گلوکوزامین چیست؟ کاربرد و موارد مصرف آن
گلوکوزامین یک قند طبیعی است که در مایع اطراف مفاصل و همچنین در استخوان حیوانات، مغز استخوان، صدف و قارچ وجود دارد. گلوکوزامین موجود در مکمل ها معمولا از پوسته صدف تهیه می شود. اگرچه شکل مصنوعی نیز وجود دارد.
بر اساس مرکز ملی سلامت تکمیلی و یکپارچه بزرگسالان در ایالات متحده در سال ۲۰۱۲ از مکمل های گلوکوزامین، کندرویتین یا هر دو استفاده کردند.
کندرویتین شبیه گلوکوزامین است. به طور طبیعی در مفاصل نیز وجود دارد. این دومین مکمل غذایی محبوب بعد از روغن ماهی و انواع دیگر اسیدهای چرب امگا ۳ بود. گلوکوزآمین یک ترکیب شیمیایی است که به طور طبیعی در بافت انسان و حیوان وجود دارد. در انسان، به تشکیل غضروف کمک می کند. معمولا به عنوان مکمل رژیمی غذایی برای درمان اختلالات مفصلی مانند آرتروز استفاده می شود.
در نشریه جهان شیمی فیزیک در مورد آرتروز، امگا ۳، امگا ۶، غضروف، مفصل،ام اس مقالات خوبی منتشر شده است. در این مقاله توضیح می دهیم که گلوکوزامین چیست، چرا مردم آن را مصرف می کنند. همچنین برخی از عوارض جانبی احتمالی و سایر خطرات را بررسی می کنیم.
گلوکوزامین چیست
گلوکوزامین در گروه آمینو قند قرار دارد. واحد سازنده انواع مولکول های عملکردی بدن است. برای توسعه و حفظ غضروف در مفاصل استفاده میشود.
گلوکوزآمین در بافتهای جانوری و پوسته صدف، استخوان حیوانات و قارچه وجود دارد. گلوکوزامین از منابع طبیعی تهیه خواهند شد.
اغلب برای درمان و جلوگیری از اختلالات مفصلی مانند آرتروز استفاده می شود. به صورت خوراکی یا موضعی استفاده میشود.
گلوکوزامین یک مولکول است که به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد، اما همچنین یک مکمل غذایی محبوب است.
برای درمان علائم اختلالات استخوانی و مفصلی استفاده شده است. همچنین برای هدف قرار دادن چندین بیماری التهابی دیگر نیز استفاده می شود.
عملکرد گلوکوزامین در بدن
بدن از گلوکوزآمین برای ساخت و ترمیم غضروف استفاده می کند. غضروف یک بافت پیوندی انعطاف پذیر، محکم و لاستیکی است. از استخوان های مفاصل محافظت می کند. از ساییدن استخوان ها به یکدیگر جلوگیری می کند.
با افزایش سن، غضروف های آنها انعطاف پذیری کمتری پیدا کرده و شروع به تجزیه می کنند. این می تواند منجر به درد، التهاب و آسیب بافتی شود که برای مثال در آرتروز رخ می دهد.
شواهدی وجود دارد که گلوکوزامین ممکن است این روند را کند کرده و برای سلامت غضروف مفید باشد.
گلوکوزآمین به طور طبیعی در بدن وجود دارد، اما با افزایش سن میزان آن کاهش می یابد. با گذشت زمان، کاهش می تواند به وخامت مفصل کمک کند.
اشکال مصرفی مکمل گلوکوزامین
مکمل های گلوکوزآمین از منابع طبیعی مانند صدف یا قارچ صدف تهیه می شوند یا به طور مصنوعی در آزمایشگاه تولید می شوند.
مکمل های گلوکوزامین به دو شکل موجود است:
- گلوکوزآمین سولفات
- گلوکوزآمین هیدروکلراید
گهگاه، سولفات گلوکوزآمین نیز در ترکیب با سولفات کندرویتین به فروش می رسد.
بیشتر داده های علمی بیشترین اثربخشی را برای سولفات گلوکوزآمین یا سولفات گلوکوزآمین همراه با کندرویتین نشان می دهد.
گلوکوزآمین معمولا ۱۵۰۰ میلی گرم در روز تجویز می شود. از بین اشکال موجود، سولفات گلوکوزآمین با یا بدون کندرویتین احتمالا موثرترین است.
