عصب حسی و حرکتی چیست؟ تفاوت عصب حسی و حرکتی

علم زیست شناسی به ما کمک می کند تا بدن انسان را تجزیه و تحلیل کنیم. سیستم عصبی بخش مهمی از بدن ما است. نورون ها پایه و اساس دریافت سیگنالهای حسی و حرکت ماهیچه ها از طریق سیگنالهای حرکتی و ارسال سیگنال ها به مغز برای شروع واکنش به محیط بیرون را تشکیل می دهند. در مورد انواع نورون ها بر اساس عملکردها و ساختار، سیستم عصبی مرکزی شامل دو نوع عصب حسی و حرکتی است.

در زیر میکروسکوپ مشاهده خواهید کرد که همه نورونها یکسان نیستند. چند نوع نورون وجود دارد؟ و چگونه محققان دسته بندی میکنند؟ برای نورونهای مغز، پاسخ به این سال آسان نیست. در مورد نخاع، می توان گفت که سه نوع عصب وجود دارد: عصب حسی و حرکتی و بین عصبی یا بینابینی.

در نشریه جهان شیمی فیزیک مقالات زیادی در زمینه سیستم عصبی، دستگاه عصبی، یاخته های سلولی، مغز، نخاع، مخ و مخچه منتشر شده است. باتوجه به اینکه این مباحث مربوط به اعصاب از مهمترین مباحث علوم پایه هشتم است. در این مقاله عصب حسی و حرکتی و تفاوت بین عصب حسی و حرکتی را بررسی خواهیم کرد.

نورون های سیستم عصبی

نورون ها یا سلولهای عصبی، سیستم عصبی را تشکیل می دهند. آنها واحدهای بنیادی هستند که سیگنال هایی را ارسال و دریافت می کنند. به ما امکان می دهد ماهیچه های خود را حرکت دهیم و با دنیای خارج ارتباط برقرار کنیم.

نورونها واحد ساختاری و عملکردی سیستم عصبی هستند. شبکه ارتباطی سیستم عصبی را تشکیل می دهند. سیگنال های الکتریکی را بین سیستم عصبی مرکزی و اندام های حسی منتقل می کنند. سه نوع عصب هستند که بر اساس عملکرد به شرح زیر هستند:

• عصب حسی
• عصب حرکتی
• بی عصبی یا بینابینی

عصب حسی چیست

سلولهای عصب حسی، سلولهایی هستند که با ورود حسی از محیط فعال می شوند. به عنوان مثال، هنگامی که با نوک انگشتان خود یک سطح گرم را لمس می کنید. سلولهای عصب حسی طبق اطلاعاتی که دریافت کردند، سیگنال هایی را به بقیه سیستم عصبی ارسال می کنند.

سیگنال هایی که نورون های حسی را فعال می کنند، فیزیکی یا شیمیایی هستند. مربوط به حواس پنجگانه ما است. بنابراین، سیگنال فیزیکی می تواند مواردی مانند صدا، لمس، گرما یا نور باشد. مواد شیمیایی هم شامل طعم یا بو سیگنالهایی به مغز ارسال می کنند.

اکثر سلولهای عصب حسی شبه قطبی هستند. به این معنی که آنها فقط یک آکسون دارند که به دو شاخه تقسیم شده است.

نحوه عملکرد عصب حسی

اعصاب حسی اطلاعات را به مغز انتقال می دهند. این یک ارتباط یک طرفه از بدن به مغز است. اعصاب حرکتی با ارسال پیام از سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) به بدن برای حرکت و واکنش به سیگنال پاسخ می دهند. اعصاب حرکتی پیامهایی را در جهت مخالف از CNS به بدن ارسال می کنند.

سلولهای اعصاب حسی در بدن با شاخه هایی که وارد CNS می شوند وجود دارد. عصب حسی و حرکتی با هم کار می کنند تا با تنظیم عملکرد بدن، سلامت ما را حفظ کنند. سیگنالهای مختلف عصب حسی، عملکردهایی را تحریک می کند. شامل حرک، عملکرد اندام، سفت شدن غدد و تمام فعالیت های بدن است.

سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) اعصاب حرکتی پیام های عصبی حسی، سیستم عصبی محیطی را دریافت میکنند.

