پیام عصبی و پتانسل عمل در نورون‌ها

بافت عصبی از دو نوع سلول اصلی تشکیل شده است: سلول های عصبی و سلول های گلیال. نورون ها پیام عصبی را منتقل می کنند. سلولهای گلیال در تماس مستقیم با نورونها هستند و آنها را احاطه می کنند.

نورون تنها واحد عملکردی سیستم عصبی است. انسانها تنها در مغز خود حدود ۱۰۰ میلیارد سلول عصبی دارند. اما اندازه و شکل متغیر است. همه نورون ها دارای سه قسمت هستند. دندریت ها اطلاعات را از سلول دیگری دریافت می کنند و پیام عصبی را به بدن سلول منتقل می کنند. بدن سلولی شامل هسته، میتوکندری و سایر اندامکهای معمولی سلولهای یوکاریوتی است. آکسون پیام عصبی را انتقال میدهند.

در نشریه جهان شیمی فیزیک مطالب متعدد و مفیدی در مورد دستگاه عصبی، یاخته های عصبی، مخ و مخچه، نخاع، ساقه مغز، سیناپس های شیمیایی و الکتریکی منتشر شده است. باتوجه به اینکه مبحث پیام عصبی در انتقال پیام در بدن از مهمترین سرفصلهای علوم پایه هشتم است. سعی کردیم در این مقاله اطلاعات جامع و کاملی را در اختیار دانش آموزان و جویندگان علم و دانش قرار دهیم.

ساختار نورون در سیستم عصبی

سه نوع نورون داریم. نورون های حسی معمولا دارای دندریت بلند و آکسون کوتاه هستند. پیام عصبی را از گیرنده های حسی به سیستم عصبی مرکزی منتقل می کنند. نورونهای حرکتی دارای آکسون بلند و دندریت کوتاه هستند و پیام عصبی را از سیستم عصبی مرکزی به عضلات یا غدد منتقل می کنند. بین نورونها فقط در سیستم عصبی مرکزی یافت می شود. نورون را به نورون متصل می کند.

برخی از آکسونها در غلاف میلین پیچیده شده اند که از غشای پلاسمایی سلولهای گلیال تخصصی موسوم به سلولهای شوان تشکیل شده است. سلولهای شوان به عنوان عامل حمایتی، مغذی و خدماتی برای سلولهای عصبی عمل می کنند. شکاف بین سلولهای شوان به عنوان گره رانویر شناخته می شود. به عنوان نقاطی در امتداد نورون برای تولید سیگنال عمل می کند. سیگنال هایی که گره به گره می حرکت میکنند، صدها بار سریعتر از سیگنال هایی که در امتداد سطح آکسون حرکت می کنند.

مراحل پیام عصبی در غشا نورون

پیام عصبی در غشای پلاسمایی نورونها مانند سایر سلولها دارای توزیع نابرابر یونها و بارهای الکتریکی بین دو طرف غشا انجام میشود. قسمت بیرونی غشا دارای بار مثبت، در داخل دارای بار منفی است. این تفاوت بار یک پتانسیل استراحت است. بر حسب میلی ولت اندازه گیری می شود. عبور یون ها از غشای سلولی، بار الکتریکی را در طول سلول منتقل می کند. پتانسیل ولتاژ منفی ۶۵ میلی ولت از یک سلول در حالت استراحت یا پتانسیل استراحت است. استراحت بالقوه ناشی از تفاوت بین یونهای دارای بار مثبت سدیم و پتاسیم و یونهای دارای بار منفی در سیتوپلاسم است.

یونهای سدیم بیشتر در خارج غشاء متمرکز هستند. در حالی که یونهای پتاسیم بیشتر در داخل غشا متمرکز هستند. این عدم تعادل با انتقال فعال یون ها برای تنظیم مجدد غشاء معروف به پمپ پتاسیم سدیم حفظ می شود. پمپ سدیم پتاسیم با انتقال فعال یونها در برابر شیب غلظت آنها، این غلظت نابرابر را حفظ می کند.

