شربت اپتایزر چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن

خواندن این مطلب 7 دقیقه زمان میبرد

شربت اپتایزر Appetizer دارای عصاره‌های گیاهی، ویتامینD3، ید و آهن و عصاره گیاهانی مانند ترگونلا، رزمارینوس، شیکوریوم، زینجیبر، کورکوما است. این شربت سبب افزایش انرژی و کاهش خستگی میشود. شربت گیاهی فاقد ترکیبات شیمیایی است. از شربت اپتایزر در نشریه جهان شیمی فیزیک و موارد مصرفش صحبت میشود.

فهرست مطالب

محرک اشتها برای کودکان چیست

بیشتر پزشکان و متخصصان اطفال فقط در صورتی نگران اشتهای کودک شما هستند که رشد خوبی نداشته باشند یا وزن اضافه نکنند. اگر اینطور نیست، اغلب اولین قدم تغذیه درمانی است. مرحله بعدی آزمایش یک محرک دارویی تجویز شده برای اشتها است.

افزایش اشتها کودکان

کودکان و نوجوانان برای رشد و تکامل به غذای سالم و کافی نیاز دارند. مصرف شربت اپتایزر غنی از ترکیبات گیاهی، مواد معدنی و ویتامین‌ها سبب افزایش اشتها و بهبود ناراحتی‌ گوارشی میشود.

شربت اپتایزر برای چیست

افزایش اشتها در کودکان و بزرگسالان

حاوی ویتامین D۳، ید و آهن و عصاره‌های گیاهی

زمان مصرف شربت اپتایزر

کودکان ۳ تا ۱۲ سال روزی ۲ باریک قاشق مرباخوری و نوجوانان و بزرگسالان روزی ۳ بار و یک قاشق مرباخوری مصرف کنند.

عوارض شربت اپتایزر استار ویت

شربت اپتایزر و داروهای زیر را با ۲ ساعت فاصله مصرف کنید: گلی بوراید، پیوگلیتازون، روزیگلیتازون، گلی پیزاید و انسولین– داروهای ضد انعقاد خون مانند آسپرین، دیکلوفناک، پلاویکس، بروفن، ناپروکسن، هپارین و وارفارین، داروهای کاهنده فشار خون از ۲ هفته قبل از جراحی این مکمل قطع شود.

این مکمل برای تشخیص، درمان و پیشگیری نیست. در جای خشک، خنک نگهداری گردد. از مصرف بیش از حد شربت اپتایزر استارویت خودداری گردد.

ترکیبات شربت اپتایزر استار ویت

شربت اپتایزر استار ویت حاوی عصاره گیاهان تریگونلا، رزمارینوس، شیکوریوم، زنجبیبر، کورکوما، ویتامینD3، ید، آهن است.

ویژگی شربت اپتایزر استار ویت

افزایش اشتها در کودکان و بزرگسالان
حاوی عصاره ترگونلا، رزمارینوس، شیکوریوم، زینجیبر، کورکوما
حاوی ویتامینD3، ید و آهن

چگونه اشتها را تحریک کنیم

محرک های اشتها گرسنگی را افزایش می دهد. یک محرک اشتها به عنوان یک اشتها زا نیز شناخته می شود. ویتامین‌ها، مواد معدنی و گیاهان نیز ممکن است مانند تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی، به‌عنوان پراکسی‌ زا عمل کنند.

اگرچه بسیاری از افراد افزایش اشتها را منفی می دانند، برخی از افراد ممکن است نیاز به تحریک میل خود به خوردن داشته باشند. برخی از شرایط – مانند سرطان، شرایط روانی، و افزایش سن – می تواند به کاهش وزن ناخواسته به دلیل کاهش اشتها منجر شود.

داروها

سازمان غذا و دارو (FDA) سه داروی زیر را برای استفاده به عنوان محرک اشتها تایید کرده است:

تعدادی از داروهای تایید شده برای استفاده به عنوان محرک اشتها وجود دارد.

Megestrol یک داروی مبتنی بر پروژسترون است که پزشکان می توانند برای افزایش اشتها در افراد مبتلا به بی اشتهایی، سرطان، HIV یا ایدز تجویز کنند. همچنین ممکن است سرطان سینه و سرطان آندومتر را درمان کند. این دارو به صورت مایع یا قرص موجود است.

عوارض جانبی مژسترول استات شامل ناراحتی معده، تغییرات خلقی و مشکلات خواب است. واکنش های جدی شامل تورم به دلیل تجمع مایع در بافت ها، شروع یا بدتر شدن دیابت و لخته شدن خون است. اکساندرولون یک استروئید خوراکی است که به افراد کمک می کند پس از جراحی، ضربه یا عفونت مزمن وزن خود را افزایش دهند.

شایع ترین عوارض جانبی اکساندرولون عبارتند از:

آکنه
تغییرات در میل جنسی
صدای عمیق
رشد بیش از حد مو
سیکل قاعدگی نامنظم
تغییرات خلق و خوی
ناراحتی معده

همچنین می‌تواند باعث افزایش آنزیم‌های کبدی (که پس از قطع مصرف دارو به حالت عادی باز می‌گردد) و کاهش سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا یا سطح کلسترول “خوب” را ایجاد کند.

Dronabinol یک کانابینوئید است و برای درمان بی اشتهایی تجویز میشود. همچنین می تواند اشتها را در افراد مبتلا به سرطان افزایش دهد و همچنین حالت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی را کاهش دهد.

Dronabinol به صورت کپسول خوراکی در دسترس است. برخی از شایع ترین عوارض جانبی آن عبارتند از:

گیجی
سرگیجه
خواب آلودگی
توهمات
احساس ناخوشی

اگرچه مژسترول استات، اکساندرولون و درونابینول تنها داروهایی هستند که FDA آنها را به عنوان محرک اشتها تایید کرده است، برخی از داروها عوارض جانبی افزایش اشتها را دارند. برخی از پزشکان ممکن است به همین دلیل آنها را بدون برچسب یا برای هدف اصلی آنها تجویز کنند. این شامل:

داروهای ضد افسردگی مانند میرتازاپین
کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون و دگزامتازون

انواع مکمل ها

امگا ۳ به افزایش اشتها کمک میکند. ویتامین ها و مواد معدنی مانند روی و ویتامین B1 اشتها را افزایش میدهند. همچنین، بسیاری از حامیان طبیعی‌پاتی ادعا می‌کنند که گیاهان تلخ می‌توانند میل فرد را به خوردن افزایش دهند.

فلز روی

کمبود روی سبب از دست دادن اشتها و ضعف سیستم ایمنی میشود. همچنین ممکن است باعث تغییر در درک چشایی، کندی بهبودی و ریزش مو شود. مصرف مکمل‌های روی ممکن است اشتها را در افراد مبتلا به کمبود روی تحریک کند.

ویتامین B1

همچنین به عنوان تیامین شناخته می شود، ویتامین B-1 برای رشد و نمو ضروری است. کمبود ویتامین B1 معمولا باعث کاهش اشتها، کاهش وزن، سردرگمی و سایر علائم عصبی می شود.

اسیدهای چرب امگا ۳

چربی های امگا ۳ بر پایه دریایی ممکن است اشتها و میل فرد به خوردن را بهبود بخشد. روغن ماهی و سالمون غنی از اسیدهای چرب امگا ۳ است. گیاهخواران و وگان ها ممکن است بخواهند مکمل های امگا ۳ مبتنی بر جلبک را امتحان کنند.

نکات و ترفندهایی برای تحریک اشتها

تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی زیر ممکن است به برخی افراد کمک کند اشتهای خود را به طور طبیعی افزایش دهند:

ورزش

ورزش منظم کالری سوزی را بالا میبرد.

آماده سازی وعده های غذایی

برنامه ریزی صحیح می تواند به افراد کمک کند تا کالری کافی در روز مصرف کنند. برای انجام این:

خوردن شش تا هشت وعده غذایی کوچک در روز را به جای سه وعده غذایی بزرگ در نظر بگیرید.

زمانی از روز را که اشتها بیشتر است را مشخص کنید و در آن زمان غذا بخورید.

سعی کنید هر روز وعده های غذایی و میان وعده ها را در ساعات مشخصی بخورید، حتی زمانی که گرسنه نیستید.

با قرار دادن میوه، آجیل و سایر غذاهای مغذی در اطراف خانه، میان وعده های منظم را تشویق کنید.

از کسی بخواهید که در برنامه ریزی و تهیه وعده های غذایی کمک کند.

غذاها را هوشمندانه انتخاب کنید.

از مصرف غذاهای پر فیبر و کم کالری در هر وعده خودداری کنید. افراد می توانند در مورد مزایای رژیم غذایی کم فیبر با پزشک صحبت کنند.

میوه های شیرین را به میلک شیک ها و دسرها اضافه کنید تا طعم و مواد مغذی را افزایش دهید.

هر روز مقداری کالری بنوشید، به شکل اسموتی، شیک پروتئینی یا نوشیدنی های مکمل غذایی پرکالری خاص.

سعی کنید پروتئین ها را ۱ ساعت پس از بیرون آوردن از یخچال بخورید. برخی از افراد طعم غذاهای پروتئینی را در دمای اتاق ترجیح می دهند.

وعده های غذایی را لذت بخش تر کنید

برای انجام این کار، افراد می توانند یک یا چند مورد از موارد زیر را امتحان کنند:

غذاهای خوش طعم و لذت بخش را انتخاب کنید.

با گیاهان، ادویه جات ترشی جات، سس ها یا مارینادها طعم را اضافه کنید.

از چاشنی ها و غذاهای رنگارنگ برای جذاب تر کردن وعده های غذایی استفاده کنید.

منو را به طور منظم تغییر دهید تا از خوردن یک غذای خاص خسته نشوید.

بشقاب های با اندازه های مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی بهتر عمل می کند.

زمان صرف غذا را به یک رویداد اجتماعی تبدیل کنید.

توصیه هایی برای بزرگسالان مسن یا کم تحرک

افراد مسن یا افراد با تحرک محدود می توانند در مورد کاهش اشتها و کاهش وزن با چالش هایی روبرو شوند.

نکات زیر به رفع این چالش ها کمک میکند:

اگر بیرون رفتن برای تهیه غذا مشکل ساز است از خدمات تحویل مواد غذایی یا خدمات تحویل غذا استفاده کنید.
اگر فراموش کردن غذا خوردن مشکل است، برای زمان صرف غذا یک زنگ هشدار تنظیم کنید.
برای جلوگیری از درد یا ناراحتی هنگام غذا خوردن، پروتزهای مصنوعی را به درستی قرار دهید.
اگر درد مفاصل یا مهارت در آن مشکل دارید، روی ظروف تطبیقی سرمایه گذاری کنید.
سعی کنید برای کمک به یک کاردرمانگر یا متخصص تغذیه مراجعه کنید.

توصیه ای برای کودکان

برخی از نوزادان و کودکان به دلیل از دست دادن اشتها و یا به دلایل دیگر برای خوردن دچار مشکل می شوند.

برای تشویق نوزادان، کودکان نوپا و خردسالان به مصرف غذای سالم نکات زیر را رعایت کنید:

وعده های غذایی کوچک و مکرر ارائه دهید.

هنگامی که یک نوزاد به ۴ تا ۶ ماهگی رسید، غذاهای متنوعی را به او دهید.

سعی کنید استرس را در وعده های غذایی کاهش دهید. به عنوان مثال، از تهدید یا رشوه دادن به کودکان برای وادار کردن آنها به غذا اجتناب کنید.

در حین غذا خوردن، عواملی مانند تلویزیون و اسباب بازی را حذف کنید.

هر گونه نگرانی را با پزشک، متخصص تغذیه یا کاردرمانگر در میان بگذارید.

از دست دادن اشتها می تواند در نتیجه افزایش سن، شرایط پزشکی یا عوارض جانبی داروها رخ دهد. با این حال، پرداختن به این موضوع مهم است، زیرا می تواند خطر ابتلا به بیماری و سایر عوارض را افزایش دهد.

امتحان کردن محرک های اشتها می تواند راهی موثر برای افزایش میل فرد به غذا خوردن باشد.

برای از دست دادن اشتها که بیش از چند روز ادامه دارد، مراجعه به پزشک ضروری است. پزشک می‌تواند علت زمینه‌ای را تعیین کند و یک روش درمانی را توصیه کند.

چگونه اشتهای کودک را افزایش دهیم

شیر منبع اصلی تغذیه آنها تا سن ۱ سالگی است، اما مهم است که نوزادان از ۱۰ تا ۱۱ ماهگی غذاهای سفره بخورند.

اغلب، وقتی می بینم که نوزادان شیر خود را نمی خواهند، به دلیل رفلاکس اسید معده است، گاهی اوقات رفلاکس خاموش. تشخیص این امر ممکن است سخت باشد، اما زیاد اتفاق می افتد.

آلرژی های غذایی، مانند لبنیات و سویا، یکی دیگر از مقصران رایج هستند.

فراتر از آن، هنگامی که کودک ۶ ماهه شد، می توانید تمرکز خود را بر سرو غذا در ۱ تا ۲ وعده غذایی در روز برای او بگذارید. زمانی را از برنامه روزانه خود انتخاب کنید، با هم غذا بخورید و هر روز به آن پایبند باشید تا بدانند چه انتظاری دارند.