عصب حسی توسط محیط تحریک می شوند. حواس به عنوان مکانیزم های جمع آوری اطلاعات عمل میکند. عوامل فیزیکی و شیمیایی بر شنوایی، لمس (از جمله ارتعاش)، گرما و نور تاثیر می گذارد. به عنوان مثال، آنچه می شنوید، خیلی بلند، خیلی نرم یا درست، محرک های فیزیکی از محیط هستند که به پیام شیمیایی به مغز تبدیل می شوند. حس بویایی و چشایی فقط از نظر شیمیایی فعال می شود. در این موارد، بوییدن یا چشیدن فقط یک واکنش شیمیایی است.

مسیرهای عصب حسی

چندین حس را می توان با یک محرک فعال کرد. هنگامی که چیزی از درون بدن یا خارج از بدن احساس می شود، نورون های حسی فعال می شوند. می تواند هر نوع حسی باشد. حس سرما در هوا روی پوست گرفته تا ناراحتی معده در بدن. نورون های حسی همیشه بدن شما را زیر نظر دارند. پیامهای مربوط به مغز برای ایجاد تغییرات عمده یا جزئی استفاده می شوند.

مسیرهای عصب حسی شامل موارد زیر است:

عصب حسی احساس لمس، فشار، ارتعاش، موقعیت اندام ها، گرما و درد را در بدن بعهده دارد. در این عصب سه مسیر وجود دارد. پیامها را می توان به گانگلیون ریشه پشتی، تالاموس یا قشر مغز منتقل کرد. گیرنده های مکانیکی به فشار یا اعوجاج پاسخ می دهند.

گیرنده های مکانیکی: گیرنده هایی هستند که به موقعیت اندام ها توجه می کنند. گیرنده های حرارتی به دما و دردیسپتورها به درد و تغییرات دما توجه می کنند.

مسیر اسپینوتالاموس

حس درد، دما، فشار، لمس، غلغلک دادن و خارش وظیفه مسیر اسپینوتالاموس است. این پیام ها از سلول های گیرنده به نخاع به قسمت تالاموس مغز منتقل می شود.

ستون خلفی

مسیر داخلی Lemniscus: احساس لمس ، موقعیت اندام ها، ارتعاشات و توانایی تشخیص یک شی با لمس بر عهده مسیر لمیسکوس ستون داخلی است. گیرنده های حسی به بصل النخاع در مغز و سپس به تالاموس متصل می شوند. جایی که پیام ها به قسمت تفسیر حسی مغز هدایت می شوند.

سیستم بینایی بصری در شبکیه هر چشم شروع می شود. جایی که پیامها به اعصاب بینایی در وسط مغز و سپس به مرکز بینایی اولیه مغز ارسال می شوند.

سیستم شنوایی

ارتعاشات صوتی باعث حرکت موهای ریز در مجرای گوش می شود. باعث انتقال ضربه به عصب دهلیزی و گوش ، به ناحیه ای در ساقه مغز می شود که از طریق تالاموس به مغز میانی متصل می شود و به قشر شنوایی اولیه در مغز متصل می شود.

همه این سیستم ها و اصطلاحات پیچیده به نظر می رسند. به بیان ساده، عصب حسی در حال انجام وظیفه هستند و هرگونه ناراحتی ، لذت یا حتی عملکرد طبیعی بدن را در داخل و خارج تشخیص می دهند. در داخل بدن ، همه چیز توسط اعصاب حسی مانند عملکرد اندام های داخلی، جریان خون، پاسخ های ایمنی، عملکرد غدد و چند مورد دیگر کنترل می شود. قسمت خارجی بدن اساسا از طریق پوست کنترل می شود.

پیغام هایی دائما از سیستم حسی به مغز ارسال می شود. عصب های درون مغز پیام ها را از عصب حسی به حرکتی یا از اعصاب حرکتی به عصب حسی منتقل می کنند. اعصاب حسی وضعیت بدن را نشان می دهد. تنظیماتی از طریق اعصاب حرکتی برای سرعت بخشیدن، کند شدن یا حفظ سرعت فعلی فعالیت در داخل و خارج بدن انجام می شود.