تغییر قطب غشاء و پتانسیل عمل، منجر به انتشار تکانه عصبی در امتداد غشا می شود. پتانسیل عمل عبارت است از برگشت موقت پتانسیل الکتریکی در امتداد غشا برای چند میلی ثانیه. دروازه های سدیم و دروازه های پتاسیم در غشا باز می شوند تا اجازه عبور یون های مربوطه را بدهند.

ادامه مراحل پیام عصبی در غشا نورون

انتقال پیام عصبی با کمک یونهای سدیم و پتاسیم با عبور از دروازه های کانال پروتئینی غشایی است. سدیم ابتدا عبور می کند. در برگشت بالقوه غشاء، کانالهای پتاسیم باز می شوند تا اجازه عبور یونهای پتاسیم به خارج از غشا را بدهند.

پتاسیم در مرحله دوم قرار می گیرد. منجر به تغییر توزیع یونی می شود. باید توسط پمپ سدیم-پتاسیم به طور مداوم تنظیم شود. سرانجام یونهای پتاسیم به اندازه کافی به خارج منتقل می شوند. تا بارهای غشایی را در حالت استراحت اولیه بازگردانند. سپس سلول شروع به پمپاژ یون ها به طرف اصلی غشا می کند.

پتانسیل عمل از یک نقطه روی غشا شروع می شود. اما به مناطق مجاور غشا گسترش می یابد و پیام عصبی را در طول غشای سلولی منتشر می کند. پس از عبور از پتانسیل عمل، یک دوره کوتاه وجود دارد که در طی آن نمی توان غشا را تحریک کرد. این مانع از انتقال پیام عصبی به عقب در امتداد غشا می شود.

نقش سیناپس در انتقال پیام عصبی

محل اتصال بین یک سلول عصبی و یک سلول دیگر سیناپس نامیده می شود. پیام عصبی در درون نورون به عنوان یک پتانسیل عمل الکتریکی حرکت می کنند. فضای بین دو سلول به عنوان شکاف سیناپسی شناخته می شود. برای عبور از شکاف سیناپسی نیاز به اقدامات انتقال دهنده های عصبی است. انتقال دهنده های عصبی در عروق کوچک سیناپسی جمع شده در انتهای آکسون ذخیره می شوند.

رسیدن به پتانسیل عمل باعث حرکت برخی از وزیکول ها به انتهای آکسون و تخلیه محتویات آنها در شکاف سیناپسی می شود. انتقال دهنده های عصبی آزاد شده در سراسر شکاف پراکنده شده و به گیرنده های غشای سلول دیگر متصل شده و باعث باز شدن کانال های یونی در آن سلول می شود. برخی از انتقال دهنده های عصبی باعث پتانسیل عمل و پیام عصبی می شوند، برخی دیگر بازدارنده پیام عصبی هستند.

عملکرد انتقال دهنده عصبی در انتقال پیام عصبی

انتقال دهنده های عصبی مولکول های کوچکی هستند. حتی برخی از آنها هورمون هستند. زمان عمل انتقال پیام عصبی بین ۰.۵ تا ۱ میلی ثانیه است.

انتقال دهنده های عصبی یا توسط آنزیم های خاصی در شکاف سیناپسی از بین می روند، یا از شکاف خارج می شوند و یا توسط سلول دوباره جذب می شوند.

بیش از ۳۰ مولکول آلی به عنوان انتقال دهنده عصبی عمل می کنند. انتقال دهنده های عصبی از شکاف عبور کرده و به مولکولهای گیرنده در سلول بعدی متصل می شوند و باعث انتقال پیام عصبی در غشای آن سلول می شود.

استیل کولین و نوراپی نفرین نمونه ای از انتقال دهنده عصبی برای ارسال پیام عصبی هستند. هنگامی که در شکاف سیناپس قرار می گیرید، انتقال دهنده های عصبی فقط برای مدت کوتاهی فعال هستند. آنزیم های موجود در شکاف، انتقال دهنده های عصبی را غیرفعال می کند. انتقال دهنده های عصبی غیرفعال به آکسون برده و بازیافت می شوند.

