قرص پاروکستین چیست؟ کاربرد و عوارض مصرف آن

پاروکستین یک داروی ضد افسردگی است. متعلق به گروهی از داروها به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین SSRIs است. پاروکستین بر ترکیب شیمیایی موجود در مغز (سروتونین) تاثیر می گذارد. در افراد مبتلا به افسردگی، اضطراب یا سایر اختلالات سروتونین نامتعادل باشد. این دارو به تعادل سطح سروتونین در خون کمک میکند.

پاروکستین برای درمان افسردگی، از جمله اختلال افسردگی اساسی استفاده می شود. پاروکستین همچنین برای درمان اختلال هراس، اختلال وسواس فکری-اجباری OCD، اختلالات اضطرابی، اختلال استرس پس از سانحه PTSD و اختلال نارسایی پیش از قاعدگی PMDD استفاده می شود.

پاروکستین با نام تجاری Brisdelle برای درمان گرگرفتگی مربوط به یائسگی استفاده می شود. بریسدل برای درمان هیچ بیماری دیگری نیست.

در نشریه جهان شیمی فیزیک در مورد اندورفین، استامینوفن، سیتالوپرام و اس‌سیتالوپرام مقالاتی منتشر شده است. در این مقاله راجع به پاروکستین اطلاعات کاملی به شما میدهیم.

پاروکستین چیست

پاروکستین برای درمان افسردگی، حملات پانیک، اختلال وسواس فکری-اجباریOCD، اختلالات اضطرابی و اختلال استرس پس از سانحه استفاده می شود. به بازگرداندن تعادل یک ماده طبیعی بنام سروتونین در مغز عمل می کند.

پاروکستین به عنوان یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین شناخته می شود. این دارو در بهبود خلق و خو، خواب، اشتها و سطح انرژی کمک کرده و تمایل شما به زندگی را زیاد میکند. ممکن است ترس، اضطراب، افکار ناخواسته و تعداد حملات پانیک را کاهش دهد. همچنین ممکن است میل به انجام کارهای مکرر (اجبارهایی مانند شستن دست ها، شمارش و بررسی) که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کنند را کاهش دهد.

هشدار در مصرف پاروکستین

اگر پیموزاید یا تیوریدازین نیز مصرف می کنید، نباید از پاروکستین استفاده کنید.

از پاروکستین در ۱۴ روز قبل یا ۱۴ روز پس از استفاده از یک مهارکننده MAO مانند ایزوکاربوکسازید، لینزولید، تزریق متیلن بلو، فنلزین، رازاگیلین، سلژیلین، یا ترانیل سیپرومین استفاده نکنید.

برخی از جوانان وقتی اولین دفعه داروی ضد افسردگی مصرف میکنند. فکر خودکشی دارند. نسبت به نوسان خلق و خو و علائم آن آگاه باشید. هرگونه علائم یا بدتر شدن خود را به پزشک اطلاع دهید.

در صورت داشتن علائمی مانند بی قراری، توهم، سفتی عضلات، انقباض، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه، گرما یا احساس سوزن سوزن شدن، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، تب، تعریق، لرزش، ضربان قلب تند یا تشنج، فورا به پزشک مراجعه کنید.

مطمئن شوید که پزشکتان می‌داند که از داروهای محرک، داروهای مخدر، دارو گیاهی یا داروهای افسردگی، بیماری‌های روانی، بیماری پارکینسون، سردردهای میگرنی، عفونت‌های جدی یا پیشگیری از تهوع و استفراغ نیز استفاده می‌کنید. این داروها ممکن است با پاروکستین تداخل داشته باشند و باعث بیماری جدی به نام سندرم سروتونین شوند.

اقدامات قبل از مصرف پاروکستین

اگر به پاروکستین حساسیت دارید یا اگر پیموزاید یا تیوریدازین مصرف می کنید، نباید از این دارو استفاده کنید. از مهارکننده های MAO در ۱۴ روز قبل یا ۱۴ روز پس از مصرف پاروکستین استفاده نکنید. ممکن است یک تداخل دارویی خطرناک رخ دهد.

مهار کننده های MAO ایزوکاربوکسازید، لینزولید، فنلزین، رازاگیلین، سلژیلین و ترانیل سیپرومین است. پس از قطع مصرف پاروکستین، باید حداقل ۱۴ روز قبل از شروع مصرف یک مهارکننده MAO صبر کنید. برای اینکه مطمئن شوید پاروکستین برای شما بی خطر است یا خیر. اگر موارد زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید:

• بیماری قلبی، فشار خون بالا یا سکته
• بیماری کبد یا کلیه
• خونریزی یا اختلال لخته شدن خون
• تشنج یا صرع
• اختلال دوقطبی (افسردگی شیدایی)
• اعتیاد به مواد مخدر یا افکار خودکشی
• گلوکوم با زاویه باریک
• سطوح پایین سدیم در خون

برخی از جوانان در اولین مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارند. پزشک باید در ویزیت های منظم رفتار شما بررسی کند. خانواده شما باید نسبت به نوسان خلق و خو شما آگاه باشند.

