بیماری لوپوس چیست؟ | دارو و درمان لوپوس چیست؟

امروز در این مطلب از جهان شیمی فیزیک قصد داریم تا شما را با بیماری لوپوس و راه درمان آن آشنا کنیم. بیماری لوپوس ازآن دسته بیماری هایی است که این روزها نام آن زیاد شنیده می شود. البته اینطور نیست که این بیماری نوظهور باشد؛ بیماری ها از قرن ها قبل در میان انسان ها حضور دارند اما شرایط زندگی و تغذیه انسان ها، سبب می شود تا در برخی قرون، بعضی بیماری ها بیشتر از سایرین در انسان بروز پیدا کنند. بیماری لوپوس، یک بیماری خود ایمنی است که عامل بیرونی ندارد.

بیماری های خود ایمنی به این صورت رخ می دهند که گلبول های سفید، یک سلول خودی بدن را به عنوان عامل بیگانه شناسایی کرده و به آن حمله می کنند. این بیماری های انواع مختلفی دارند که لوپوس هم یکی از آن هاست. امروز در این مطلب تمامی آنچه که لازم است در رابطه با لوپوس بدانید را برای شما توضیح داده ایم. پس تا انتها با ما همراه باشید.

لازم به ذکر است شما در نشریه ی الکترونیکی جهان شیمی فیزیک می توانید اطلاعات بسیار کامل و مفیدی در رابطه با انواع داروها به دست آورید. کافی است در کادر جستجو که در قسمت سمت چپ و بالای صفحه ی اصلی سایت قرار گرفته است، نام داروی خود را وارد کرده و مقالات مربوط به آن را بخوانید. اگر به دنبال اطلاعات دارویی خاص هستید و مطلبی در رابطه با آن در سایت ما نیست، لطفا در قسمت بیان دیدگاه ها عنوان کرده تا مقاله ی کاملی در رابطه با آن برای شما قرار دهیم.

برای مثال خواندن مطلبی در رابطه با آسیب به سر و راه های درمان آن را به شما پیشنهاد می کنیم. برای مطالعه ی این مقاله ی ارزشمند اینجا کلیک کنید.

لوپوس چیست

لوپوس اریتماتوز سیستمیک که با نام SLE نیز شناخته می شود، یک بیماری خود ایمنی از نوع مزمن است. در این بیماری، فرد بیمار از درد مفاصل، بثورات پوستی و خستگی شدید گلایه می کند. همان طور که گفتیم، در بیماری های خود ایمنی، سیستم ایمنی شروع به حمله به سلول های خودی بدن می کند که کاملا سالم هستند. در حقیقت عملکرد سیستم ایمنی به این صورت است که باید میکروب ها و سلول هایی از بدن را که ممکن است به سرطان تبدیل شوند را نابود کنند.

اما گاهی اوقات به دلیل نقص هایی که در کارکرد سیستم ایمنی پیش می آید، سلول های بدن از سوی این سیستم به عنوان سلول مخرب شناخته می شوند و بیماری های خود ایمنی ظاهر می شوند.

در بیماری لوپوس، علائم واکنش به این خود ایمنی در قسمت های متفاوتی از بدن ظاهر می شوند و می توانند بیمار را آزار دهند.

علائم لوپوس چیست

اگر علائم زیر را در خود مشاهده کردید، می توانید به ابتلا به بیماری لوپوس شک کنید:

احساس خستگی یا ضعف

کاهش یا افزایش وزن

تب

سردرد

قرمز شدن پوست (راش های پروانه ‌ای شکل) روی بینی و گونه‌ ها مخصوصا پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید

ریزش مو

درد قفسه سینه

مشکل تنفسی

به راحتی کبود شدن بدن

درد و سفتی مفاصل

ورم دست ‌ها، پاها، شکم یا اطراف چشم‌ ها

ادرار قهوه ‌ای رنگ (رنگ چای) یا کف آلود

زخم دهان

سردی یا رنگ پریدگی انگشتان دست یا پا

لوپوس همچنین ممکن است باعث اختلال در روند تفکر و ایجاد احساس اضطراب و ناراحتی شود.

علائم نام برده شده می تواند در افراد ثابت باشد؛ در برخی موارد این علائم می توانند تشدید شده یا حتی فروکش کنند. در صورتی که بیماری در فرد برای دوره ای عود کند، علائم این بیماری به صورت تشدید شونده در فرد ظاهر می شوند. علت این تشدید یا فروکش کردن علائم هنوز به طور کامل مشخص نشده است. از جمله علائم شدید این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

سندرم رینود؛ خشکی چشم‌ ها؛ سردرد؛ اختلال در حافظه و جهت‌یابی و  تنگی نفس

تشخیص لوپوس

معمولا تشخیص این بیماری چندان ساده نیست. علائم این بیماری بسیار شبیه به علائم بیماری های دیگر است. از جمله علائمی که می تواند سبب اشتباه گرفتن این بیماری شود، می توان به التهاب ریه ها، قلب، کبد، مفاصل و کلیه ها اشاره کرد.