سیستم غدد درون ریز و پیام عصبی

برخی از موجودات دارای سیستم دیگری برای برقراری پیام عصبی بنام سیستم غدد درون ریز هستند. سیستم عصبی واکنش سریع به محرک های خارجی را هماهنگ می کند. سیستم غدد درون ریز پاسخهای کندتر و طولانی تر به محرک های داخلی را کنترل می کند. فعالیت هر دو سیستم یکپارچه است.

ارتباط حواس پنجگانه و پیام عصبی

پیام عصبی در شکلگیری پنج حواس: درد، بینایی، چشایی، بویایی و شنوایی نقش مهمی دارد. درد، دما و فشار به عنوان حواس شناخته می شوند. ورودی حسی با حسگرهایی شروع می شود که در برابر انرژی به محرک ها واکنش می دهند. به یک پتانسیل عمل منتقل شده و به CNS ارسال می شود.

گیرنده حسی و حرکتی در انتقال پیام عصبی

گیرنده های زیر در انتقال پیام عصبی توسط نورونها نقش مهمی دارند:

گیرنده های حسی

گیرنده های حسی با توجه به نوع پیام عصبی که به آنها پاسخ میدهند، طبقه بندی می شوند:

• گیرنده های مکانیکی: شنوایی و تعادل، کشش.
• گیرنده های نوری: نور
• گیرنده های شیمیایی: بوی و مزه. حسگرهای داخلی در دستگاه گوارش و گردش خون.
• گیرنده های حرارتی: تغییرات دما.
• گیرنده های الکتریکی: پیام عصبی الکتریکی را در محیط اطراف تشخیص می دهد.

گیرنده های مکانیکی

گیرنده های مکانیکی در نوع خاص محرک و مدت زمان پتانسیل های عمل بسیار متفاوت هستند. سازگارترین گیرنده مکانیکی مهره دار، سلول مو است. سلولهای مویی در خط جانبی ماهیان وجود دارند. در انسان و پستانداران، سلول های مو با تشخیص صدا و جاذبه و ایجاد تعادل درگیر هستند.

پتانسیل استراحت و پتانسیل عمل در غشا عصبی

پتانسیل های غشایی در انتقال پیام عصبی با ترکیبات مختلف غلظت یونی در خارج و داخل غشای یک سلول توصیف می شود. این پتانسیل ها عبارتند از:

• پتانسیل غشای در حال استراحت: پتانسیل غشا در حالت استراحت(شرایط پایدار).
• پتانسیل عمل: یک پتانسیل درجه بندی نشده (روشن/خاموش).
• پتانسیل های پس از سیناپسی: پتانسیل های درجه بندی شده می توان با تعدیل نورون های پیش سیناپسی جمع/تفریق کرد.

پتانسیل استراحت غشا (RMP) Resting Membrane Potential

سیستم عصبی انسان از سلولهای متعددی تشکیل شده است که همه آنها دارای اجزای مختلف هستند و بنابراین دارای پتانسیل غشای متفاوتی برای انتقال پیام عصبی هستند. برخی از این سلولها تحریک پذیر هستند (به عنوان مثال: سلولهای عصبی و فیبرهای ماهیچه ای)، هنگامی که تحت تحریک خارجی قرار می گیرند، پتانسیل عمل ایجاد می کنند و باعث دپلاریزاسیون غشای آن می شوند. پتانسیل غشای در حال استراحت به دلیل تغییر در نفوذپذیری غشا برای پتاسیم، سدیم، کلسیم و کلرید است که از حرکت این یونها در سراسر آن ناشی می شود. هنگامی که غشا قطبی می شود، یک ولتاژ به دست می آورد که تفاوت پتانسیل بین فضاهای داخل و خارج سلولی است.

پتانسیل استراحت چیست

پتانسیل استراحت غشا شامل موارد زیر است:

• توزیع نابرابر یونها در دو طرف غشای سلولی.
• تفاوت ولتاژ سلولهای خاموش
• پتانسیل غشایی که در صورت عدم وجود محرکها یا تکانه های هدایت کننده در آن حفظ می شود.
• با غلظت یون در دو طرف غشا تعیین می شود.
• بار منفی، به این معنی که بار اضافی منفی در داخل سلول در مقایسه با خارج وجود دارد.
• به میزان پتاسیم درون سلولی بستگی دارد. زیرا نفوذپذیری غشا در پتاسیم حدود ۱۰۰ برابر بیشتر از سدیم است.