عصب حرکتی چیست

سلولهای عصب حرکتی نخاع، بخشی از سیستم عصبی مرکزی هستند. به ماهیچه ها، غدد و اندام های سراسر بدن متصل می شوند. این نورون ها سیگنال ها را از نخاع به ماهیچه های اسکلتی و صاف منتقل می کنند. بنابراین مستقیما تمام حرکات ماهیچه های ما را کنترل می کنند. در واقع دو نوع نورون حرکتی وجود دارد: آنهایی که از نخاع به عضلات حرکت می کنند، سلولهای عصب حرکتی تحتانی نامیده می شوند. آنهایی که بین مغز و نخاع حرکت می کنند، سلولهای عصب حرکتی فوقانی نامیده می شوند.

سلولهای عصب حرکتی متداول ترین سلول عصبی است. چندقطبی هستند. هریک دارای یک آکسون و چند دندریت هستند.

سلولهای عصب حرکتی

سلولهای عصب حرکتی که به آنها نورون های بازکن نیز گفته می شود، سلول های عصبی هستند. مسئول انتقال سیگنال های دور از سیستم عصبی مرکزی به سمت ماهیچه ها برای ایجاد حرکت هستند. انتقال دهنده های عصبی را آزاد می کنند تا واکنش هایی ایجاد کنند و منجر به حرکت ماهیچه ها می شود.

این حرکات می تواند داوطلبانه باشد، مانند برداشتن اشیا، یا غیر ارادی مانند دور شدن دست از سطح بینی است.

نورونهای حرکتی مسئول ادغام سیگنالهای مغز از ماهیچه ها، غدد و اندام هایی هستند که قصد انجام عملکرد حرکتی مورد نیاز را دارند. نورونهای حرکتی به ما امکان حرکت، صحبت، غذا خوردن، بلع و تنفس را می دهند. بنابراین بدون وجود این سلولها، نمی توانیم بسیاری از عملکردهای اساسی زندگی را انجام دهیم.

دو نوع نورون حرکتی وجود دارد:

نورونهای حرکتی تحتانی: نورونهایی هستند که از نخاع به ماهیچه های بدن حرکت می کنند.

نورونهای حرکتی فوقانی: نورونهایی هستند که بین مغز و نخاع حرکت می کنند.

ساختار عصب حرکتی

ساختار نورون حرکتی را می توان به سه جزء تقسیم کرد: سوما، آکسون و دندریت ها.

سوما

بدن سلولی است. هسته در آن قرار دارد و سلول ها را کنترل می کند. همچنین جایی است که پروتئین ها برای حفظ عملکرد نورون تولید می شوند.

دندریت

ساختارهای شاخه ای هستند. در انتهای نورون یافت می شوند. دندریت ها از این ساختارها برای ارسال و دریافت اطلاعات از سایر سلول های عصبی استفاده می کنند.

آکسون

ساختار کششی طولانی است. از سوما نشات می گیرد. آکسون برای انتقال اطلاعاتی که از بدن خود دریافت می کند به دندریت ها در انتهای نورون کار می کند.

بین عصبی یا نورون های بینابینی

همانطور که از نامش پیداست، نورون های بینابینی در بینابینی عصب قرار دارند. آنها سلولهای عصب حرکتی و حسی را به هم متصل می کنند. علاوه بر انتقال سیگنال بین سلولهای عصب حرکتی و حسی، نورون های بین عصبی می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و مدارهایی با پیچیدگی های مختلف ایجاد کنند. آنها چندقطبی هستند، درست مانند نورونهای حرکتی.

سلول های عصبی در مغز

در مغز، تمایز بین انواع نورون ها بسیار پیچیده تر است. در حالی که در نخاع به راحتی می توانیم نورون ها را بر اساس عملکرد آنها تشخیص دهیم. در مغز اینطور نیست. مطمئنا نورونهای مغزی در پردازش حسی دخیل هستند. مانند آنهایی که در قشر بینایی یا شنوایی هستند. عصب دیگر در پردازش حرکتی نقش دارند، مانند آنها در مخچه یا قشر حرکتی.

با این حال، در هر یک از این عصب حسی یا حرکتی، ده ها یا حتی صدها نوع مختلف نورون وجود دارد.

بررسی اینکه یک نورون از کدام انتقال دهنده عصبی استفاده می کند راهی است که می تواند برای طبقه بندی نورون ها مفید باشد.

برخی از نورونهای GABA، آکسون خود را بیشتر به بدن سلولهای دیگر نورونها می فرستند. عصب دیگر ترجیح می دهند دندریت ها را هدف قرار دهند. این نورونهای مختلف دارای خواص الکتریکی متفاوت، اشکال مختلف، ژنهای مختلف بیان شده، الگوهای متفاوت هستند و سیگنال های مختلف را دریافت می کنند. به عبارت دیگر، ترکیبی از ویژگی ها از راه های تعریف نوع نورون است.