دوز مصرفی مکمل گلوکوزامین
دوز معمول گلوکوزآمین ۱۵۰۰ میلی گرم در روز است. می توانید آن را یکبار یا چند دوز کوچکتر در طول روز مصرف کنید. به طور کلی، گلوکوزامین باید سه بار در روز با وعده غذایی مصرف شود.
دوزها معمولا بین ۳۰۰-۵۰۰ میلی گرم با هر وعده غذایی متغیر هستند و به دوز کل روزانه ۹۰۰-۱۰۰۰۰ میلی گرم می افزایند. در بیشتر مطالعات از ۱۵۰۰ میلی گرم در روز استفاده شد.
نمک های گلوکوزآمین سولفات یا فرمول روتا فقط باید یک بار در روز مصرف شود.
این مکمل ها بی خطر هستند. عوارض جانبی جدی ندارند. نفخ شایع ترین عوارض آن است.
تزریق گلوکوزآمین حساسیت به انسولین را زیاد کرده است. اما مکمل ها تاثیر یکسانی ندارند.
مکمل های گلوکوزآمین بی خطر تلقی می شوند و فاقد آن هستند.
عوارض جانبی جدی دوز استاندارد ۱۵۰۰ میلی گرم در روز است.
خطرات احتمالی و عوارض جانبی گلوکوزامین
مکمل های گلوکوزآمین به احتمال زیاد برای اکثر مردم بی خطر است.
عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:
- تهوع و استفراغ
- اسهال
- سوزش سردل
- درد شکم
در صورت بارداری یا شیردهی به دلیل فقدان شواهدی مبنی بر ایمنی آن، نباید گلوکوزآمین مصرف کنید.
گلوکوزآمین ممکن است کنترل قند خون را برای افراد دیابتی بدتر کند. اگرچه این خطر نسبتا کم است. اگر دیابت دارید یا داروهای دیابت مصرف می کنید. قبل از مصرف با پزشک خود گفتگو کنید.
گلوکوزآمین برای اکثر افراد بی خطر است. برخی ناراحتی های خفیف گوارشی گزارش شده است. اگر دیابت دارید، گلوکوزامین ممکن است کنترل قند خون شما را بدتر کند.
ایمنی در مصرف مکمل گلوکوزامین
گلوکوزآمین سولفات در مقادیر کم بی خطر است. مصرف خوراکی سولفات گلوکوزآمین می تواند باعث موارد زیر شود:
- حالت تهوع
- سوزش سردل
- اسهال
- یبوست
- خواب آلودگی
- واکنش های پوستی
- سردرد
از آنجا که محصولات گلوکوزآمین ممکن است از پوسته صدف گرفته شده باشند، این نگرانی وجود دارد که مکمل می تواند باعث ایجاد واکنش آلرژیک در افراد مبتلا به حساسیت به صدف شود. اگر به صدف آلرژی دارید در مصرف گلوکوزآمین احتیاط شود. ممکن است واکنش داشته باشید. همچنین در صورت داشتن دیابت، بیماری کلیوی، بیماری قلبی، اختلالات خونریزی یا فشار خون بالا، قبل از مصرف مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید.
گلوکوزامین ممکن است آسم را بدتر کند. گلوکوزامین فشار چشم را بالا میبرد. اگر گلوکوم دارید، قبل از مصرف مکمل های گلوکوزآمین با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی گلوکوزامین
تعاملات احتمالی عبارتند از:
استامینوفن: مصرف همزمان گلوکوزآمین سولفات و استامینوفن ممکن است اثر مکمل و دارو را کاهش دهد.
وارفارین: مصرف گلوکوزآمین به تنهایی یا همراه با مکمل کندرویتین ممکن است اثرات وارفارین ضد انعقاد خون را افزایش دهد. این می تواند خطر خونریزی شما را افزایش دهد.
در صورت مصرف داروهای قلبی، رقیق کننده خون و داروهای کاهنده قندخون، قبل از مصرف گلوکوزامین با پزشک مشورت شود. همچنین، گلوکوزامین برای کودکان یا زنان باردار یا شیرده توصیه نمی شود ، زیرا هنوز شواهد کافی در مورد اینکه آیا برای این گروه ها بی خطر است یا خیر وجود ندارد.
دلیل استفاده از مکمل گلوکوزامین
افراد به دلایل زیادی مکمل گلوکوزامین سولفات مصرف می کنند، از جمله:
- آرتروز
- گلوکوم
- کاهش وزن
- درد فک
- درد مفاصل
- کمردرد
- سیستیت بینابینی، بیماری مثانه
- بیماری ام اس
- اچآیوی
- بیماری قلبی
- ایدز
شواهد کافی برای اثبات موثر بودن آن در درمان یا جلوگیری از هر یک از این شرایط وجود ندارد.