تولید و حفظ پتانسیل استراحت

پتانسیل استراحت تولید و حفظ میشود، توسط:

اثر دونان

به مولکولهای درون سلولی با بار منفی غیرقابل نفوذ توصیف می شود. یونهای با بار مثبت (سدیم و پتاسیم) را جذب می کند و دفع کننده یونهای منفی (کلر) است.

انتخاب غشایی

تفاوت نفوذپذیری بین یونهای مختلف است.

انتقال فعال (پمپ Na+/K+ ATPase)

فرایند واسطه ای حرکت ذرات در غشای بیولوژیکی، در برابر گرادیان غلظت است.

انتقال اولیه: اگر انرژی مصرف کند. عملکرد پمپ Na+/K+ ATPase

انتقال ثانویه: اگر شامل گرادیان الکتروشیمیایی باشد. این امر در حفظ RMP دخیل نیست.

تمایل یونی از پتانسیل غشای در حال استراحت

پتانسیل استراحت با توزیع یون ها و انتشار آن در سراسر غشا ایجاد می شود. یونهای پتاسیم به دلیل انتقال فعال آن برای پتانسیل استراحت مهم هستند. غلظت آن را بیشتر در داخل سلول افزایش می دهد. با این حال، کانالهای یونی انتخاب کننده پتاسیم همیشه باز هستند. تجمع بار منفی را در داخل سلول ایجاد می کنند.

اثرات پمپ Na+/K+ ATPase در پتانسیل استراحت

پمپ Na+/K+ ATPase با انتقال ۳ سدیم  به خارج از سلول و ۲ پتاسیم به داخل سلول، گرادیان غلظت ایجاد می کند. سدیم پمپاژ می شود و پتاسیم در برابر شیب غلظت آنها پمپ می شود. از آنجا که این پمپ یونها را در برابر گرادیان غلظت آنها حرکت می دهد، به انرژی نیاز دارد.

کانال های یونی پتانسیل غشای در حال استراحت

غشای سلولی حاوی کانالهای پروتئینی است که به یونها اجازه می دهد بدون مصرف مستقیم انرژی متابولیک منفعلانه منتقل شوند. این کانالها به سدیم و پتاسیم اجازه می دهند تا از غلظت بیشتر به سمت پایین در غشای سلولی حرکت کنند. از آنجا که این کانالها برای یونهای خاصی انتخابی هستند، کانالهای یون انتخاب کننده پتاسیم و سدیم وجود دارد. تمام غشای سلولی نسبت به سدیم نفوذپذیری بیشتری نسبت به پتاسیم دارند. زیرا دارای کانالهای پتاسیم بیشتری نسبت به سدیم هستند.

اندازه گیری پتانسیل های استراحت

در برخی از سلولها، پتانسیل استراحت همیشه در حال تغییر است. سلولهای دیگر با عملکردهای انتقال غشایی که با گذشت زمان پتانسیل خود را تغییر می دهند، پتانسیل استراحت دارند. این را می توان با قرار دادن یک الکترود در سلول اندازه گیری کرد. پتانسیل های غشایی را نیز می توان به صورت نوری با رنگ هایی اندازه گیری کرد که خواص نوری آنها را با توجه به پتانسیل غشا تغییر می دهند.

پتانسیل غشای استراحت با توجه به انواع سلول ها متفاوت است

سلولهای ماهیچه ای اسکلتی: منفی ۹۵ میلی ولت

سلولهای عضلات صاف: منفی ۵۰ میلی ولت

آستروسیت ها: منفی ۸۰ و منفی ۹۰ میلی ولت

نورونها: منفی ۷۰ میلی ولت

گلبول های قرمز: منفی ۱۲ میلی ولت

پتانسیل عمل (AP) Action potential

پتانسیل عمل روندی است که در آن پتانسیل غشای سلول به سرعت بالا و پایین می رود. مسیر از یک الگوی ثابت پیروی می کند.