تصور این است که یک نوع نورون واحد باید همان عملکرد یا مجموعه ای از عملکردها را در داخل مغز انجام دهد. دانشمندان بررسی می کنند که نورون به کجا می رود، با چه چیزی ارتباط دارد و چه سیگنالهایی دریافت می کند.

در ادامه مقاله تفاوت بین نورون های حسی و حرکتی را مورد بحث قرار دهیم.

تفاوت اصلی بین سلولهای عصب حسی و حرکتی عملکرد و ساختار آنهاست. هر دو این نورون ها سیستم عصبی مرکزی را قادر می سازد تا عملکردهای مختلف بدن را هماهنگ کند.

تفاوت بین عصب حسی و حرکتی

اگرچه عملکرد اصلی نورونها بین عصب حسی و حرکتی تمایز قائل می شود. اما ساختار هر دو نورون نیز متفاوت است. بیایید تفاوت ساختاری بین عصب حسی و حرکتی و تفاوت آنها را از یکدیگر بررسی کنیم.

برای تمایز بین عصب حسی و حرکتی، ما ساختار هر دو نورون را یک به یک تعریف می کنیم.

ساختار سلول عصب حسی

سلولهای عصب حسی سیگنال هایی را از اندام های حسی به CNS منتقل می کنند. نورون های حسی از گانگلیون ریشه پشتی ناشی می شوند که خوشه های تخصصی موجود در ریشه های پشتی نخاع هستند.

• نورون های حسی فاقد آکسون ها و دندریت های متمایز هستند.
• نورون های حسی دارای گیرنده هستند.
• سومای نورون های حسی دارای هسته و سایر اندامک های سلولی است.
• یک اتصال سیناپسی با نورون های حسی مرتبه دوم با گسترش شاخه مرکزی از سوما تا شاخ خلفی نخاع شکل می گیرد.
• این نورون ها به عنوان نورون های شبه تک قطبی نیز شناخته می شوند.

ساختار سلولهای عصب حرکتی

برای درک تفاوت بین عصب حسی و حرکتی، بیایید ساختار نورون های حرکتی را بررسی کنیم.

اعصاب حرکتی سیگنال ها را از CNS به اندام های حسی منتقل می کنند و بنابراین، در شروع اقدامات کمک می کنند.

• این نورونها در گانگلیون ریشه شکمی نخاع قرار دارند.
• نورونهای حرکتی از آکسون بلند و چند دندریت تشکیل شده اند.
• فاقد گیرنده هستند.
• این نورون ها به عنوان نورون های چندقطبی نیز شناخته می شوند.

امیدواریم تفاوت ساختاری بین عصب حسی و حرکتی کاملا مشخص باشد.

تفاوت عملکرد بین عصب حسی و حرکتی

تا کنون، ما فقط در مورد عملکردهای اساسی و نحوه تمایز بین عصب حسی و حرکتی بحث کرده ایم. اما، عملکرد عصب حسی و حرکتی بسیار وسیع است. بیایید عصب حسی و حرکتی را بر اساس عملکردی که در بدن انسان انجام می دهند مقایسه کنیم.

برای تفاوت بین عصب حسی و حرکتی، بیایید ابتدا عملکردهای عصب حسی را بررسی کنیم.

عصب حسی سیگنال را از اندام های حسی به شکل سیگنال های حسی به CNS منتقل می کنند. بیایید برخی از مهمترین عملکردهایی را که عصب حسی در بدن انسان انجام می دهند، بررسی کنیم.

کنترل ضربان قلب و گردش خون

گیرنده های حسی در رگ های خونی مسئول ثبت فشار خون هستند. عصب حسی را می توان در آئورت، شریان های کاروتید، شریان ریوی، مویرگهای غده فوق کلیوی و بافتهای قلب خود یافت که از آنجا سیگنالها به مدولا ارسال می شوند و در نتیجه به کنترل فشار خون و گردش خون کمک می کنند.

جوانه های زبان

سلول های گیرنده طعم در زبان ما گروهی از ۵۰ تا ۱۵۰ نفر را تشکیل می دهند. این سلول ها به مواد شیمیایی موجود در غذا واکنش نشان می دهند. بنابراین، جوانه های چشایی را تشکیل می دهند. به ما در تمایز بین اقلام غذایی با سلیقه های مختلف کمک می کند.