خطرات مصرف گلوکوزامین
گلوکوزآمین ممکن است برای همه مناسب نباشد. به ویژه برای افرادی که با موارد زیر سر و کار دارند:
بارداری و شیردهی: در این مواقع استفاده از گلوکوزامین توصیه نمی شود، زیرا اثر آن نامشخص است.
سرطان: برخی مکمل ها اثربخشی داروهای درمان سرطان را کم میکنند. اگر تحت این نوع درمان هستید و مایل به استفاده از گلوکوزآمین هستید، ابتدا با پزشک مشورت کنید.
دیابت: یک مطالعه منبع معتبر نشان داد که مکمل های گلوکوزآمین ممکن است بر سطح گلوکز در بدن تاثیر بگذارد. این می تواند آنها را برای افراد مبتلا به دیابت یا عدم تحمل گلوکز نامناسب کند.
آسم: در سال ۲۰۰۸ ، نویسندگان یک مطالعه هشدار دادند که گلوکوزآمین ممکن است عوارض جانبی مختلفی از جمله تنگی نفس در افراد مبتلا به آسم را ایجاد کند.
آلرژی: محصولات گلوکوزامین مشتق از صدف ممکن است واکنش های آلرژیک را تحریک کنند.
گلوکوزامین ممکن است بر فشار خون و لخته شدن خون تاثیر بگذارد. افرادی که آن را مصرف می کنند باید:
- از مصرف گلوکوزامین با وارفارین (کومادین) و دیگر رقیق کننده های خون خودداری کنند.
- در صورت استفاده از گلوکوزامین فشار خون خود را کنترل کنید.
به نظر می رسد مکمل های خوراکی گلوکوزامین برای بزرگسالان بدون آسم، آلرژی یا دیابت و برای کسانی که باردار یا شیرده نیستند، بی خطر هستند.
آیا گلوکوزامین واقعا موثر است
اگرچه ادعاهای گسترده ای در مورد اثرات مثبت گلوکوزآمین بر بسیاری از بیماری ها مطرح شده است، تحقیقات موجود فقط استفاده از آن را برای محدوده محدودی از شرایط پشتیبانی می کند.
در حال حاضر، قوی ترین شواهد در استفاده از سولفات گلوکوزامین برای درمان طولانی مدت علائم آرتروز پشتیبانی می کند. با این وجود، ممکن است برای همه اثر نکند.
با توجه به داده های موجود، کمتر احتمال دارد که برای سایر بیماری ها یا شرایط التهابی یک درمان موثر باشد.
اگر قصد استفاده از گلوکوزامین را دارید. کیفیت مکمل مورد نظر خود را در نظر داشته باشید. زیرا می تواند در نحوه تاثیر آن بر شما تاثیر بگذارد.
اکثر تحقیقات در استفاده از گلوکوزامین سولفات فقط برای مدیریت علائم آرتروز پشتیبانی می کنند.
موارد استفاده از گلوکوزامین
مردم از گلوکوزامین برای درمان انواع مختلفی از بیماریهای التهابی مزمن استفاده می کنند.
کاهش التهاب
گلوکوزآمین اغلب به عنوان مکمل برای درمان علائم بیماریهای التهابی مختلف استفاده می شود.
اگرچه مکانیسم های گلوکوزامین هنوز به درستی شناخته نشده است. اما به نظر می رسد که به راحتی التهاب را کاهش می دهد.
یک مطالعه روی لوله آزمایش یک اثر ضد التهابی قابل توجهی را هنگام استفاده از گلوکوزامین بر روی سلول های دخیل در تشکیل استخوان نشان داد.
گلوکوزامین همزمان کندرویتین در سنتز و نگهداری غضروف بدن نقش موثری دارد.
یک مطالعه روی بیش از ۲۰۰ نفر مکمل های گلوکوزامین را با ۲۸ و ۲۴ درصد کاهش دو نشانگر بیوشیمیایی خاص التهاب مرتبط کرد: CRP وPGE با این حال، این نتایج از نظر آماری معنی دار نبود.
تحقیقات بیشتری در مورد نقش گلوکوزامین در کاهش نشانگرهای التهابی در بدن شما مورد نیاز است.
نحوه عملکرد گلوکوزآمین در درمان بیماری ها به خوبی درک نشده است. اما برخی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است التهاب را کاهش دهد. به ویژه هنگامی که در کنار مکمل های کندرویتین استفاده می شود.