پتانسیل استراحت تا حد زیادی با غلظت تفاوت یونهای پتاسیم تعیین می شود. دارای مقدار منفی۷۰ تا منفی ۹۰ میلی ولت و فضای داخلی سلول دارای بار منفی است.

در پتانسیل عمل اگر یک الکترود را درون آکسون و یکی را به سطح سیتوپلاسمی آکسون قرار دهیم، هایپرپلاریزاسیون (در مورد الکترودهای داخلی منفی) یا دپلاریزاسیون (در مورد منفی خارجی) رخ می دهد.

اگر افزایش پتانسیل غشا به “پتانسیل آستانه” نرسد، کانال ولتاژ سدیم باز نمی شود. در این حالت، هیچ پتانسیل عملی ایجاد نمی شود.

در مرحله بعدی، غشاء مجددا برای یونهای پتاسیم نفوذپذیر می شود و با وجود افزایش قطبی، پتانسیل به مقدار استراحت باز می گردد.

ویژگیهای کلی پتانسیل پس سیناپسی

پتانسیل های پس سیناپسی یک تغییر بالقوه درجه بندی شده هستند. دامنه پتانسیل پس سیناپسی با میزان انتقال دهنده عصبی آزاد شده افزایش می یابد. به عبارت دیگر، با توجه به این که این گیرنده ها منجر به دپلاریزاسیون سلول می شوند و منجر به هجوم کلسیم می شود. در نهایت باعث برون زا شدن انتقال دهنده عصبی در شکاف سیناپسی زیر می شود و با تعداد گیرنده های متصل به انتقال دهنده عصبی افزایش می یابد.

از آنجا که پتانسیل های پس از سیناپسی درجه بندی می شوند، تغییرات بالقوه فردی می تواند جمع شود. جمع بندی پتانسیل های پس سیناپسی می تواند زمانی یا مکانی باشد.

تفاوت پتانسیل عمل (AP) و پتانسیل پس سیناپسی (PSP)

در جدول زیر تفاوت بین پتانسیل عمل (AP) و پتانسیل پس سیناپسی (PSP) آورده شده است:

پارامتر	پتانسیل عمل	پتانسیل استراحت
مشخصه	همه یا هیچ	درجه بندی شده
دامنه	۱۰۰ میلی ولت	۱ تا ۱۰ میلی ولت
مدت زمان	۱۰-۴۰ میلی ثانیه	۱ تا ۵ میلی ثانیه
مکان	در امتداد آکسون	غشای پس سیناپسی (بدن سلول عصبی، دندریت ها)
سرعت	بدون کاهش	با کاهش

 

تکامل مغز

در طول رشد جنینی، مغز ابتدا به صورت یک لوله شکل می گیرد. انتهای قدامی آن به سه تورم توخالی تبدیل می شود که مغز را تشکیل می دهد. قسمت خلفی آن به نخاع تبدیل می شود. برخی از قسمتهای مغز در طول تاریخ تکامل مهره داران تغییر کمی کرده است.

روندهای تکاملی مغز مهره داران عبارتند از:

• افزایش اندازه مغز نسبت به اندازه بدن.
• تقسیم بندی و افزایش تخصص مغز پیشین ، مغز میانی و مغز عقب.
• رشد نسبی مغز پیشانی، به ویژه مخ که با رفتارهای پیچیده در پستانداران همراه است.

انتقال دهنده های عصبی در ارسال پیام عصبی

انتقال دهنده های عصبی در ارسال پیام عصبی نقش مهمی ایفا می کنند. آنها پیام رسان های شیمیایی هستند که پیام عصبی را بین سلول های عصبی و دیگر سلول های بدن شما منتقل می کنند. بر از خلق و خوی تا حرکات غیر ارادی تاثیر می گذارد. این فرایند به طور کلی انتقال عصبی یا انتقال سیناپسی نامیده می شود.

به طور خاص، انتقال دهنده های عصبی تحریکی تاثیرات تحریکی بر روی نورون دارند. این بدان معناست که آنها این احتمال را افزایش می دهند که نورون سیگنالی به نام پتانسیل عمل را در نورون دریافت کننده ارسال کند.

