شربت فودنج Fudanaj چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن

خواندن این مطلب 8 دقیقه زمان میبرد

شربت فودنج چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن

شربت فودنج Fudanaj در افزایش اشتها موثر است. در ترکیبات این شربت از انار و پونه استفاده شده است. مواد موثر انار خاصیت ضد سرطانی، ضد آپوپتوتیک و محافظت از سلول های قلبی و آنتی هیپرلپید دارد. از موارد مصرف شربت فودنج در نشریه جهان شیمی فیزیک مطلبی ارائه میشود.

فهرست مطالب

شربت فودنج چیست

شربت فودنج Fudanaj صد در صد گیاهی است و از ترکیبات گیاهی مختلفی ساخته شده و در افزایش اشتها موثر است.

نحوه و مقدار مصرف شربت فودنج

بزرگسالان: روزانه سه قاشق غذاخوری
کودکان: روزانه سه قاشق چایخوری
نیم ساعت قبل از غذا مصرف شود.

موارد منع مصرف شربت فودنج

استفاده از شربت فودنج در دوران بارداری ممنوع است.

موارد مصرف شربت فودنج

شربت فودنج اشتها آور و درمان بی اشتهایی است.

اختلالات خوردن

اختلالات اشتها شرایط جدی مرتبط با رفتارهای غذایی مداوم هستند که بر سلامت، احساسات و توانایی شما برای عملکرد در بخش های مهم زندگی تأثیر منفی می گذارد. شایع ترین اختلالات خوردن عبارتند از بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری.

کاهش اشتها یعنی میل کمتری به خوردن دارید. همچنین ممکن است به عنوان کم اشتهایی یا از دست دادن اشتها شناخته شود. اگر دچار کاهش اشتها شوید، ممکن است علائم مرتبطی مانند کاهش وزن یا سوء تغذیه نیز داشته باشید. این موارد در صورت عدم درمان می توانند جدی باشند، بنابراین مهم است که دلیل کاهش اشتهای خود را پیدا کرده و آن را درمان کنید.

بیشتر اختلالات خوردن شامل تمرکز بیش از حد روی وزن، شکل بدن و غذا است که منجر به رفتارهای غذایی خطرناک می شود. این رفتارها می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی بدن شما برای دریافت تغذیه مناسب تاثیر بگذارد. اختلالات خوردن می تواند به قلب، دستگاه گوارش، استخوان ها و دندان ها و دهان آسیب برساند و منجر به بیماری های دیگر شود.

علائم اختلالات اشتها

بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری شایع ترین اختلالات خوردن است. سایر اختلالات خوردن عبارتند از اختلال نشخوار فکری و اختلال مصرف غذای اجتنابی/محدود.

بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی یک اختلال خوردن بالقوه تهدید کننده زندگی است که با وزن بدن پایین غیرعادی، ترس شدید از افزایش وزن، و درک تحریف شده از وزن یا شکل مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی برای کنترل وزن و شکل خود از تلاش های شدید استفاده می کنند که اغلب به طور قابل توجهی در سلامت و فعالیت های زندگی آنها اختلال ایجاد می کند.

پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یک اختلال خوردن جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز غذا خوردن خود را در طول روز محدود می کنند، که اغلب منجر به پرخوری و پاکسازی بیشتر می شود.

در طول این دوره‌ها، شما مقدار زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی می‌خورید و سپس سعی می‌کنید به روشی ناسالم خود را از شر کالری‌های اضافی خلاص کنید. به دلیل احساس گناه، شرم و ترس شدید از افزایش وزن ناشی از پرخوری، ممکن است مجبور شوید استفراغ کنید یا ممکن است بیش از حد ورزش کنید یا از روش‌های دیگر مانند ملین‌ها برای خلاص شدن از شر کالری استفاده کنید. اگر به پرخوری عصبی مبتلا هستید، درگیر وزن و شکل بدن خود هستید و ممکن است خود را به‌خاطر نقص‌های خود به شدت و سخت قضاوت کنید. شما ممکن است وزن طبیعی داشته باشید یا حتی کمی اضافه وزن داشته باشید.

اختلال پرخوری

شما ممکن است سریع غذا بخورید یا غذای بیشتری از آنچه در نظر دارید بخورید، حتی زمانی که گرسنه نیستید، ممکن است حتی مدت ها بعد از سیری به خوردن ادامه دهید. پس از پرخوری، ممکن است از رفتار و مقدار غذای خورده شده احساس گناه، انزجار یا شرم کنید. اما شما سعی نمی کنید این رفتار را با ورزش یا پاکسازی بیش از حد جبران کنید.