حفاظت از غضروف مفصلی
گلوکوزآمین به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد. از عملکرد اصلی آن محافظ از بافتهای بین مفاصل خواهد بود.
غضروف مفصلی نوعی بافت سفید صاف است که انتهای استخوان های شما را در جایی که به یکدیگر متصل می شوند تشکیل می دهد و مفاصل را تشکیل می دهد.
این نوع بافت همراه با مایع روان کننده به نام مایع سینوویال به استخوان ها اجازه می دهد آزادانه روی یکدیگر حرکت کنند. اصطکاک را به حداقل رسانده و حرکت بدون درد را در مفاصل شما امکان پذیر می کند.
گلوکوزامین به تشکیل چندین ترکیب شیمیایی کمک می کند. در ایجاد غضروف مفصلی و مایع مفصلی نقش دارند.
برخی از مطالعات نشان می دهد که گلوکوزآمین مکمل ممکن است با جلوگیری از تجزیه غضروف از بافت مفصل محافظت کند.
یک مطالعه کوچک بر روی ۴۱ دوچرخه سوار نشان داد که مکمل روزانه حداکثر ۳ گرم گلوکوزامین، تخریب کلاژن در زانوها را تا ۲۷ درصد در مقایسه با ۸ درصد در گروه دارونما کاهش می دهد.
یک مطالعه کوچک دیگر نشان داد که نسبت تجزیه کلاژن به نشانگرهای سنتز کلاژن در مفاصل مفصلی بازیکنان فوتبال که با ۳ گرم گلوکوزامین روزانه در یک دوره سه ماهه تحت درمان قرار گرفته اند به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
گلوکوزآمین در ایجاد بافتهای ضروری برای عملکرد مناسب مفاصل نقش دارد. در حالی که مطالعات بیشتری لازم است ، برخی تحقیقات نشان می دهد که مکمل گلوکوزامین ممکن است از مفاصل شما در برابر آسیب محافظت کند. برای درمان مشکلات استخوانی و مفصلی مصرف خواهد شد.
تسکین آرتریت روماتوئید و پوکی استخوان
گلوکوزآمین برای تسکین علائم آرتروز، آرتریت روماتوئید و پوکی استخوان استفاده میشود. مطالعات متعدد نشان می دهد که مکمل روزانه گلوکوزامین سولفات ممکن است درمان موثر و طولانی مدت برای آرتروز را با کاهش قابل توجه درد ، حفظ فضای مفصلی و کاهش کلی پیشرفت بیماری ارائه دهد.
برخی از مطالعات نشانگرهای آرتریت روماتوئید RA را در موش هایی که با اشکال مختلف گلوکوزامین تحت درمان قرار گرفته اند ، به میزان قابل توجهی کاهش داده است.
برعکس، یک مطالعه انسانی هیچ تغییر عمده ای در پیشرفت RA با استفاده از گلوکوزامین نشان نداد. با این حال ، شرکت کنندگان در مطالعه بهبود علائم را به میزان قابل توجهی گزارش کردند.
برخی تحقیقات اولیه بر روی موشهای مبتلا به پوکی استخوان نیز نشان می دهد که استفاده از مکمل گلوکوزآمین برای تقویت استحکام استخوان ها موثر است.
اگرچه گلوکوزامین اغلب برای درمان بیماریهای مختلف استخوانی و مفصلی استفاده می شود. اما تحقیقات بیشتری در مورد اثرات آن مورد نیاز است.
سیستیت بینابینی
گلوکوزامین به طور گسترده ای به عنوان درمان سیستیت بینابینیIC ، وضعیتی که با کمبود ترکیب گلیکوزامینوگلیکان همراه اس ، تبلیغ می شود.
از آنجا که گلوکوزآمین پیش ساز این ترکیب است. این نظریه وجود دارد که مکمل های گلوکوزامین ممکن است به مدیریت IC کمک کنند.
بیماری التهابی روده
همانند سیستیت بینابینی، بیماری التهابی روده با کمبود گلیکوزآمینوگلیکان همراه است.
تحقیقات بسیار اندکی این ایده را تایید می کند. گلوکوزامین می تواند IBD را درمان کند. با این حال، مطالعه بر روی موشهای مبتلا به IBD نشان داد که مکمل گلوکوزامین ممکن است التهاب را کاهش دهد
مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس
برخی منابع ادعا می کنند که گلوکوزامین ممکن است یک درمان موثر برای بیماری ام اس باشد. با این حال، حمایت از تحقیقات وجود ندارد.