مصرف یک داروی ضد افسردگی SSRI در دوران بارداری ممکن است باعث مشکلات جدی ریوی یا سایر عوارض در نوزاد شود. اگر داروی خود را مصرف نکنید، دچار تشدید علائم افسردگی خواهید شد. اگر باردار شده اید به پزشک خود گزارش دهید. بدون نظر پزشک مصرف این دارو را شروع یا قطع نکنید. اگر باردار هستید از بریسدل استفاده نکنید. در حین مصرف دارو شیردهی متوقف شود. مصرف پاروکستین برای افراد کمتر از ۱۸ سال تایید نشده است.

نحوه مصرف پاروکستین

قبل از شروع مصرف پاروکستین و هر بار پر کردن مجدد، راهنمای دارو و در صورت موجود بودن، بروشور اطلاعات بیمار را که داروساز شما ارائه کرده است، بخوانید. اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

این دارو را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولا یک بار در روز در صبح مصرف کنید. مصرف این دارو همراه با غذا ممکن است حالت تهوع را کاهش دهد. اگر این دارو در طول روز باعث خواب آلودگی شما می شود، با پزشک خود در مورد مصرف آن در عصر صحبت کنید.

دوز مصرفی پاروکستین

دوز بر اساس وضعیت، پاسخ به دارو، سن و سال و داروهایی که مصرف میکنید، تعیین می شود. حتما به پزشک و داروساز خود در مورد تمام داروها که مصرف می کنید (داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و دارو گیاهی) گزارش دهید.

برای کاهش عوارض جانبی، پزشک با دوز کم شروع کرده، به تدریج دوز را افزایش میابد. دستورالعمل پزشک را رعایت کنید. دوز خود را افزایش ندهید یا از این دارو بیشتر یا بیشتر از زمان تجویز شده استفاده نکنید. وضعیت شما سریعتر بهبود نمی یابد و خطر عوارض جانبی شما افزایش می یابد. این دارو را منظم استفاده کنید تا بهره بهتری از دارو ببرید. برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در ساعت معینی مصرف کنید.

قبل از مصرف قرص را نجوید/ نصف نکنید. با این حال، بسیاری از داروهای مشابه (قرص های رهش فوری) را می توان جوید یا نصف کرد. دستورالعمل های پزشک خود را در مورد نحوه مصرف این دارو دنبال کنید.

اگر پاروکستین را برای مشکلات پیش از قاعدگی مصرف می کنید. ممکن است پزشک به شما دستور دهد که آن را هر روز در ماه یا فقط ۲ هفته قبل از پریود تا اولین روز کامل پریود مصرف کنید.

سندروم قطع مصرف پاروکستین

اگر احساس خوبی به مصرف این دارو دارید، به مصرف ادامه دهید. بدون دستور پزشک مصرف دارو قطع نشود. برخی از شرایط ممکن است با قطع ناگهانی این دارو بدتر شوند. زیرا سبب کاهش سطح سروتونین در مغز میشود. همچنین، ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات مختصر مشابه شوک الکتریکی را تجربه کنید. برای جلوگیری از این علائم در زمانی که درمان با این دارو را متوقف می کنید، پزشک ممکن است دوز شما را به تدریج کاهش دهد. علائم جدید یا تشدید علائم را به پزشک گزارش دهید. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا شما از مزایای کامل این دارو بهره مند شوید. اگر بهبود نیافتید یا تشدید شد حالاتتان را به پزشک اطلاع دهید.

عوارض قرص پاروکستین

مصرف پاروکستین عوارضی را دارد. در زیر به عوارض جانبی قرص اشاره میکنیم.

حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، مشکلات خواب، از دست دادن اشتها، ضعف، خشکی دهان، تعریق، تاری دید و خمیازه ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات باقی ماند یا بدتر شد، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید پزشک این دارو را تجویز کرده است. او تشخیص داده که فواید آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت داشتن هر گونه عارضه جانبی جدی، از جمله: لرزش (لرزش)، بی قراری، ناتوانی در ثابت ماندن، کاهش علاقه به رابطه جنسی، تغییر در توانایی جنسی، بی حسی/گزگز، کبودی/خونریزی آسان، ضربان قلب سریع/نامنظم، فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی جدی پاروکستین

اگر عوارض جانبی بسیار جدی دارید. فورا به پزشک مراجعه کنید. عوارض جانبی بسیار جدی از جمله: مدفوع سیاه، استفراغ شبیه تفاله قهوه، درد/تورم/قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف نور در شب).

این دارو سروتونین را بالا برده است. اما به ندرت سبب بیماری جدی به نام سندرم سروتونین میشود. اگر از داروهای دیگری نیز استفاده می کنید که سروتونین را افزایش می دهند، خطر افزایش می یابد. بنابراین تمام داروهایی را که مصرف می کنید به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم زیر ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع/استفراغ/اسهال شدید، انقباض عضلات، تب بی دلیل، آشفتگی/بی قراری غیرمعمول به پزشک مراجعه کنید.

واکنش آلرژیک جدی به پاروکستین نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (مخصوصا در صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی، فورا به پزشک مراجعه کنید.

این لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر اثرات دیگری داشتید که ذکر نشده، با پزشک تماس بگیرید.

پاروکستین و یبوست

مصرف قرص پاروکستین احتمالا سبب یبوست میشود. از عوارض جانبی این قرص است.

عوارض قرص پاروکستین برای زودانزالی

به ندرت، مردان با مصرف قرص پاروکستین ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی مدت ۴ ساعت یا بیشتر داشته باشند. اگر این اتفاق افتاد، مصرف این دارو را متوقف کنید. فورا از پزشک کمک بگیرید. در غیر این صورت ممکن است مشکلات دائمی رخ دهد.

احتیاط در مصرف پاروکستین

قبل از مصرف پاروکستین، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. یا اگر آلرژی دیگری دارید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد. می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز اطلاع دهید، به خصوص: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دوقطبی/مانیک-افسردگی، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، تشنج، سدیم پایین در خون، زخم روده / خونریزی (بیماری زخم معده) یا مشکلات خونریزی، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم.

این دارو سبب سرگیجه، خواب آلودگی و تاری دید میشود. ماری جوانا (حشیش) سبب سرگیجه یا خواب آلودگی میشود. تا زمانی که از این دارو استفاده میکنید، رانندگی نکنید. از ماشین آلات استفاده نکنید. کاری که به بیداری کامل نیاز دارد، انجام ندهید. اگر ماری جوانا (حشیش) مصرف می کنید، با پزشک صحبت کنید.

قبل از انجام جراحی

قبل از انجام عمل جراحی، در مورد تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و دارو گیاهی) به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.

افراد مسن

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی یا از دست دادن هماهنگی، حساسیت بیشتری داشته باشند. افراد مسن نیز ممکن است بیشتر به نوعی عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) مبتلا شوند، به خصوص اگر از قرص ادرار آور نیز استفاده می کنند. از دست دادن هماهنگی می تواند خطر افتادن را افزایش دهد.

کودکان

کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش اشتها و کاهش وزن، حساسیت بیشتری داشته باشند. وزن و قد کودکان را حین مصرف دارو کنترل کنید.

دوران بارداری

مصرف دارو در دوران بارداری ممنوع است. ممکن است به نوزاد متولد نشده آسیب برساند و نوزادانی که از مادرانی که در ۳ ماه آخر بارداری از آن استفاده کرده‌اند ممکن است گاهی اوقات علائم ترک مانند مشکلات تغذیه/تنفس، تشنج، سفتی عضلانی یا گریه‌های مداوم را تجربه کنند. با این حال، از آنجایی که مشکلات روانی/خلقتی درمان نشده (مانند افسردگی، حمله پانیک، اختلال وسواس فکری-اجباری، و اضطراب) می تواند به زن باردار و جنین داخل رحم او آسیب برساند، مصرف این دارو را متوقف نکنید مگر اینکه با دستور پزشکتان تجویز شود. در عوض، از پزشک خود بپرسید که آیا داروی دیگری برای شما مناسب است یا خیر. اگر قصد بارداری دارید، باردار می شوید یا فکر می کنید ممکن است باردار باشید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید. این دارو وارد شیر مادر می شود. قبل از شیردهی با متخصص صحبت کنید.

تداخلات دارویی پاروکستین

تداخلات دارویی عملکرد داروهای را تغییر داده و عوارض جانبی جدی را زیاد میکند. این لیست شامل تمام تداخلات دارویی ممکن نیست. فهرستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای نسخه ای/غیر نسخه ای و دارو گیاهی) را نگه دارید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دارو را بدون نظر پزشک شروع یا قطع نکنید. دوز را هم تغییر ندهید.

داروهایی که با این پاروکستین تداخل دارند مانند: تیوریدازین، داروهایی که سبب خونریزی/کبودی میشوند: داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، ایبوپروفن، رقیق‌کننده‌های خون مانند وارفارین.

آسپرین در صورت استفاده با این دارو می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک به شما دستور داده است که آسپرین با دوز پایین برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (معمولاً ۱۶۲-۸۱ میلی گرم در روز) مصرف کنید، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری به شما بدهد.