اختلال نشخوار فکری

اختلال نشخوار فکری عبارت است از بازگرداندن مکرر و مداوم غذا بعد از خوردن غذا، اما به دلیل یک بیماری پزشکی یا اختلال خوردن دیگری مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی یا اختلال پرخوری نیست. اگر غذا به بیرون داده شود یا اگر فرد برای جلوگیری از این رفتار به میزان قابل توجهی کمتر غذا بخورد، این اختلال ممکن است منجر به سوء تغذیه شود.

معیارهای اختلال خوردن

اختلال خوردن به دو چیز مهم نیاز دارد و هر دو برای برآوردن معیارهای این وضعیت ضروری هستند: اختلال در رفتار خوردن و تاثیر روانی. اختلال در رفتار غذایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

غذا خوردن محدود
پرخوری
ورزش بیش از حد

جنبه های دیگر اختلال در غذا خوردن شامل الگوی رفتارهای غذایی غیرعادی و الگوهای فکری در مورد غذا، بدن، وزن یا شکل است. با توجه به جنبه روانشناختی بیماری، اختلالات خوردن اغلب به دنبال یک تصویر ایده آل از بدن یا وزن مربوط می شود. این رفتارها ممکن است با کاهش وزن مرتبط باشد، اما همچنین می‌تواند به عواملی مانند نیاز به کسب حس کنترل یا مدیریت احساسات مربوط باشد. یک فرد ممکن است برای رسیدن به آن هدف دست به هر کاری بزند، از جمله رفتارهایی که برای سلامتی او خطرناک است. اختلالات خوردن ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، اجتماعی و محیطی است. تمایل به کاهش وزن اغلب یک عامل اصلی است.

علل از دست دادن اشتها

اگر نگران از دست دادن اشتهای خود هستید، برخی از دلایل رایج زیر را در نظر بگیرید.

افسردگی

افسردگی سبب تغییر در اشتهای می شود. برای برخی، این ممکن است به معنای افزایش میل به خوردن، به ویژه غذاهای راحت باشد. برای دیگران، ممکن است گرسنگی به طور چشمگیری کاهش یابد. افراد مبتلا به افسردگی که کاهش اشتها را به عنوان یکی از علائم خود گزارش می دهند، مشخص شده که جریان خون کمتری به مغز دارند.

دارو

رژیم دارویی شما ممکن است عاملی در کاهش اشتها باشد. برخی از داروها مانند مسکن های اپیوئیدی حرکت غذا را در سراسر سیستم گوارشی کند می کنند که منجر به احساس سیری طولانی مدت و احتمال یبوست می شود. این عوارض جانبی می تواند غذا را غیر جذاب کند.

داروهای محرک که بیشتر برای درمان اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) استفاده می شود، یکی دیگر از مقصران بالقوه است و می تواند شما را وادار کند که از وعده غذایی بعدی خود صرف نظر کنید.

سالخورده

یکی دیگر از دلایل کاهش میل به غذا بالا رفتن سن است. تقریبا ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مسن به چیزی مبتلا هستند که بی اشتهایی ناشی از پیری نامیده می شود. به نظر می رسد که این امر در زنان و کسانی که در خانه سالمندان یا محیط های زندگی کمکی هستند، شایع تر است

کاهش هیجان در مورد غذا

ما می دانیم که بوی شیرینی تازه از فر یا ظاهر یک همبرگر اسید معده را زیاد میکند. با افزایش سن، می توانید کاهش بینایی، حس بویایی و چشایی را تجربه کنید. همه اینها می تواند توانایی شما را در درک واقعی غذا از بین ببرد و غذاها را بسیار کمتر جذاب کند

انرژی کمتر

با افزایش سن، نیازهای انرژی شما ممکن است کاهش یابد. این تا حدی به دلیل از دست دادن استخوان و عضله است. به طور متوسط، شما می توانید هر سال تا ۱٪ از عضلات اسکلتی را از دست بدهید. این، علاوه بر فعالیت بدنی کمتر، می تواند نیازهای کالری شما را کاهش دهد، به طوری که ممکن است به طور طبیعی به مرور زمان کمتر غذا بخورید.

مشکل جویدن

مشکل جویدن به دلیل ضعیف شدن ماهیچه های صورت، دندان های ضعیف یا کاهش تولید بزاق از دیگر دلایلی است که باعث می شود خوردن غذا با افزایش سن ناخوشایند شود یا به آن آسیب برساند. بیش از ۳۰ درصد از افراد مسن در یک مطالعه نشان دادند که تولید بزاق کاهش یافته است، اگرچه، بیشتر این به دلیل یک یا چند داروی آنها بود.

کاهش اشتها می تواند خطر جدی کمبود مواد مغذی را در میان افراد مسن ایجاد کند. چندین جایگزین غذای مایع در بازار وجود دارد که به گونه ای طراحی شده اند که دریافت کالری کافی، پروتئین و حتی فیبر را کمی آسان تر کنند. این ها به طور گسترده ای در دسترس هستند و طعم های مختلفی دارند که جذابیت آن ها را افزایش می دهد و می تواند راه حلی عالی برای کاهش اشتها باشد.