انتقال دهنده های عصبی می توانند تحت تاثیر داروها، بیماری ها و تعامل با انواع پیام عصبی شیمیایی قرار بگیرند.

عملکرد انتقال دهنده های عصبی

برای ارسال پیام عصبی در سراسر بدن، نورون ها باید سیگنال هایی را برای ارتباط با یکدیگر منتقل کنند. اما هیچ ارتباط فیزیکی با یکدیگر وجود ندارد. فقط یک فاصله کوچک وجود دارد. به اتصال بین دو سلول عصبی سیناپس گویند.

برای ارتباط با سلول بعدی، یک نورون با انتشار یک انتقال دهنده عصبی، یک سیگنال را از طریق سیناپس ارسال می کند.

انتقال دهنده های عصبی به سه روش بر نورون ها تاثیر می گذارد: آنها می توانند تحریک کننده، بازدارنده یا تعدیل کننده باشند.

یک فرستنده تحریکی سیگنالی به نام پتانسیل عمل در نورون گیرنده ایجاد می کند. یک بازدارنده از ارسال پیام عصبی ممانعت می کند. تنظیم کننده های عصبی پیام عصبی را کنترل می کنند.

انتقال دهنده های عصبی محرک اثرات تحریکی بر روی نورون دارند. این بدان معنی است که آنها پتانسیل عمل را ایجاد میکنند.

انتقال دهنده های عصبی مهاری دارای اثرات مهاری بر روی نورون هستند. این بدان معنی است که آنها پتانسیل عمل را کاهش میدهد.

انتقال دهنده های عصبی تعدیل کننده می توانند تعدادی از سلول های عصبی را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهند.

برخی از انتقال دهنده های عصبی، مانند دوپامین، بسته به گیرنده های موجود، اثرات تحریکی و هم مهاری ایجاد می کنند.

انتقال دهنده های عصبی تحریک کننده

رایج ترین و واضح ترین انواع انتقال دهنده های عصبی تحریکی عبارتند از:

استیل کولین

این یک انتقال دهنده عصبی تحریکی است. در سراسر سیستم عصبی یافت می شود. یکی از عملکردهای متعدد آن تحریک ماهیچه ها از جمله عملکرد دستگاه گوارش و سیستم عصبی خودمختار است.

آیا با تزریق بوتاکس زیبایی آشنا هستید؟ از آنها برای از بین بردن چین و چروک با فلج موقت ماهیچه های خاصی استفاده می شود. در این روش از سم بوتولینوم برای فلج ماهیچه ها در محل خود با جلوگیری از آزادسازی استیل کولین در ناحیه استفاده می شود.

اپی نفرین

اپی نفرین که آدرنالین نامیده می شود. یک انتقال دهنده عصبی تحریکی است. توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود. این ماده به جریان خون منتقل می شود تا با افزایش ضربان قلب ، فشار خون و تولید گلوکز بدن شما را برای شرایط خطرناک آماده کند.

آیا با پاسخ جنگ یا گریز آشنا هستید؟ آدرنالین به سیستم های عصبی و غدد درون ریز شما کمک می کند تا خود را برای جنگ یا گریز آماده کنید.

گلوتامات

رایج ترین انتقال دهنده عصبی است. یک انتقال دهنده عصبی تحریکی است و معمولا تعادل را با اثرات گاما آمینوبوتیریک اسید، یک انتقال دهنده عصبی مهاری، تضمین می کند.

هیستامین

این یک انتقال دهنده عصبی تحریک کننده است. عمدتا در پاسخ های التهابی، گشاد شدن عروق و تنظیم پاسخ ایمنی بدن شما به اجسام خارجی مانند آلرژن ها نقش دارد.

دوپامین

دوپامین هم تحریک کننده و هم بازدارنده است. این با مکانیسم های پاداش در مغز همراه است.