این دارو می تواند باعث کاهش سرعت حذف سایر داروها از بدن شما شود که ممکن است بر نحوه عملکرد آنها تاثیر بگذارد. نمونه هایی از داروهای شامل اتوموکستین، فنوتیازین ها، پیموزید، ریسپریدون، تاموکسیفن، تترابنازین، داروهای ضد آریتمی مانند پروپافنون/فلکاینید، ضد افسردگی های TCA مانند دزیپرامین/آمی تریپتیلین و غیره هستند.

تداخلات دارویی دیگر پاروکستین

مصرف مهارکننده های MAO با پاروکستین سبب تداخل دارویی جدی میشود. در طول درمان با این دارو از مصرف مهارکننده های MAO مانند ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین خودداری کنید. اکثر مهارکننده های MAO نباید دو هفته قبل و بعد از درمان با پاروکستین استفاده شوند. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی مصرف این دارو را شروع یا متوقف کنید.

اگر از داروهای دیگری که سروتونین را افزایش می دهند نیز استفاده می کنید. خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین افزایش می یابد. داروهایی مثل اکستازی، مخمر سنت جان، ضد افسردگی مثل SSRI ها مانند سیتالوپرام/فلوکستین، SNRI ها مثل دولوکستین/ونلافاکسین)، تریپتوفان را نام برد. سندرم سروتونین با شروع و افزایش دوز بیشتر میشود.

در صورت مصرف سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند از جمله ماری جوانا (حشیش)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های اپیوئیدی (مانند کدئین) به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی می شوند. از داروساز نحوه استفاده مطمئن داروها را سوال شود.

این دارو ممکن است با برخی از آزمایش‌های پزشکی/آزمایشگاهی (از جمله اسکن مغز برای بیماری پارکینسون) تداخل داشته باشد و باعث نتایج آزمایش نادرست شود. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و پزشکان از مصرف این دارو اطلاعات دارند.

مصرف بیش از حد پاروکستین

اگر فردی بیش از حد مصرف کرده است و علائم جدی مانند غش کردن یا مشکل تنفسی دارد، با اورژانس تماس بگیرید. در غیر این صورت، با مرکز بهداشت تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد: ضربان قلب نامنظم، غش، سرگیجه شدید، تشنج.

دوز فراموش شده پاروکستین

اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی است، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید. دوز بعدی خود را در زمان منظم مصرف کنید. دوز را دوبرابر و زیاد نکنید.

اجتناب از موارد زیر حین مصرف پاروکستین

تا زمانی که بدانید پاروکستین چه تاثیری روی شما خواهد گذاشت. از رانندگی یا فعالیت های خطرناک خودداری کنید. واکنش های شما ممکن است مختل شود.

قبل از استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مثل آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام با پزشک صحبت کنید. استفاده از NSAID همراه با پاروکستین ممکن است باعث کبودی یا خونریزی شما شود.

داروهای دیگری بر پاروکستین تأثیر می گذارد

استفاده از پاروکستین با سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی شما می شوند این اثر را بدتر میکند. قبل از استفاده از داروهای مخدر، قرص خواب، شل کننده عضلانی، یا داروی اضطراب یا تشنج، از پزشک خود سوال کنید.

در مورد سایر داروهای خود به پزشک خود بگویید، به خصوص:

سایمتیدین (تاگامت)، دیگوکسین، مخمر سنت جان، تاموکسیفن، تئوفیلین، تریپتوفان (گاهی اوقات ال-تریپتوفان نامیده می شود)، وارفارین (کومادین، جانتوون).

داروی دیورتیک یا قرص آب، داروی ریتم قلب و داروهای HIV یا ایدز.

داروهای خاص برای درمان نارکولپسی یا آمفتامین، اتوموکستین، دکستروآمفتامین، آدرال، دگزدرین، اوکو، ویوانس و غیره.

داروی درد مخدر مانند فنتانیل، ترامادول.

دارویی برای درمان اضطراب، اختلالات خلقی، اختلالات فکری، یا بیماری های روانی مانند بوسپیرون، لیتیوم، سایر داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد روان پریشی.

داروی سردرد میگرنی: سوماتریپتان، ریزاتریپتان، زولمیتریپتان

داروی تشنج: فنوباربیتال، فنی توئین.

این لیست کامل نیست. سایر داروها ممکن است با پاروکستین تداخل داشته باشند. از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها و دارو گیاهی.

محل نگهداری پاروکستین

در دمای اتاق و دور از نور آفتاب و رطوبت ذخیره شود. در حمام قرار ندهید. داروها دور از از کودکان و حیوانات باشد. داروهای تاریخ مصرف گذشته را داخل توالت نریزید. این دارو وقتی تاریخ مصرف آن تمام شد یا مورد استفاده نیست، دور بریزید.