برای این که این بیماری تشخیص داده شود، توسط پزشک برای شما آزمایش خون تجویز می شود. در صورتی که برخی از آنتی بادی ها در خون شما بالا باشند، همچنین علائم ذکر شده در بدن شما دیده شود، پزشک تشخیص می دهد که بیماری لوپوس در شما بروز کرده است.

در ادامه این مرحله، پزشک شروع به تجویز آزمایشاتی می کند که می توانند التهاب و میزان درگیری سایر ارگان های اساسی بدن را مشخص کنند. انجام عکس برداری با اشعه ایکس و همچنین اسکن از اندام هایی مثل قلب، کلیه و ریه ها ضروری است. در صورتی که ابتلا به لوپوس در بیمار به اثبات برسد، معاینات و آزمایش خون و سایر آزمایشات باید حتما به صورت دوره ای انجام شوند.

شدت بیماری لوپوس

بیماری لوپوس می تواند از خفیف تا شدید در بدن فرد جریان داشته باشد. افرادی که به لوپوس خفیف دچار شده اند، مشکلاتی در مفاصل، پوست و خستگی مفرط را تجربه می کنند. در صورتی که بیمار به نوع متوسط این بیماری مبتلا باشد، پوست، ریه ها، قلب و کلیه ها دچار التهاب خواهند شد. اگر بیماری در مرحله شدید خود باشد، التهاب آنقدر شدت می یابد که می تواند به قلب ، ریه ها، مغز و کلیه ها آسیب جدی وارد کند؛ به حدی که ممکن است این ارگان ها را کم کم از کار بیاندازد.

علت ابتلا به لوپوس

همان طور که گفتیم، این بیماری، یک بیماری خود ایمنی است که می تواند بافت های مختلف بدن را دچار کند. این بیماری از سیستم ایمنی خود فرد نشات می گیرد و عامل بیرونی نیز می تواند محرک بروز آن باشد. به گفته پزشکان، بیماری لوپوس می تواند ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. این یعنی ممکن است زمینه ژنتیکی ابتلا به این بیماری در فرد موجود باشد و با تحریک عوامل محیطی، فعال شده و فرد را گرفتار کند. با این وجود، معمولا عامل ابتلا به این بیماری خود ایمنی ناشناخته است.

از جمله محرک های محیطی که می توانند این بیماری خود ایمنی را فعال کنند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

نور خورشید

از آن جایی که این بیماری خود ایمنی سبب بروز ضایعات پوستی می شود، اولین نشانه های آن در شرایطی که فرد بیش از حد در معرض نور خورشید قرار گرفته باشد، به صورت ضایعات پوستی نمایان خواهد شد.

عفونت‌ ها

در صورتی که بدن فرد برای مدت طولانی درگیر عفونت های درمان نشده باشد، می تواند زمینه ای برای بروز این بیماری خود ایمنی ایجاد کند. فردی که قبل از ابتلا به عفونت، مبتلا به لوپوس شده و بیماری او فروکش کرده است، با قرار گرفتن در معرض بیماری، نوع شدید این بیماری را تجربه خواهد کرد.

داروها

برخی داروها ممکن است باعث بروز واکنش های آلرژیک در فرد بیمار شوند. این داروها می توانند بیماری خود ایمنی مذکور را در بدن فرد تشدید کرده یا فعال کنند. از جمله این داروها می توان به داروهای فشار خون، داروهای ضد تشنج و آنتی بیوتیک ها اشاره کرد. در صورتی که فرد با مصرف این داروها به لوپوس مبتلا شود، اگر دارو را قطع کند، بیماری نیز متوقف می شود. در موارد نادر ممکن است پس از قطع مصرف داروها نیز علائم این بیماری در فرد باقی بماند.

عوامل خطر ابتلا به لوپوس

برخی عوامل هستند که در صورت وجود آن ها، احتمال ابتلا به این بیماری خود ایمنی افزایش می یابد. در این قسمت از مقاله به شرح این عوامل پرداخته ایم:

جنسیت

بیماری خود ایمنی مذکور، در زنان شایع تر از مردان است.

سن

این بیماری می تواند همه افراد را با هر سن و سالی به خود درگیر کند. با این حال اغلب بیماران مبتلا در رده سنی بین ۱۵ الی ۴۵ سال قرار دارند.

نژاد

جالب است بدانید که بیماری لوپوس در میان سیاه پوستان و نژاد آسیایی بیشتر دیده می شود.

