قرص‌ ید و اسید فولیک چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن

قرص ید+ فولیک اسید برای بارداری اهمیت دارد. این دارو به پیشگیری از نواقص جنین کمک میکند. فولات برای رشد و سلامت مفید است. اسید فولیک برای رشد عصب و پیشگیری از نقص لوله عصب جنین اهمیت دارد. در نشریه جهان شیمی فیزیک از قرص ها و داروهای متفاوتی مقالاتی منتشر شده است. در این مطلب شما را با کاربرد و عوارض قرص ید آشنا میکنیم.

قرص ید و فولیک اسید برای چیست

قرص‌ ید در زمان مناسب و طبق دستورالعمل‌های رسمی مصرف شوند، می‌توانند از استنشاق ید رادیواکتیو موجود در غده تیروئید جلوگیری کنند. به این ترتیب می توان بار رادیواکتیو روی تیروئید را به میزان قابل توجهی کاهش داد.

با این حال، باید توجه داشت که در حالی که قرص‌های یدید پتاسیم از ید رادیواکتیو محافظت می‌کنند، اما در برابر تشعشعات ناشی از منابع خارجی که بر بدن و راه‌های هوایی تاثیر می‌گذارند، محافظت نمی‌کنند. به همین دلیل است که مقامات دستورالعمل‌هایی را در مورد اقدامات حفاظتی اضافی که باید همراه با قرص‌ها انجام شود، مانند ماندن در داخل خانه، یا پوشاندن در انبار یا پناهگاه حفاظتی، صادر می‌کنند.

قرص ها فقط در صورت دستور رسمی باید مصرف شوند. آنها باید در مایع دلخواه حل شوند و ترجیحا با معده خالی مصرف نشوند. مقامات اطلاعاتی را از طریق رادیو در مورد طول این دوره درمان صادر خواهند کرد.

قرص ید مام برای چیست

در صورت وقوع یک حادثه هسته ای، ید رادیواکتیو می تواند در هوا پراکنده شود و در هنگام استنشاق هوای آلوده و/یا خوردن غذا و نوشیدنی آلوده توسط غده تیروئید جذب شود. قرص های ید جذب ید رادیواکتیو توسط غده تیروئید را مسدود می کنند و خطر ابتلا به سرطان غده تیروئید را کاهش می دهند.

قرص ید فقط در برابر ید رادیواکتیو محافظت می کنند و در برابر سایر مواد رادیواکتیو محافظت نمی کنند.

توصیه به مصرف قرص ها اغلب با توصیه به ماندن در خانه تا دو روز همراه است. بنابراین مهم است که قرصها را در خانه نگهداری کنید.

دوز مصرفی قرص‌ ید

به نوزادان (چهار هفته اول) فقط یک دوز ¼ قرص داده می شود. کودکان از ۲ ماه تا ۳ سال ½ قرص در روز. کودکان بین ۳ تا ۱۲ سال: یک قرص در روز. کودکان بالای ۱۲ سال و بزرگسالان: ۲ قرص در روز. زنان باردار و مادران شیرده می توانند روزانه ۲ قرص به مدت حداکثر ۲ روز مصرف کنند.

مصرف قرص یدید پتاسیم محافظت مطمئن و ایمن از غده تیروئید را ارائه می دهد. با این حال، باید از مصرف کنترل نشده آنها، به ویژه در نوزادان و کودکان نوپا اجتناب شود. بیماران مبتلا به بیماری های نادر مانند حساسیت به ید یا بیماری های غده تیروئید از قبل باید با پزشک خانواده خود مشورت کنند.

روش مصرف قرص ید

زمان بندی در مصرف بسیار مهم است. برای داشتن اثر مطلوب، قرص ها باید در زمان مناسب مصرف شوند. اگر قرص های ید خیلی زود مصرف شوند، ید غیر رادیواکتیو می تواند دوباره با جذب ید رادیواکتیو تخلیه شود. بنابراین حفاظت خیلی زود برقرار می شد و کافی نبود.