یک مطالعه تاثیر استفاده از سولفات گلوکوزامین را در کنار درمان سنتی برای ام اس عودکننده-بهبودی ارزیابی کرد. نتایج تأثیر قابل توجهی بر میزان عود یا پیشرفت بیماری در نتیجه گلوکوزامین نشان نداد.
گلوکوم
اعتقاد بر این است که گلوکوم با گلوکوزامین قابل درمان است. برخی تحقیقات اولیه نشان می دهد که سولفات گلوکوزآمین با کاهش التهاب و اثرات آنتی اکسیدانی در شبکیه چشم می تواند سلامت چشم را تقویت کند. مصرف زیاد گلوکوزامین به مبتلایان به گلوکوم آسیب خواهد رساند.
مفصل گیجگاهی فکی
برخی منابع ادعا می کنند که گلوکوزآمین یک درمان موثر برای TMJ یا مفصل گیجگاهی فکی است.
یک مطالعه کوچک کاهش قابل توجهی در نشانگرهای درد و التهاب و همچنین افزایش تحرک فک در شرکت کنندگانی که مکمل ترکیبی گلوکوزامین سولفات و کندرویتین دریافت کرده بودند، نشان داد.
یک مطالعه کوچک دیگر هیچ اثر کوتاه مدت قابل توجهی از مکمل های گلوکوزامین هیدروکلراید را برای افراد مبتلا به TMJ نشان نداد. با این حال، بهبود قابل توجهی در مدیریت درد طولانی مدت گزارش شد.
این نتایج مطالعه امیدوار کننده است اما داده های کافی برای حمایت از هیچ نتیجه قطعی ارائه نمی دهد. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
در حالی که گلوکوزآمین اغلب به عنوان یک درمان موثر برای انواع مختلفی از شرایط در نظر گرفته می شود. هیچ اطلاعات قطعی در مورد تاثیر آن وجود ندارد.
تسکین آرتروز
گلوکوزامین یک مکمل غذایی محبوب است که برای درمان آرتروز استفاده می شود. آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که در اثر بازسازی ناکافی غضروف در مفاصل، بیشتر در زانو و لگن ایجاد می شود. با گذشت زمان بدتر می شود و باعث درد مفاصل ، مشکلات راه رفتن و ناتوانی می شود.
هیچ درمان شناخته شده ای وجود ندارد. اما چند راه برای کند کردن بالقوه این روند وجود دارد. بسیاری از مردم سعی می کنند با مصرف مکمل های گلوکوزامین از آرتروز جلوگیری کنند.
گلوکوزامین یکی از محبوب ترین مکمل های جهان است. همچنین یکی از جنجالی ترین موارد است.
در بسیاری از مطالعات گلوکوزآمین هیچ فایده ای برای آرتروز ندارد، برخی دیگر نشان می دهد که ممکن است درد مفاصل و سایر علائم را در طول زمان تسکین دهد.
یک مطالعه بر روی ۳۱۸ بزرگسال مبتلا به آرتروز نشان داد مصرف روزانه ۱۵۰۰ میلی گرم از فرمول روتا به مدت نیم سال باعث کاهش درد و بهبود عملکرد بیش از دارونما می شود. مزایای آن شبیه به دوز روزانه ۳ گرم استامینوفن یک مسکن رایج است.
دو مطالعه دیگر، شامل حدود ۲۰۰ نفر بود، نشان داد مصرف روزانه ۱۵۰۰ میلی گرم گلوکوزامین سولفات به مدت سه سال علائم کلی آنها را از جمله درد، سفتی و عملکرد در مقایسه با دارونما بهبود می بخشد.
با این حال، مزایای استفاده از سولفات گلوکوزامین ناچیز است. برخی از محققان آنها را از نظر بالینی بی ربط می دانند. سولفات گلوکوزآمین، آرتروز را بهبود داد.
تسکین روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید
آرتروز را نباید با آرتریت روماتوئید که بسیار کمتر شایع است اشتباه گرفت. روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به مفاصل حمله می کند. برخلاف آرتروز، ناشی از سایش و پارگی روزمره نیست. دانشمندان به طور کلی تصور می کنند که گلوکوزآمین هیچ فایده ای برای آرتریت روماتوئید ندارد.