نکات جالب عصب حسی و حرکتی

یک فرد بالغ متوسط می تواند بیش از ۸۰۰۰ جوانه چشایی داشته باشد.

عصب حسی و حرکتی با هماهنگی هم کار می کنند که هر یک به عملکرد صحیح بدن ما کمک می کند. بنابراین، اگر شما قادر به چشیدن غذایی هستید. این به دلیل عملکرد هماهنگ هر دو عصب حسی و حرکتی است.

ما امیدواریم که تفاوت بین عصب حسی و عصب حرکتی روشن شده باشد. موضوع بسیار ساده است و فقط نیاز به کمی مطالعه دارد.

در جدول زیر بصورت خلاصه تفاوت عصب حسی و حرکتی را برای درک بهتر شما آورده ایم.

عصب حسی	عصب حرکتی
نورون هایی که انگیزه حسی را از اندام های حسی به سیستم عصبی مرکزی منتقل می کنند ، به عنوان نورون های حسی شناخته می شوند.	نورونی که تکانه های حرکتی را از سیستم عصبی مرکزی به عوامل خاصی منتقل می کند، به عنوان نورون های حرکتی شناخته می شود.
آنها در گانگلیون ریشه پشتی عصب نخاعی قرار دارند.	آنها در گانگلیون ریشه شکمی نخاع قرار دارند.
تک قطبی است.	چند قطبی است.
شامل یک آکسون کوتاه است.	شامل یک آکسون بلند است.
یک فرد بالغ به طور متوسط ۱۰ میلیون عصب حسی در بدن دارد.	نیم میلیون نورون حرکتی در بدن یافت می شوند.
در چشم ، پوست ، گوش ، زبان و بینی یافت می شود.	در ماهیچه ها و غدد یافت می شود.

خلاصه ای از نکات مهم عصب حرکتی

نورونهای حرکتی از نظر ساختار به عنوان نورونهای چندقطبی شناخته می شوند. این بدان معناست که آنها دارای یک آکسون و چند دندریت هستند. نورون های حرکتی رایج ترین ساختار برای نورون ها هستند.

نورونهای حرکتی در سیستم عصبی مرکز، به ویژه در قشر حرکتی، ساقه مغز و نخاع واقع شده اند. عصب حرکتی همچنین به عنوان نورون های وابسته شناخته می شوند. به این معنی که آنها اطلاعات را از CNS به ماهیچه ها و سایر سیستم های جانبی مانند اندام ها و غدد منتقل می کنند.

این با نورون های وابسته یا عصب حسی که اطلاعات را از اندام ها و بافت های حسی به CNS منتقل می کنند، در تضاد است.

تقریبا ۵۰۰۰۰۰ سلول عصب حرکتی اطلاعات را از CNS به اندام های محیطی، ماهیچه ها و غدد منتقل می کنند. الیاف خروجی آکسونهای نورونهای حرکتی هستند که مسئول واکنش به بیرون هستند.

در حالی که سوما نورونهای حرکتی در CNS قرار دارد. الیاف یا آکسونها از CNS بیرون می آیند و در آنجا قصد ایجاد فعالیت حرکتی را دارند. رشته های زائده طولانی ترین رشته در بدن هستند. یکی از طولانی ترین آکسون ها از قاعده نخاع تا انگشتان پا است.

آسیب به عصب حرکتی

آسیب به عصب حرکتی می تواند عوارض جانبی متفاوتی را ایجاد کند. آسیب به عصب حرکتی فوقانی نیز نارسایی هرمی نامیده می شود و می تواند در نتیجه انواع اختلالات مانند ام اس، سکته مغزی، فلج مغزی و آسیب نخاعی یا مغزی ایجاد شود.

آسیب عصب حرکتی فوقانی

این آسیب به نورونهای حرکتی فوقانی باعث می شود تا سیگنالهای الکتریکی به ماهیچه ها نرسد. هنگامی که ماهیچه ها برای مدت طولانی حرکت نمی کنند. ضعیف و سفت شده و راه رفتن یا هماهنگی حرکات را دشوارتر میکنند.