اگر قرص‌های ید خیلی دیر مصرف شوند، تیروئید ممکن است قبلا ید رادیواکتیو را جذب کرده باشد. بنابراین حفاظت خیلی دیر انجام می شد. بنابراین در مواقع اضطراری، زمان مناسب مدیریت توسط مقامات حفاظت مدنی از طریق رسانه ها اعلام می شود. مقدار مصرف برای بزرگسالان روزانه یک عدد قرص همرا با وعده غذایی و آب فراوان.

هشدار در مصرف قرص ید

این دارو جهت تشخیص ، درمان و پیشگیری از بیماری نیست. از مصرف همزمان ید با سایر مکمل ها خودداری گردد.

بارداری و شیردهی: ید در صورت مصرف خوراکی در مقادیر توصیه شده یا زمانی که به طور مناسب با استفاده از یک محصول تایید شده (محلول ۲٪) روی پوست استفاده شود، احتمالا بی خطر است. اگر بالای ۱۸ سال دارید، روزانه بیش از ۱۱۰۰ میکروگرم ید مصرف نکنید. اگر ۱۸-۱۴ سال دارید، روزانه بیش از ۹۰۰ میکروگرم ید مصرف نکنید. ید در صورت مصرف خوراکی در دوزهای بالا احتمالاً ناایمن است. مصرف بیشتر ممکن است باعث مشکلات تیروئید در نوزاد شود.

کودکان: ید در صورت مصرف خوراکی در دوزهای مناسب بسته به سن احتمالا بی خطر است. دوزها نباید از ۲۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله، ۳۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله، ۶۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال و ۹۰۰ میکروگرم در روز برای نوجوانان تجاوز کنند.

نوعی بثورات به نام درماتیت هرپتی فرمیس: مصرف ید می تواند راش را بدتر کند.

اختلالات تیروئید: مصرف طولانی مدت یا دوزهای بالای ید ممکن است برخی از اختلالات تیروئید از جمله کم کاری تیروئید، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر) یا تومور تیروئید را بدتر کند. همچنین، افراد مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید ممکن است به ویژه به اثرات مضر ید حساس باشند.

چه کسانی باید قرص ید مصرف کنند

مصرف این قرص ها برای کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال و زنان باردار و شیرده بسیار مهم است زیرا آنها در معرض بیشترین خطر ابتلا به سرطان تیروئید پس از قرار گرفتن در معرض ید رادیواکتیو هستند.

در شرایط خاص، ممکن است برای بزرگسالان ۱۸ تا ۴۰ ساله نیز مناسب باشد که قرص ها را مصرف کنند. افراد بالای ۴۰ سال در معرض خطر بسیار کمی برای ابتلا به سرطان تیروئید هستند و نیازی به مصرف قرص ید ندارند. هرکسی که غده تیروئید خود را برداشته است نیازی به مصرف قرص ید ندارد.

اگر افراد مبتلا ید غیر رادیواکتیو را به شکل قرص‌های ید با دوز بالا (که به عنوان قرص یدید پتاسیم نیز شناخته می‌شود) در زمان مناسب مصرف کنند، می‌توانند از تجمع ید رادیواکتیو در تیروئید خود جلوگیری کنند: این قرص‌ها برای اشباع تیروئید با غیرغیر عمل می‌کنند. – ید رادیواکتیو به طوری که دیگر نمی تواند ید رادیواکتیو را در مراحل بعدی جذب کند. این به عنوان مسدود کننده تیروئید ید شناخته می شود.

از آنجایی که استفاده از قرص های ید (با دوز بالا) می تواند منجر به عوارض جانبی شود، خوددرمانی توصیه نمی شود.

قرص ید برای افراد تا سن ۴۵ سال از جمله زنان باردار و کودکان توصیه می شود.

اصولا همه افراد تا سن ۴۵ سال در نواحی آسیب دیده باید قرص ید مصرف کنند که دوز صحیح آن بسته به سن متفاوت است.

از آنجایی که تیروئید در کودکان و جوانان تا سن ۱۸ سالگی حساس است، مصرف قرص های ید برای کودکان و نوجوانان اهمیت ویژه ای دارد.