با این وجود، یک مطالعه در ۵۱ بزرگسال مبتلا به آرتریت روماتوئید خلاف این را نشان می دهد. مشخص شد که مصرف ۱۵۰۰ میلی گرم گلوکوزآمین هیدروکلراید به مدت سه ماه علائم خود ارزیابی شده را بیشتر از دارونما بهبود می بخشد.
گلوکوزآمین هیدروکلراید ممکن است علائم را در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بهبود بخشد.
نحوه خرید مکمل گلوکوزامین
این مکمل ها به طور گسترده در دسترس هستند. خرید آنها آسان است.
به نظر می رسد گلوکوزآمین سولفات موثر از گلوکوزامین هیدروکلراید است. بنابراین اگر تصمیم گرفتید این مکمل ها را مصرف کنید، بهترین گزینه برای شما فرم سولفات است.
یکی دیگر از عواملی که باید در نظر بگیرید.کیفیت محصولی است که می خرید. یک مطالعه نشان داد که میزان گلوکوزآمین در مکمل ها اغلب کمتر از میزان گزارش شده است.
کیفیت گلوکوزآمین در اکثر کشورهای اروپایی که به عنوان دارویی در بازار عرضه می شود، تحت نظارت دقیق قرار می گیرد.
اگر مکمل های خارجی خریداری می کنید. مواردی را انتخاب کنید که دارای گواهینامه کیفیت از نمایندگی شخص ثالث هستند. محصولات حاوی فرم سولفات دارای گواهینامه کیفیت هستند.
گلوکوزآمین اغلب همراه با کندرویتین سولفات فروخته می شود. مکملی که برای کاهش علائم آرتروز استفاده می شود. اثربخشی آن مورد بحث است. اما برخی مطالعات نشان می دهد ممکن است درد را هنگام استفاده به تنهایی یا همراه با گلوکوزآمین کاهش دهد.
خلاصه ای از اهمیت مکمل گلوکوزامین
گلوکوزآمین یک آمینو قند طبیعی است. توسط بدن شما تولید می شود. همچنین یک مکمل غذایی است. به عنوان یک درمان جایگزین برای آرتروز به بازار عرضه شده است.
بالاترین غلظت طبیعی گلوکوزآمین در مفاصل و غضروف است. در آن ساختار گلیکوزآمینوگلیکان ها، ترکیباتی که برای سلامت مفاصل ضروری هستند، ایجاد می شود.
مکمل ها از پوسته سخت پوستان فرآوری می شوند یا با تخمیر باکتریایی دانه ها تولید می شوند.
آنها به طور گسترده در دسترس هستند و به شکل قرص، کپسول، ژل نرم یا مخلوط نوشیدنی به فروش می رسند. دو نوع اصلی وجود دارد: گلوکوزآمین سولفات و گلوکوزآمین هیدروکلراید.
نحوه تاثیر گلوکوزآمین بر آرتریت مشخص نیست. دانشمندان معتقدند گلوکوزامین طبیعی موجود در غضروف داخل مفاصل شما محافظت می کند.
مصرف مکمل های گلوکوزامین ممکن است تجزیه کلاژن را کاهش دهد. مکمل ها ممکن است با کاهش التهاب، که یکی از عوامل اصلی تجزیه غضروف مفصلی در بیماران مبتلا به آرتروز است، عمل کنند.
کلام آخر
گلوکوزامین به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد و نقش مهمی در توسعه و نگهداری مفاصل سالم ایفا می کند. اگرچه گلوکوزآمین برای درمان بیماریهای مختلف مفصلی، استخوانی و التهابی مانند IBD، سیستیت بینابینی و TMJ استفاده می شود. اما اکثر تحقیقات فقط از اثربخشی آن در مدیریت علائم طولانی مدت آرتروز پشتیبانی می کند. برای اکثر افراد با دوز ۱۵۰۰ میلی گرم در روز ایمن به نظر می رسد اما ممکن است عوارض جانبی خفیفی ایجاد کند.
گلوکوزآمین یک مکمل بحث برانگیز است. بسیاری از مطالعات هیچ مزیت قابل توجهی را تشخیص نداده اند. در حالی که برخی دیگر نشان می دهند که شکل سولفات ممکن است علائم آرتروز را کاهش داده و پیشرفت آن را به تاخیر اندازد یا کم کند.
برخی از دانشمندان هنوز در اثربخشی گلوکوزآمین شک دارند یا مزایای آن را از نظر بالینی بی ربط می دانند. در حالی که گلوکوزامین هیچ راه حل جادویی نیست. دیگران اشاره می کنند که مصرف مکمل ها بهتر از عدم مصرف آن است.
