوقف کند. در موارد شدید، شوک آنافیلاکتیک ممکن است رخ دهد و فرد دچار مشکل در تنفس شود. این تهدید کننده زندگی است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
بارداری و شیردهی
افراد نباید در هفته ۲۰ بارداری یا بعد از آن از ایبوپروفن استفاده کنند. زیرا می تواند منجر به کاهش سطح مایع آمنیوتیک شود. یک فرد باید قبل از استفاده از هر دارویی در دوران بارداری یا هنگام شیردهی از یک متخصص مراقبت های بهداشتی راهنمایی بگیرد.
تداخلات دارویی ایبوپروفن
گاهی اوقات، یک دارو می تواند با اثرات داروی دیگر تداخل داشته باشد. متخصصان از این به عنوان تداخل دارویی یاد می کنند.
داروهایی که ممکن است با ایبوپروفن تداخل داشته باشند عبارتند از:
- لیتیوم
- وارفارین
- هیپوگلیسمی های خوراکی
- دوز بالا متوترکسات
- دارو برای کاهش فشار خون
- مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین
- مسدود کننده های بتا
- دیورتیک ها
این ممکن است فهرست جامعی از داروهایی که با ایبوپروفن تداخل دارند نباشد. هر کسی که در نظر دارد از ایبوپروفن استفاده کند باید از داروساز یا پزشک بپرسد که آیا این کار با داروهای موجود خود بی خطر است یا خیر.
آیا ایبوپروفن اعتیادآور است
کارشناسان به طور کلی ایبوپروفن را دارویی نمی دانند که منجر به اختلال مصرف مواد شود. اگرچه حداقل یک مطالعه موردی نشان می دهد که این امکان وجود دارد.
بدن تحملی نسبت به آن ایجاد نمی کند، بنابراین فرد برای اثر مشابه به دوزهای بزرگتر نیاز نخواهد داشت. همچنین، هنگامی که فرد مصرف آن را متوقف می کند، علائم ترک وجود ندارد.
برخی از داروها حاوی ایبوپروفن و مواد افیونی مانند هیدروکودون یا اکسی کدون هستند. استفاده بیش از حد از این داروها می تواند منجر به اختلال مصرف مواد شود.
فراموشی دوز ایبوپروفن
از آنجایی که ایبوپروفن در صورت نیاز استفاده می شود، ممکن است در برنامه دوز نباشید. اگر تقریبا زمان نوبت بعدی فرا رسیده است. از هر نوبت فراموش شده صرفنظر کنید. از دو دوز در یک زمان استفاده نکنید.
مصرف بیش از حد ایبوپروفن
به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل تهوع، استفراغ، درد معده، خواب آلودگی، مدفوع سیاه یا خونی، سرفه خونی، تنفس کم عمق، غش یا کما باشد.
تفاوت استامینوفن و ایبوپروفن
استامینوفن و ایبوپروفن داروهایی هستند که برای درمان درد و تب استفاده می شوند. تفاوت هایی باهم دارند. استامینوفن متعلق به دسته ای از داروها به نام مسکن ها است. ایبوپروفن متعلق به گروه دارویی به نام داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی است. هر دو دارو برای کاهش درد است. ایبوپروفن همچنین التهاب را کاهش می دهد.
استامینوفن و ایبوپروفن در اشکال مختلفی وجود دارند، از جمله:
- قرص های خوراکی
- کپسول های خوراکی
- سوسپانسیون خوراکی
- قرص های جویدنی
ایبوپروفن نیز به صورت قطره های خوراکی غلیظ عرضه می شود. استامینوفن در این اشکال دیگر وجود دارد:
- اکسیر خوراکی
- محلول خوراکی
- قرص ها و قرص های خوراکی طولانی رهش
- شیاف رکتوم
- قرص ذوب سریع
- قرص های جوشان
استامینوفن و ایبوپروفن در کودکان
هر دو دارو ممکن است در نوزادان، کودکان و بزرگسالان استفاده شود. ایبوپروفن را می توان در افراد ۶ ماهه یا بزرگتر استفاده کرد. استامینوفن را می توان برای افراد در هر سنی استفاده کرد، اما اگر کودک شما کمتر از ۲ سال است، باید قبل از استفاده از آن با پزشک کودک خود صحبت کنید.