برای زنان باردار، مصرف قرص های ید به ویژه به محافظت از جنین کمک می کند.

به افراد بالای ۴۵ سال توصیه می شود از مصرف قرص های ید برای انسداد تیروئید ید خودداری کنند. برای آنها، خطر عوارض جانبی بیشتر از مزایای اجتناب از افزایش خطر ابتلا به سرطان تیروئید است.

قرص های ید برای افراد مبتلا به بیماری های تیروئید خطرناک است.

مصرف قرص های ید با دوز بالا نیز با خطراتی برای سلامتی همراه است. در آلمان، بخش قابل توجهی از بزرگسالان از پرکاری نهفته تیروئید رنج می برند – یعنی پرکاری تیروئید بدون علائم بیماری. این پرکاری تیروئید نهفته به دلیل مصرف دوزهای بالای یدید پتاسیم می تواند به پرکاری تیروئید علامت دار تبدیل شود. علائم می تواند شامل همه چیز تا نارسایی حاد قلبی عروقی باشد.

سایر عوارض جانبی شناخته شده شامل حساسیت به ید است. افرادی که از بیماری تیروئید رنج می برند باید فقط پس از مشورت با پزشک معالج قرص ید مصرف کنند.

قرص ید برای تیروئید

ید عنصری است که توسط تیروئید استفاده می شود. انسان نمی تواند ید تولید کند، بنابراین باید مصرف شود. به برخی غذاها و همچنین به نمک اضافه می شود.

ید هورمون تیروئید را کاهش می دهد و می تواند قارچ، باکتری و سایر میکروارگانیسم ها مانند آمیب را از بین ببرد. کمبود ید یکی از شایع ترین و قابل پیشگیری ترین مشکلات بهداشتی در جهان است. بیشتر ید در اقیانوس ها یافت می شود، جایی که توسط حیات دریایی، به ویژه در جلبک های دریایی، متمرکز می شود.

ید برای پیشگیری و درمان کمبود ید و عواقب آن از جمله گواتر و برخی اختلالات تیروئید از راه خوراکی مصرف می شود. نوع خاصی از ید به نام یدید پتاسیم نیز برای جلوگیری از آسیب تیروئید پس از یک حادثه رادیواکتیو مورد تایید FDA ایالات متحده است. ید همچنین برای چشم صورتی، عفونت لثه، بهبود زخم و بسیاری از شرایط دیگر استفاده می شود، اما شواهد علمی محدودی برای حمایت از بسیاری از این موارد وجود دارد.

موارد استفاده و اثربخشی قرص ید

کمبود ید مصرف خوراکی مکمل های ید از جمله نمک یددار برای پیشگیری و درمان کمبود ید موثر است. قرارگیری در معرض تشعشع. مصرف ید از طریق دهان می تواند از تیروئید پس از قرار گرفتن در معرض در شرایط اضطراری تشعشع محافظت کند. اما نباید برای محافظت عمومی در برابر تشعشع استفاده شود.

چشم صورتی. به نظر می رسد استفاده از قطره های چشمی حاوی ید به شکل پوویدون ید، خطر ابتلا به رنگ صورتی را در نوزادان کاهش می دهد. همچنین به نظر می رسد که به درمان چشم صورتی در بزرگسالان کمک می کند.

زخم پا در افراد دیابتی استفاده از ید روی زخم های پا ممکن است به درمان زخم های پای مرتبط با دیابت کمک کند.

تورم (التهاب) پوشش داخلی رحم (اندومتریت). شستن واژن با محلول حاوی ید به شکل پوویدون ید قبل از زایمان سزارین خطر تورم پوشش رحم را کاهش می دهد.

نوعی بیماری خوش خیم (غیر سرطانی) پستان (بیماری فیبروکیستیک پستان). مصرف ید مولکولی در دوز حدود ۳۰۰۰-۶۰۰۰ میکروگرم در روز باعث کاهش حساسیت و درد سینه می شود. به نظر نمی رسد دوزهای کمتر ۱۵۰۰ میکروگرم در روز کمک کننده باشد.