اثرات طولانی مدت این آسیب می تواند منجر به بیماری نورون حرکتی فوقانی با علائمی از جمله ضعف عضلانی، وضعیت بد بدن، کنترل ضعیف حرکتی و پاسخهای انعکاسی شود.

آسیب عصب حرکتی تحتانی

اگر عصب حرکتی تحتانی آسیب ببینند. می تواند در نتیجه عفونت هایی مانند بیماری لایم، ضربه به اعصاب محیطی یا ویروس هایی باشد که می توانند به سلول ها حمله کنند. برخی از علائم آسیب به نورونهای حرکتی تحتانی شامل فلج عضلانی و ضعف عضلانی است.

بیماریهای نورونهای حرکتی به دلیل آسیب به نورونهای حرکتی ایجاد می شوند. این بیماریها بر کنترل ماهیچه ها تاثیر می گذارد. همچنین می تواند بر صحبت، غذا خوردن ، تنفس و راه رفتن تاثیر بگذارد.

انواع مختلفی از بیماری های نورون های حرکتی وجود دارد که شایع ترین آنها اسکلروز جانبی آمیوتروفیک ALS است. این بیماری هم نورونهای حرکتی بالا و هم پایین را تحت تاثیر قرار می دهد و علائم آن ضعف و حرکات سفت در پاها است. عضلات به محرک ها پاسخ نمی دهند.

تشخیص سلامت عصب حسی و حرکتی

سیستم حسی با استفاده از چندین روش آزمایش ارزیابی می شود. معاینه عصبی برای فعال سازی هر یک از حواس استفاده میشود. تشخیص بینایی، بو، صدا، مزه و لمس شما را ارزیابی می کنند.

بررسی اعصاب را می توان در سی تی اسکن یا MRI مشاهده کرد. عملکرد عصب حسی با استفاده از الکترومیوگرام و یا مطالعات هدایت عصبی ارزیابی می شود.

به ویژه برای افرادی که دچار ضایعه نخاعی از علل پزشکی یا آسیب هستند. از معاینه ASIA یا AIS استفاده می شود. بخشی از معاینه عملکرد عصب حرکتی را ارزیابی می کند. اما سایر ارزیابی ها برای بررسی عملکرد حسی است.

علائم آسیب عصب حسی و حرکتی

افراد مبتلا به برخی مشکلات عصب حسی و حرکتی ممکن است به تدریج احساس کاهش در قسمت ها یا سطوح بدن خود را در طول زمان مشاهده کنند. ضربه معمولا باعث ایجاد ناگهانی کاهش یا از دست دادن احساس می شود. از دست دادن عصب حسی معمولا از همان الگوی بدن یا درماتوم با از دست دادن عملکرد عصب حرکتی پیروی می کند.

برخی از سندرم های آسیب نخاعی نتایج متفاوتی را ایجاد می کنند. سندرم طناب قدامی منجر به از دست دادن حس حرکتی، درد و دما در هر دو طرف می شود اما بر ارتعاش و حس عمقی تاثیر نمی گذارد.

سندرم طناب مرکزی منجر به مشکلات حرکتی و حسی در اندام فوقانی می شود تا در اندام تحتانی.

سندرم براون سکوارد منجر به از دست دادن حرکت، ارتعاش و حس عمقی در یک طرف بدن می شود.

درمان آسیب عصب حسی و حرکتی

درمان آسیب عصب حسی مشابه مدیریت آسیب حرکتی است. فعالیت یا حرکت باید به میزان بدن شما در زیر آسیب ارائه شود. این می تواند منفعلانه باشد، یا بدن خود را حرکت دهید یا شخص دیگری آن را حرکت دهید. با فعالیت، عصب حسی سریعتر از اعصاب حرکتی بهبود می یابند.

عصب حسی بدن سریعتر از اعصاب حرکتی بهبود می یابند. اگر محل آسیب عصب حسی در اعصاب محیطی بدن خارج از مغز یا نخاع باشد. عصب محیطی در حدود ۳ سانتیمتر در ماه بازسازی می شود. اگر آسیب عصب حسی نه در مغز یا نخاع نباشد. اعصاب محیطی را می توان پیوند زد یا انتقال داد تا عملکرد بهبود یابد.

اگر آسیب در سیستم عصبی مرکزی باشد، روند بهبود و زمان بسیار متفاوت است. تحقیقات برای تعیین نحوه تحریک اعصاب حسی در CNS برای بهبود بیشتر و سریعتر و سایر درمانها در حال انجام است.