درمان لوپوس

برای درمان لوپوس، ابتدا نیاز است تا شدت بیماری مشخص شود. این مورد از سوی پزشک تشخیص داده می شود. بعد از آن از داروهای زیر برای درمان آن استفاده می شود:

داروهای ضد‌التهابی مانند ایبوپروفن

هیدروکسی ‌کلروکین

داروهای استروئیدی

داروهای دیگر نیز با تاثیر بر سیستم ایمنی میزان آنتی‌بادی‌های خون را کاهش می‌دهند.

چگونه با لوپوس زندگی کنیم

زمانی که شما به یک بیماری مبتلا می شوید، دیگر نمی توانید زندگی عادی مانند سایر انسان ها داشته باشید. در مورد بیماری های خود ایمنی این مورد بسیار شدیدتر و سخت تر می شود. برای زندگی با بیماری لوپوس، باید موارد خاصی را به عنوان یک سبک زندگی همیشگی رعایت کنید. با رعایت این قوانین، شدت بیماری کنترل شده و می توانید از پیشروی آن جلوگیری کنید. این قوانین به شرح زیر است:

در صورتی که به لوپوس مبتلا شده اید، حتما سیگار را ترک کنید. این مهم ترین کاری است که در مواجهه با این بیماری باید انجام دهید.

حتما توجه کنید که نور شدید و مستقیم می تواند بیماری شما را بدتر کند. در نتیجه از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید یا چراغ ‌های فلورسنت (به مدت طولانی) حتما خودداری کنید.

چنانچه مجبور به قرار گرفتن در محیط هایی با نور خورشید زیاد شدید، از ضد آفتاب با فاکتور محافظتی بالا (SPF) بیشتر از ۵۰ استفاده کنید.

در این بیماری خستگی بیش از هر چیز دیگری آزار دهنده می شود؛ لذا در مدیریت زمان و انرژی خود دقت کنید و حتما زمان زیادی را به استراحت اختصاص دهید.

بهتر است حتی در روزهای تشدید علائم، فعال بمانید.

در زمانی که علائم شما بروز پیدا کرده است، روش‌ های آرام نمودن خود، برای مدیریت استرس، را امتحان کنید. استرس می ‌تواند علائم شما را بدتر کند.

در روزهای آفتابی، حتما از کلاه آفتابی استفاده کنید.

برای مدیریت میزان استرس، کار و استراحت، بهتر است کارفرمای خود را از بیماری خود با خبر سازید.

از خانواده، دوستان و کادر درمان برای بهتر شدن شرایط بیماری تان کمک بگیرید.

حتما باید رژیم غذایی سالم و متعادل شامل ویتامین D و کلسیم داشته باشید.

لوپوس و بارداری

بیماری لوپوس می تواند برای زنان باردار را به شدت تحت تاثیر قرار دهد و برای آن ها عوارض جدی ایجاد کند. در صورتی که به این بیماری مبتلا هستید، حتما پیش از بارداری با پزشک خود صحبت کنید. شما باید در مورد خطرات احتمالی این بیماری اطلاعات کافی داشته باشید. پزشک در صورت لزوم داروهای مصرفی شما را تغییر می دهد. همچنین توصیه هایی برای پیگیری درمان در این دوران به شما خواهد کرد.

خانمی که قصد بارداری دارد، باید حداقل ۶ ماه قبل از بارداری هیچ علائمی از لوپوس نداشته باشد و دارویی مصرف نکند. دودارو با نام های سیکلوفسفامید و متوترکسات برای درمان این بیماری خود ایمنی به کار می روند که اصلا نباید توسط زن باردار یا زنی که قصد باردار شدن دارد مصرف شوند. بارداری برای این بیماران ریسک بالایی دارد، با این حال بیشتر خانم‌ هایی که لوپوس دارند تا پایان بارداری با مشکلی برخورد نمی‌ کنند. لازم به ذکر است که سقط جنین در این زنان رایج است.

در صورتی که بیماری پیش از این سابقه لوپوس داشته باشد و در زمان بارداری این بیماری عود کند، سریع باید برای درمان آن اقدام کرد.

آیا لوپوس واگیر دار است

پاسخ به این سوال خیر است. لوپوس واگیردار یا سرطانی نیست. این بیماری تنها خود فرد بیمار را اذیت می کند و آزاری برای دیگران ندارد. این بمیاری خود ایمنی، یک بیماری پیچیده است که نوع درمان کامل آن هنوز کشف نشده ولی به قطع می توان گفت که واگیر دار نیست. شما می توانید به راحتی با این افراد معاشرت کنید. بیماران مبتلا به این بیماری اعتماد به نفس خود را از دست می دهند. لذا بسیار مهم است که از لحاظ روانی به آن ها اطمینان دهید که تفاوتی با باقی انسان ها ندارند و فقط باید یک چالش جدی تر از بقیه را پشت سر بگذارند.