عفونت جدی لثه (پریودنتیت). شستشوی دهان با محلول ید در طول درمان های غیرجراحی عفونت لثه می تواند به کاهش عمق پاکت های لثه عفونی کمک کند.

عفونت بعد از جراحی. استفاده از ید به شکل پوویدون ید قبل یا در حین جراحی خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد. اما مشخص نیست که چگونه با سایر گزینه ها مانند کلرهگزیدین برای پیشگیری از عفونت مقایسه می شود.

یک وضعیت تهدید کننده زندگی ناشی از هورمون تیروئید بیش از حد (طوفان تیروئید). مصرف خوراکی ید در ترکیب با سایر درمان ها می تواند به درمان طوفان تیروئید کمک کند.

توده در تیروئید. مصرف ید از طریق دهان می تواند توده های تیروئید به نام ندول تیروئید را بهبود بخشد.

زخم ساق پا ناشی از گردش خون ضعیف (زخم وریدی ساق پا). استفاده از ید کادکسومر روی پوست ممکن است به بهبود زخم پا کمک کند. اما مشخص نیست که آیا استفاده از پوویدون ید کمک می کند یا خیر.

عفونت در افرادی که کاتتر دارند. به نظر می رسد استفاده از پوویدون ید در جایی که کاتتر دیالیز قرار داده می شود به اندازه کلرهگزیدین برای کاهش خطر عفونت خون موثر نیست. استفاده از پوویدون ید قبل از قرار دادن کاتتر ادراری خطر عفونت را کاهش نمی دهد.

رشد و نمو در نوزادان نارس تغذیه نوزادان نارس با مکمل های ید، رشد مغز آنها را بهبود نمی بخشد و خطر مرگ آنها را کاهش نمی دهد.

علاقه به استفاده از ید برای تعدادی از اهداف دیگر وجود دارد، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای گفتن اینکه آیا ممکن است مفید باشد وجود ندارد.

تداخلات دارویی قرص ید

آمیودارون (کوردارون) با ید تعامل دارد: آمیودارون حاوی ید است. مصرف مکمل های ید همراه با آمیودارون ممکن است سطح ید را در خون افزایش دهد. ید بیش از حد در خون می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که تیروئید را تحت تأثیر قرار می دهد.

لیتیوم با ید تعامل دارد: مقادیر زیاد ید می تواند عملکرد تیروئید را کاهش دهد. لیتیوم همچنین می تواند عملکرد تیروئید را کاهش دهد. مصرف ید همراه با لیتیوم ممکن است عملکرد تیروئید را بیش از حد کاهش دهد. اگر لیتیوم مصرف می کنید، مقدار زیادی ید مصرف نکنید.

داروهای تیروئید پرکار (داروهای ضد تیروئید) با قرص ید تداخل دارند.

ید می تواند عملکرد تیروئید را افزایش یا کاهش دهد. مصرف ید همراه با داروهای تیروئید پرکار ممکن است اثرات این داروها را تغییر دهد. اگر داروهای تیروئید پرکار مصرف می کنید، مکمل های ید مصرف نکنید، مگر اینکه توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی توصیه شود.

عوارض قرص ید

در صورت مصرف خوراکی: ید در صورت مصرف کمتر از ۱۱۰۰ میکروگرم در روز، احتمالا برای اکثر افراد بی خطر است. مقادیر زیاد یا استفاده طولانی مدت از ید احتمالا بی خطر است. بزرگسالان باید از مصرف طولانی مدت دوزهای بالاتر بدون نظارت مناسب پزشکی خودداری کنند. مصرف بیشتر می تواند خطر عوارض جانبی مانند مشکلات تیروئید را افزایش دهد. ید در مقادیر بیشتر می تواند باعث طعم فلزی، درد دندان و لثه، سوزش در دهان و گلو، ناراحتی معده و بسیاری از عوارض جانبی دیگر شود.

هنگامی که روی پوست استفاده می شود: زمانی که از محصولات رقیق شده مناسب استفاده می شود، ید احتمالا برای اکثر افراد بی خطر است. محلول ید ۲% یک محصول تجویزی مورد تایید FDA است.