مراقبت سیستم عصبی کودکان

کودکان در حال رشد هستند. بنابراین سیستم عصبی آنها هنوز در حال رشد است. اگر صدمه ای به سیستم عصبی کودک وارد شود که هنوز تکامل نیافته است، روند بهبودی ممکن است با رشد طبیعی تقویت شود. تحریک با فعالیت زیر سطح آسیب برای بهبود و سلامت کودک با استفاده از سیستم عصبی در حال توسعه مهم است. مطالعات روی رشد جنینی و جنین سرنخ های زیادی در مورد بهبود سیستم عصبی ارائه می دهد و منجر به درمان هایی می شود که برای افراد در هر سنی مفید است.

آسیب عصب حسی و حرکتی یا نوروپاتی محیطی

بیش از ۱۰۰ نوع نوروپاتی محیطی شناسایی شده است که هر کدام علائم خود را دارند. علائم بسته به نوع عصب حسی و حرکتی یا خود مختار که آسیب دیده اند، متفاوت است.

اعصاب حرکتی

عصب حرکتی همه ماهیچه ها را تحت کنترل آگاهانه حرکت می کند. مانند ماهیچه هایی که برای راه رفتن، گرفتن اشیا یا صحبت کردن استفاده می شود.

اعصاب حسی

عصب حسی اطلاعاتی مانند احساس لمس ، دما یا درد ناشی از بریدگی را منتقل می کنند.

اعصاب خودمختار

این اعصاب اندامها را برای تنظیم فعالیتهایی که افراد آگاهانه کنترل نمی کنند مانند تنفس، هضم غذا و عملکرد قلب و غدد را کنترل می کند.

اکثر نوروپاتی ها هر سه نوع فیبر عصبی را به درجات مختلف تحت تاثیر قرار می دهند.

تفاوت اعصاب حسی و حرکتی چیست علوم هشتم

سیستم عصبی حسی – جسمی از اعصاب جمجمه ای و نخاعی تشکیل شده و شامل نورون های حسی و حرکتی است. نورون های حسی اطلاعات حسی را از پوست، ماهیچه های اسکلتی و اندام های حسی به سیستم عصبی مرکزی (CNS) منتقل می کنند. نورون های حرکتی پیام هایی در مورد حرکت مورد نظر از CNS به ماهیچه ها منتقل می کنند و باعث انقباض آنها می شوند. یک حیوان بدون سیستم عصبی حسی-تنی خود قادر به پردازش هیچ اطلاعاتی در مورد محیط خود (آنچه می بیند، احساس می کند، می شنود و غیره) نخواهد بود و نمی تواند حرکات حرکتی را کنترل کند. برخلاف سیستم عصبی خودمختار که دارای دو سیناپس بین CNS و اندام هدف است، نورون های حسی و حرکتی تنها یک سیناپس دارند: یک انتهای نورون در اندام است و دیگری مستقیماً با یک نورون CNS تماس می گیرد. استیل کولین انتقال دهنده عصبی اصلی است که در این سیناپس ها آزاد می شود.

اعصاب نخاعی اطلاعات حسی و حرکتی را بین نخاع و بقیه بدن منتقل می کنند. هر یک از ۳۱ عصب نخاعی (در انسان) دارای آکسون حسی و حرکتی است. اجسام سلول عصبی حسی در ساختارهایی به نام گانگلیون ریشه پشتی گروه بندی می شوند. هر نورون حسی دارای یک برآمدگی با گیرنده حسی است که به پوست، ماهیچه یا اندام های حسی ختم می شود و دیگری که با یک نورون در نخاع پشتی سیناپس می شود. نورون های حرکتی دارای اجسام سلولی در ماده خاکستری شکمی نخاع هستند که از طریق ریشه شکمی به سمت ماهیچه ها حرکت می کنند. این نورون‌ها معمولاً توسط نورون‌های درون نخاعی تحریک می‌شوند، اما گاهی اوقات مستقیماً توسط نورون‌های حسی تحریک می‌شوند.

کلام آخر

باتوجه به اینکه سلامت اعصاب و سیستم عصبی در نحوه زندگی و کیفیت زندگی هر فردی تاثیرگذار است. دوری از هرگونه عاملی که سبب آسیب عصب حسی و حرکتی میشود از مهمترین راههای جلوگیری از تخریب و آسیب عصبی است.