تنهایی

بسیاری از ما غذا را با معاشرت، تفریح، جشن ها و تعطیلات مرتبط می دانیم. خوردن به تنهایی می تواند کسل کننده باشد.

بیماری

بیماری‌های حاد مانند عفونت‌ها می‌توانند باعث آزاد شدن مواد شیمیایی به نام سیتوکین در بدن شما شوند که می‌تواند منجر به التهاب و کاهش اشتها شود. بیماری کوتاه مدت همچنین می تواند منجر به علائمی مانند درد و حالت تهوع شود که می تواند باعث شود بینی خود را به سمت غذا برگردانید.

بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی، کم کاری تیروئید، بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، نارسایی کلیه، بیماری مزمن کبد، بیماری پارکینسون و برخی سرطان ها همگی می توانند باعث تغییرات بیولوژیکی شوند که می تواند منجر به کاهش اشتها شود.

از دست دادن اشتها می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. این می تواند شامل اختلالات خوردن باشد، اما ممکن است ناشی از افسردگی، داروها، بیماری یا عوامل دیگر باشد.

کاهش مداوم در میل شما به خوردن یا توانایی کامل کردن وعده‌های غذایی می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکلی در سلامت جسمی یا روانی شما وجود ندارد.

کاهش شدید در مصرف غذا می تواند منجر به کمبود ویتامین ها و مواد معدنی مهم شود. و به یاد داشته باشید، برای اینکه در خطر تغذیه قرار بگیرید، لازم نیست وزن کم داشته باشید. اگر دچار از دست دادن مداوم اشتها هستید، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید تا علل جدی زمینه ای را رد کنید.

چه چیزی باعث کاهش اشتها می شود

شرایطی که سبب کاهش اشتها می شود:

باکتری ها و ویروس ها

از دست دادن اشتها می تواند ناشی از عفونت های باکتریایی، ویروسی، قارچی یا دیگر در هر مکانی باشد. در اینجا فقط چند مورد از آنچه می تواند ناشی از آن باشد آورده شده است:

عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
پنومونی
گاستروانتریت
کولیت
یک عفونت پوستی
مننژیت

علل روانی

دلایل روانی مختلفی برای کاهش اشتها وجود دارد. بسیاری از افراد مسن اشتهای خود را از دست می دهند، اگرچه کارشناسان دلیل آن را نمی دانند. هنگامی که غمگین، افسرده، غمگین یا مضطرب هستید، اشتهای شما ممکن است کاهش یابد. بی حوصلگی و استرس نیز با کاهش اشتها مرتبط است. افرادی که به این عارضه مبتلا هستند دچار کمبود وزن هستند و ترس از افزایش وزن دارند.

شرایط پزشکی

شرایط پزشکی که سبب کاهش اشتهای میشود:

بیماری مزمن کبدی
نارسایی کلیه
نارسایی قلبی
هپاتیت
اچ‌آی‌وی
زوال عقل
کم کاری تیروئید

سرطان همچنین می تواند باعث از دست دادن اشتها شود، به خصوص اگر سرطان در نواحی زیر متمرکز باشد:

روده بزرگ
معده
تخمدان ها
پانکراس
بارداری همچنین می تواند باعث کاهش اشتها در سه ماهه اول شود.

داروها

برخی از داروها ممکن است اشتهای شما را کاهش دهند. اینها شامل داروهای غیرقانونی – مانند کوکائین، هروئین، و آمفتامین ها – همراه با داروهای تجویز شده است. برخی از داروهای که اشتها را کم می کند عبارتند از:

آنتی بیوتیک های خاص
کدئین
مورفین
داروهای شیمی درمانی

دختران و زنان جوان بیشتر از پسران و مردان جوان به بی اشتهایی یا پرخوری عصبی مبتلا می شوند، اما مردان نیز ممکن است اختلالات خوردن داشته باشند. اگرچه اختلالات خوردن می تواند در طیف سنی گسترده ای رخ دهد، اما اغلب در نوجوانان و اوایل دهه ۲۰ ایجاد می شود. عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به اختلال خوردن را افزایش دهند، از جمله:

سابقه خانوادگی
سایر اختلالات سلامت روان
رژیم گرفتن و گرسنگی
فشار روحی

عوارض اختلالات اشتها

اختلالات خوردن باعث طیف گسترده ای از عوارض می شود که برخی از آنها تهدید کننده زندگی هستند. هر چه اختلال خوردن شدیدتر یا طولانی تر باشد، احتمال بروز عوارض جدی مانند: