چرا دچار پرش عضلات می شویم؟ | ۵ راه درمان سریع برای پرش عضلات

امروز در این مطلب از نشریه الکترونیکی جهان شیمی فیزیک قصد داریم تا شما را با پرش عضلات، دلایل بروز و راه درمان آن آشنا کنیم. برای همه ما پیش آمده است که گاهی دچار پرش عضلات شویم. این پرش حتی در عضله پلک نیز دیده می شود و بسیار رایج است. اما به راستی دلیل اصلی آن چیست و چرا به این عارضه دچار می شویم؟ در این مطلب سعی کردیم تا تمامی آنچه را که لازم است در رابطه با پرش عضلات بدانید را به شما آموزش دهیم. پس تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

لازم به ذکر است شما در نشریه ی الکترونیکی جهان شیمی فیزیک می توانید اطلاعات بسیار کامل و مفیدی در رابطه با انواع داروها به دست آورید. کافی است در کادر جستجو که در قسمت سمت چپ و بالای صفحه ی اصلی سایت قرار گرفته است، نام داروی خود را وارد کرده و مقالات مربوط به آن را بخوانید. اگر به دنبال اطلاعات دارویی خاص هستید و مطلبی در رابطه با آن در سایت ما نیست، لطفا در قسمت بیان دیدگاه ها عنوان کرده تا مقاله ی کاملی در رابطه با آن برای شما قرار دهیم.

برای مثال خواندن مطلبی در رابطه با تغییر رنگ چشم را به شما پیشنهاد می کنیم. برای مطالعه ی این مقاله ی ارزشمند اینجا کلیک کنید.

پرش عضلات چیست

در علم پزشکی، پرش عضلات را با نام فاسیکولاسیون می شناسند. این عارضه در شرایطی که شدید شده و برای مدتی ادامه دار باشد، می تواند از جمله علائم بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک  (ALS ) باشد. اما اگر پرش عضلات به صورت ناگهانی و گذرا برای شما رخ داده باشد، دلایل مختلفی برای بروز آن وجود دارد. از جمله دلایلی که می توانند سبب بروز پرش عضلات در شما شوند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کمبود مواد مغذی

کاهش آب بدن

عدم خواب کافی

مصرف بیش از حد کافئین

استرس

بعد از ورزش سنگین

در اغلب موارد دلیل بروز پرش عضلات، مورد خیلی جدی یا عجیب و غریبی نخواهد بود. چنانچه این عارضه به شکلی ادامه دار و طولانی در بدن شما بروز کند، باید جدی گرفته شود. در این موارد می تواند خبر از اختلال در دستگاه عصبی بدهد.

دلیل پرش عضلات چیست

عارضه پرش عضلات به دلایل مختلفی می تواند بروز کند. برخی از آن ها را در بخش قبلی به شما معرفی کردیم. در این بخش به صورت مفصل در رابطه با پرش عضلات صحبت کرده ایم. با ما تا انتها همراه باشید.

تغذیه نامناسب و فقدان الکترولیت‌ ها

یکی از دلایل بروز اکثر بیماری ها در بدن انسان، تغذیه نامناسب و عدم برخورداری از ویتامین ها و مواد معدنی به حد کافی است. برخی مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیم، به عنوان الکترولیت های اصلی در بدن شناخته می شوند. این مواد نقش مهمی در حفظ عملکرد صحیح عضلات بر عهده دارند.

برای مثال، کلسیم برای انقباض عضلات بسیار ضروری است. کلسیم به همراه منیزیم وظیفه ارسال سیگنال‌ ها به عضلات را نیز برعهده دارند. این دو ماده معدنی ارتباط بسیار تنگاتنگی باهم دارند و همکاری آن ها از گرفتگی عضلات جلوگیری به عمل می آورد. این دو ماده ی بسیار مهم را میتوانید از منابع غذایی گیاهی دریافت کنید.

ماده معدنی دیگری که بسیار مهم است، پتاسیم نام دارد. این ماده معدنی در انتقال پیام عصبی و انقباض عضلات مهم است. کمبود آن سبب می شود تا در عملکرد عضله اختلال ایجاد شود.

یکی از ویتامین های مهم در این زمینه، ویتامین D است. بسیاری از مردم به خصوص بانوان از فقر این ویتامین رنج می کشند. عدم حضور ویتامین D در بدن یا کمبود آن سبب می شود تا سلامت استخوان ها و عضلات به خطر بیوفتد. همچنین حضور این ویتامین برای جذب کلسیم از منابع غذایی ضروری است. این ویتامین در انتقال پیام های عصبی نیز فعالیت دارد.

چنانچه رژیم غذایی شما فاقد هریک از مواد نام برده شده باشد، می تواند مشکلات متعددی برای سلامت شما ایجاد کند. از همین رو، اگر تغذیه مناسبی ندارید از یک متخصص تغذیه کمک بگیرید و یا از مکمل های مولتی ویتامین مینرال مصرف کنید.

کم آب شدن بدن

کاهش آب بدن می تواند زمینه ساز بسیاری از مشکلات باشد. آب بدن از طریق ادرار، تعریق، استفراغ یا سایر روش ها از بدن دفع می شود. در صورتی که جایگزینی برای آب از دست رفته وجود نداشته باشد، بدن شما با معضل پرش عضلات مواجه خواهد شد. کم آبی بدن می تواند در روند انتقال پیام های عصبی و انقباض عضلات تاثیر گذار باشد.

ورزش کردن

واشح است که با ورزش کردن، میزان تعریق شما افزایش می یابد. این موضوع سبب می شود تا آب بدن شما و به دنبال آن الکترولیت های بدن کم شود. در نتیجه یکی از اولین دلایل بروز پرش عضلات بعد از ورزش همین است. از سوی دیگر، ورزش به عضلات شما فشار وارد کرده و آن ها را تحریک می کند. یکی از مواد معدنی که به هنگام ورزش کردن از بدن دفع می شود، منیزیم است. از همین رو، بسیاری از ورزشکاران برای فرار از دردهای عضلانی، از مکمل های منیزیم استفاده می کنند. کاهش قند بدن نیز موجب می شود تا بدن به اندازه کافی انرژی برای سوزاندن نداشته باشد. این امر می تواند پرش عضلات را بیشتر کند چرا که بدن برای تامین قند خود ممکن است به ذخایر گلیکوژن عضلات دست برد بزند.

کافئین

مصرف بیش از حد کافئین، یکی از اصلی ترین دلایل بروز پرش عضلات است. این ماده می تواند منجر به انقباضات غیر ارادی و خفیف در رشته ‌های فیبروزی عضلات سراسر بدن شود. کافئین یک ماده مدر یا ادرار آور است که می تواند بدن شما را کم آب کند. از همین رو، مسائل مربوط به پرش عضلات در اثر کم آبی بدن، در شرایطی که بیش از حد کافئین مصرف کنید، برای شما رخ می دهد.

 خواب ناکافی

گاهی اوقات پرش عضلات به دلیل عدم استراحت کافی برای شما رخ می دهد. یکی از نشانه هایی که بدن به شما هشدار دهد نیاز به استراحت دارد، پرش عضلات است. در صورتی که شما در طول روز فعالیت های سنگین داشته باشید اما به اندازه کافی نخوابید، بدن این واکنش را برای هشدار، از خود بروز می دهد. در صورتی که به اندازه کافی نخوابید، مغز در دریافت سنگینال ها و انتقال پیام های عصبی با مشکل مواجه شده و عارضه پریدن عضلات بروز می کند.

استرس

اضطراب و استرس مادر بسیاری از بیماری ها در بدن هستند. زمانی که شما در شرایط پر استرس قرار می گیرید، در سیستم عصبی شما اختلال پدید آمده و سینگنال ها به درستی به گیرنده های عصبی عضلات منتقل نمی شوند. در این شرایط ممکن است شما دچار پرش عضلات و یا گرفتگی عضلات شوید. بهتر است در شرایط پر استرس از روش های تن آرامی و یوگا برای تعدیل اضطراب خود کمک بگیرید.

مصرف برخی داروها

برخی از داروها مانند داروهای ضد افسردگی و داروهایی که برای کنترل فشار خون تجویز می ‌شوند ممکن است شما را دچار پرش عضلات کنند. داروهای ضد افسردگی تاثیرات تحریک کنندگی روی قسمت های مختلف بدن دارند. این داروها ممکن است سبب انقباضات غیر ارادی رشته‌ های عضلانی شوند. داروهای کنترل فشار خون نیز تاثیرات زیادی روی تعادل الکترولیت‌ های بدن از خود نشان می دهند.  در صورتی که به این عوارض دچار شده اید، با پزشک معالج خود مشورت کنید.

 سیگار کشیدن

نیکوتین موجود در سیگار ممکن است منجر به پرش عضلات شود. همه می دانیم که ماده نیکوتین، خود یک نوع محرک است و در سیستم عصبی اختلالاتی ایجاد می کند.

سایر علل پرش عضلات

به جز مواردی که نام برده شد، دلایل دیگری نیز وجود دارد که می توانند منجر به پرش عضلات شوند. در این بخش از مقاله به معرفی آن ها پرداخته ایم. از جمله دیگر دلایل پرش عضلات، عبارتند از:

بیماری خود ایمنی ام اس که با تاثیر بر مغز و طناب نخاعی، منجر به بروز علائم و نشانه‌ های متعددی می شود. این بیماری بر تعادل، حس، حرکت و بینایی افراد موثر است.

دیستروفی عضلانی مجموعه ای از اختلالاتی است که با گذر زمان سبب ضعیف شدن عضلات می‌ شوند.

سندروم آیزاک یک اختلال نادر است که می ‌تواند باعث پرش عضلات، سفتی و گرفتگی عضله شود.

گیر افتادگی عصب نخاعی زمانی رخ می دهد که بافت‌ های نرم اطراف عصب فشار بسیار زیادی را به آن وارد کنند. این اختلال معمولاً در ناحیه کمر پا دست و سایر نقاط بدن ایجاد شده و سبب بروز درد، سوزن‌ سوزن ‌شدن، ضعف و بی حسی در عضلات خواهد شد.

اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی یک گروه از بیماری‌ های نورولوژیکی نادر هستند و سلول‌ های عصبی را مورد هدف قرار می ‌دهند.

بیماری خود ایمنی دیگری به نام لوپوس که منجر به بروز علائم و نشانه‌ های متعددی در نقاط مختلف بدن از قبیل مفاصل، مغز، کلیه و پوست می ‌شود. این اختلال زمانی بروز می کند که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌ ها و اعضای خود حمل می ‌کند.

سندرم پرش عضلات خوش خیم نیز یک اختلال نورولوژیکی است که سبب پرش عضلات در نقاط مختلف بدن از قبیل چشم، دست، انگشتان دست و پا و ساق پا می ‌شود.

پیشگیری و درمان پرش عضلات

همانطور که گفتیم، پرش عضلات می تواند عامل بیماری خاصی نباشد و به صورت گذرا اتفاق افتاده باشد. در این شرایط با کمی استراحت و رساندن ویتامین و مواد معدنی مفید به بدن و همچنین نوشیدن آب، می تواند به رفع این عارضه کمک کند. اما اگر برای شما این سوال مطرح شده که چطور می توان از این عارضه عذاب دهنده پیشگیری کرد و یا راه درمان اصلی آن چیست، به ادامه این مقاله خوب دقت کنید. از جمله درمان هایی که برای پیشگیری یا بهبود پرش عضلات پیشنهاد می شود، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

داشتن یک رژیم غذایی سالم و غنی از ویتامین ها و مواد معدنی بسیار مهم است. حتما باید توجه کنید که تمامی منابعی گیاهی و حیوانی سرشار از کلیسم، پتاسیم و منیزیم را مصرف کنید. اگر با وجود مصرف منابع غذایی همچنان بدن شما کمبود دارد، باید از مولتی ویتامین ها استفاده کنید. از جمله غذاهای مفید برای جلوگیری از پرش عضلانی می توان به سیب زمینی شیرین، محصولات لبنی و توفو، ماهی سالمون و بروکلی، موز و اسفناج اشاره کرد.

میزان مصرف آب را در طول روز افزایش دهید. به طور کلی توصیه شده است که انسان های سالم روزانه بین ۸ تا ۹ لیوان آب مصرف کنند. در این شرایط بدن شما به هیچ وجه دچار کم آبی نمی شود. با توجه به آب و هوای منطقه ای که در آن زندگی می کنید، میزان مصرف آب می تواند متغیر باشد. برای مثال ساکنان مناطق گرم و خشک ممکن است آب بیشتری مصرف کنند.

کاهش مصرف کافئین یا حذف آن از رژیم غذایی شما، می تواند تا حد زیادی از پرش عضلات جلوگیری کند. شما می توانید از محصولات غیر کافئینی مثلا «قهوه دی کف» استفاده کنید.

دیگر نکات درمان مربوط به پرش عضلات

بهتر است خواب خود را تنظیم کنید و سعی کنید که در طول شبانه روز ۸ ساعت بخوابید. این مساله به بدن شما فرصت ریکاوری می دهد و بسیاری از مشکلات و بیماری هایتان رفع خواهد شد.

استرس خود را کنترل کنید و سعی کنید در شرایط تنش زا قرار نگیرید. در صورتی که به هر دلیل دچار استرس و اضطراب شدید، حتما از روش های درمانی مانند یوگا و مدیتیشن بهره بگیرید.

ورزش کردن خود را کنترل کنید. ورزش سنگین می تواند بدن شما را بسیار آسیب پذیر کند. در صورتی که این مشکل در هنگام ورزش برایتان رخ می دهد، با مربی خود مشورت کرده و سطح تمرین ها را سبک کنید یا تغییر دهد. استراحت بعد از ورزش کردن را حتما جدی بگیرید تا دچار پرش عضلات نشوید.

در شرایطی که به دلیل ضربه و یا تصادف دچار پرش عضلات شده اید، بهره گیری از درمان فیزیوتراپی به شما پیشنهاد می شود. این درمان می تواند عضلات شما را به حالت استراحت بازگردانده و با گرما و تحریک الکتریکی حساسیت آن را کاهش دهد. در برخی موارد نیز ماساژ تراپی توصیه می شود که حتما باید از افراد متخصص کمک بگیرید تا دچار آسیب های گسترده نشوید.

درمان پرش عضلات در طب سنتی

در بیشتر موارد، درمان علت زمینه‌ ای، در صورت وجود، تمرکز اصلی برای مدیریت انقباضات عضلانی است. در اینجا چند استراتژی کلی وجود دارد که می تواند به درمان این عارضه آزاردهنده کمک کند ذکر شده است.

کاهش استرس: تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، یوگا یا تمرینات تنفس عمیق می تواند به کاهش تنش عضلانی و به حداقل رساندن انقباضات ناشی از اضطراب کمک کند.

وضعیت بدنی خوب را حفظ کنید: وضعیت نامناسب می‌تواند عضلات را تحت فشار قرار دهد و به انقباضات کمک کند. ارگونومی خوب را تمرین کنید و تراز مناسب بدن را حفظ کنید.

خواب کافی داشته باشید: خواب کافی به عضلات شما اجازه استراحت و ریکاوری می دهد که می تواند به کاهش پرش کمک کند.

هیدراته بمانید: نوشیدن مقدار زیادی مایعات در طول روز به حفظ تعادل الکترولیت کمک می کند و از کم آبی بدن جلوگیری می کند، که می تواند به پرش کمک کند.

محرک ها را محدود کنید: مصرف کافئین و تنباکو را کاهش دهید، زیرا این مواد می توانند انقباض عضلانی را بدتر کنند.

حرکات کششی و ماساژ: کشش و ماساژ ملایم می تواند جریان خون را در عضلات بهبود بخشد، آرامش را تقویت کند و به طور بالقوه لرزش را کاهش دهد.

در برخی موارد، ممکن است داروهایی برای مدیریت انقباض عضلانی تجویز شود، به ویژه اگر ناشی از شرایط زمینه ای باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شل کننده های عضلانی: این داروها می توانند به کاهش تنش و اسپاسم عضلانی کمک کنند و به طور بالقوه انقباضات را کاهش دهند.

داروهای ضد اضطراب: اگر اضطراب یک محرک مهم باشد، داروها می توانند به مدیریت علائم اضطراب کمک کنند و به طور غیرمستقیم انقباضات عضلانی را کاهش دهند.

داروهای ضد تشنج: برخی از داروهای مورد استفاده برای صرع نیز می توانند در مدیریت انواع خاصی از لرزش مفید باشند.