مواد مخدر مانند کوکائین، هروئین و الکل می توانند به طور موقت سطح آن را در خون افزایش دهند. این افزایش می تواند منجر به افزایش غیرطبیعی سلول های عصبی شود. منجر به مسمومیت همراه با مشکلات هوشیاری و تمرکز میشود.

ترشح معمولی دوپامین در جریان خون شما می تواند به ایجاد انگیزه کمک کند.

نوراپی نفرین

نوراپی نفرین که نورآدرنالین نیز نامیده می شود. انتقال دهنده عصبی اصلی در سیستم عصبی سمپاتیک است. در آن ضربان قلب، فشار خون، عملکرد کبد و سایر عملکردها را کنترل می کند.

گاما آمینوبوتیریک اسید

گاما آمینوبوتیریک اسید بعنوان GABA معروف است. یک انتقال دهنده عصبی مهاری است. به عنوان ترمز انتقال دهنده های عصبی عمل می کند. GABA توزیع گسترده ای در مغز دارد و نقش عمده ای در کاهش تحریک پذیری عصبی در سراسر سیستم عصبی دارد.

سروتونین

سروتونین یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده است. در احساسات و خلق و خو دخیل است و اثرات انتقال دهنده های عصبی تحریک کننده بیش از حد را در مغز شما متعادل می کند. سروتونین همچنین فرایندهایی مانند چرخه خواب ، مصرف کربوهیدرات ، هضم غذا و کنترل درد را تنظیم می کند.

مسدود کننده انتقال پیام عصبی

داروها محرک یا افسردگی هستند که برخی از انتقال پیام عصبی را مسدود یا تقویت می کنند. تصور می شود که دوپامین با همه انواع لذت همراه است. کوکائین با جذب دوپامین از شکاف سیناپسی تداخل دارد. الکل باعث سرخوشی زیاد و به دنبال آن افسردگی می شود.

ماری جوانا

ماده ای از گیاه شاهدانه هندی در غلظت های پایین باعث افزایش سرخوشی می شود (در صورت استنشاق). دوزهای بالا ممکن است عوارض شدیدی مانند توهم، اضطراب، افسردگی و علائم روان پریشی ایجاد کند.

کوکائین

بصورت استنشاق، دودی یا تزریقی. پس از مصرف سرخوشی را گزارش می دهند. استفاده طولانی مدت باعث تولید دوپامین کمتری می شود و باعث می شود کاربر به مقدار بیشتری از دارو نیاز داشته باشد.

هروئین

مشتقی از مورفین است. به نوبه خود از تریاک، ترشحات شیری به دست آمده از خشخاش است. هروئین معمولا به صورت داخل وریدی تزریق می شود.

اختلالات مرتبط با انتقال پیام عصبی

بسیاری از انتقال دهنده های عصبی در ارسال پیام عصبی با تعدادی از اختلالات همراه بوده اند:

• بیماری آلزایمر با کمبود استیل کولین و منبع گلوتامات در مناطق خاصی از مغز مرتبط است.
• اسکیزوفرنی با مقادیر بیش از حد دوپامین در مسیر مزولیمبیک مغز ارتباط دارد.
• بیماری پارکینسون با دوپامین بسیار کم در مناطق حرکتی مغز ارتباط دارد.
• صرع و بیماری هانتینگتون با کاهش GABA در مغز مرتبط است.
• اختلالات خلقی مانند اضطراب با سطوح پایین سروتونین مرتبط است.
• اختلالات خلقی مانند افسردگی شیدایی، اضطراب و اختلال در چرخه خواب با منبع نورآدرنالین و دیگر انتقال دهنده های عصبی مرتبط است.

کلام آخر

میلیاردها مولکول انتقال دهنده برای برقراری پیام عصبی به طور مداوم برای حفظ عملکرد مغز شما کار می کنند و همه چیز را از تنفس تا ضربان قلب تا توانایی تمرکز مدیریت می کنند.

درک نحوه ارتباط سلول های عصبی و پیام عصبی و همچنین چگونگی افزایش و کاهش انتقال دهنده های عصبی بر سلامت جسمی و روحی ما، به محققان و پزشکان کمک می کند تا راه هایی را برای شادتر و سالم تر شدن ما بیابند.