به نوزادان و کودکان خردسال می توان اشکال و شیاف های مایع داد. کودکان بزرگتر که می توانند راحت تر بجوند و قورت دهند. ممکن است قرص های جویدنی یا خوراکی را مصرف کنند. قدرت و دوز بسته به سن متفاوت است. بنابراین همیشه دستورالعمل های محصول را برای مقادیر دقیق بررسی کنید.
اثرات جانبی استامینوفن و ایبوپروفن
عوارض جانبی استامینوفن و ایبوپروفن ممکن است متفاوت باشد. این به این دلیل است که بدن شما آنها را به طور متفاوتی تجزیه می کند. به عنوان مثال، استامینوفن توسط کبد تجزیه و حذف می شود. استامینوفن هشداری در مورد آسیب کبدی دارد که می تواند کشنده باشد.
اگر بیش از حد در یک دوره ۲۴ ساعته مصرف کنید. آسیب کبدی ممکن است رخ دهد. شما نباید بیش از یک محصول حاوی استامینوفن را همزمان مصرف کنید. برای اطلاعات بیشتر، در مورد خطرات مصرف بیش از حد استامینوفن بخوانید.
از سوی دیگر، ایبوپروفن توسط کلیه ها از بدن شما خارج می شود. مصرف طولانی مدت آن می تواند باعث آسیب کلیه و خونریزی معده شود. استفاده از دوزهای بالای ایبوپروفن برای مدت طولانی تر از مقدار توصیه شده می تواند خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:
- لخته شدن خون
- حمله قلبی
- سکته
تداخلات دارویی استامینوفن و ایبوپروفن
استامینوفن و ایبوپروفن در صورت مصرف آنها با برخی داروها می توانند تداخلات خطرناکی ایجاد کنند. برای کاهش خطر، مطمئن شوید که تمام داروها، مکمل ها و گیاهانی را که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
استامینوفن و ایبوپروفن می توانند با وارفارین تداخل داشته باشند.
استامینوفن با داروهای زیر تداخل دارد:
- آپرپیتانت
- کاربامازپین
- کلستیرامین
- داساتینیب
- فوزاپرپیتانت
- ایماتینیب
- ایزونیازید
- لاموتریژین
- متیراپون
- فنوباربیتال
- فنی توئین
- پروبنسید
- سورافنیب
ایبوپروفن با با داروهای زیر تداخل دارد:
- آسپرین
- انالاپریل
- فوروزماید هیدروکلروتیازید
- کتورالاک
- لیزینوپریل
- لیتیوم
شرایط پزشکی خاص
مصرف استامینوفن یا ایبوپروفن در صورت داشتن مشکلات سلامتی خاص ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی شود. اگر موارد زیر را دارید قبل از استفاده از استامینوفن یا ایبوپروفن با پزشک خود مشورت کنید:
- سابقه لخته شدن خون
- بیماری کبد
- بیماری کلیوی
همچنین باید قبل از استفاده از استامینوفن با پزشک خود مشورت کنید اگر موارد زیر را دارید:
- کمبود گلوکز-۶-فسفات دهیدروژناز
- فنیل کتونوری
ایبوپروفن می‌تواند در افرادی که دارای مشکلات زیر هستند ایجاد کند:
- سابقه خونریزی یا زخم در معده یا روده آنها
- آسم، به خصوص اگر به آسپرین حساس باشد
- بیماری قلبی
- فشار خون بالا
- کم خونی
- اختلالات لخته شدن خون
کلام آخر
ایبوپروفن یک NSAID است که بدون نسخه در داروخانه ها در دسترس است. فرد می تواند هنگام درمان درد و تب از آن استفاده کند. ایبوپروفن هشداری در مورد عوارض جانبی جدی دارد. قبل از استفاده از این دارو یا هر داروی دیگری، فرد باید همیشه دستورالعمل های پزشک را دنبال کند و اطلاعات روی بسته بندی را به دقت مطالعه کند.
استامینوفن و ایبوپروفن هر دو درد را درمان می کنند، اما در بدن شما کمی متفاوت عمل می کنند. آنها در اشکال و قدرت های مختلف در دسترس هستند. هر دارو می تواند مسائل ایمنی متفاوتی را ایجاد کند، به خصوص اگر شرایط بهداشتی موجود دارید. اگر هنوز مطمئن نیستید که یکی از این داروها گزینه خوبی برای شماست، با پزشک خود صحبت کنید.
