آمپول انوکساپارین چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن

انوکساپارین برای پیشگیری و درمان علائم لخته شدن خون (ترومبوز ورید عمقی) و درد قفسه سینه (آنژین) استفاده می شود. انوکساپارین ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر داروها استفاده شود. انوکساپارین متعلق به دسته ای از داروها به نام ضد انعقاد، قلب و عروق است. این دارو برای جلوگیری از لخته شدن خون در ساق پا در بیمارانی که روی تخت هستند یا در حال تعویض مفصل ران، تعویض زانو یا جراحی معده هستند، استفاده می شود.

این دارو در ترکیب با آسپرین برای جلوگیری از عوارض آنژین صدری (درد قفسه سینه) و حملات قلبی استفاده می شود. همچنین در ترکیب با وارفارین برای درمان لخته شدن خون در پا استفاده می شود. این دارو در دسته ای از داروها به نام هپارین با وزن مولکولی کم قرار دارد. با متوقف کردن تشکیل موادی که باعث لخته شدن خون می شوند عمل می کند. از هپارین و دگزامتازون مطالب خوبی در نشریه جهان شیمی فیزیک منتشر شده است. در این مطلب شما را با آمپول انوکساپارین آشنا میکنیم.

آمپول انوکساپارین

انوکساپارین یک هپارین با وزن مولکولی کم است که برای پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی و عوارض ایسکمیک آنژین ناپایدار و انفارکتوس میوکارد غیر موج Q استفاده می شود.

این دارو یک هپارین معمولی با وزن مولکولی کم است که در پیشگیری و مدیریت اختلالات ترومبوآمبولیک مختلف استفاده می شود. این دارو که در ابتدا توسط FDA در سال ۱۹۹۳ تایید شد، توسط یک تزریق زیر جلدی یا داخل وریدی تجویز شد و توسط چندین شرکت داروسازی به بازار عرضه شد.

فارماکودینامیک انوکساپارین

این دارو فوری اثر است. انوکساپارین زمان ترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال aPTT  را افزایش می‌دهد و از عوارض ترومبوآمبولیک مانند DVT، آمبولی ریوی و عوارض ایسکمیک قلبی پیشگیری و کاهش می‌دهد. به صورت زیر جلدی در یک مطالعه فارماکودینامیک، انوکساپارین منجر به نسبت بالاتری از فعالیت ضد فاکتور Xa به ضد فاکتور IIa شد (میانگین ± انحراف معیار، ۳.۱±۱۴.۰) (بر اساس مناطق تحت فعالیت ضد فاکتور در مقابل منحنی‌های زمان) در مقایسه با منحنی‌های زمان. هپارین (میانگین ±SD، ۰.۱۳±۱.۲۲). افزایش در TT و aPTT 1.8 برابر گروه کنترل بود. ۱۱ انوکساپارین با دوز ۱ میلی گرم بر کیلوگرم زیر جلدی هر ۱۲ ساعت به مقادیر aPTT 45 ثانیه یا کمتر در اکثر بیماران منجر شد. میانگین زمان طولانی شدن aPTT در روز ۱ تقریبا ۱۶٪ بیشتر از روز ۴ درمان با انوکساپارین بود.

در طول درمان با این دارو احتیاط توصیه می شود – خطر خونریزی و ترومبوسیتوپنی افزایش می یابد. در زنان باردار با دریچه های مکانیکی قلب مصنوعی، خطر ترومبوآمبولی افزایش می یابد.

مکانیسم عمل انوکساپارین

این دارو به آنتی ترومبین III، یک مهارکننده پروتئاز سرین متصل می شود و مجموعه ای را تشکیل می دهد که به طور غیرقابل برگشت فاکتور Xa را غیرفعال می کند، که اغلب برای نظارت بر ضد انعقاد در محیط بالینی استفاده می شود. فاکتور IIaترومبین مستقیما توسط انوکساپارین مهار می شود، اما با قدرت کمتری نسبت به هپارین شکسته نشده. به دلیل آبشار اثرات ناشی از اتصال انوکساپارین، ترومبین قادر به تبدیل فیبرینوژن به فیبرین و تشکیل لخته نیست و از حوادث ترومبوآمبولی جلوگیری می کند.

جذب انوکساپارین

میانگین فراهمی زیستی انوکساپارین پس از تزریق زیر جلدی mg/kg 2-1 در داوطلبان سالم تقریبا ۱۰۰ درصد است. جذب انوکساپارین متناسب با دوز است که نشان دهنده جذب خطی است. میانگین حداکثر فعالیت ضد Xa پلاسما ۳ تا ۵ ساعت پس از تزریق زیر جلدی به دست می آید.

حجم توزیع انوکساپارین

حجم توزیع انوکساپارین تقریبا ۴-۵ لیتر است، مشابه حجم خون طبیعی.

اتصال به پروتئین انوکساپارین

این دارو به آنتی ترومبین III متصل می شود.

متابولیسم انوکساپارین

این دارو عمدتا توسط کبد از طریق سولفات زدایی و/یا دپلیمریزاسیون به متابولیت های با وزن مولکولی پایین تر و کم قدرت متابولیزه می شود.

مسیر حذف انوکساپارین

انوکساپارین عمدتا از طریق کلیه ها دفع می شود. کلیرانس کلیوی قطعات فعال حدود ۱۰ درصد از دوز تجویز شده را تشکیل می دهد و کل دفع کلیوی قطعات فعال و غیر فعال ۴۰ درصد از دوز را تشکیل می دهد.

نیمه عمر انوکساپارین

نیمه عمر این دارو حدود ۴ ساعت پس از یک دوز منفرد به صورت زیر جلدی و حدود ۷ ساعت پس از چندین دوز است.

موارد مصرف انوکساپارین

انوکساپارین برای پیشگیری از عوارض ایسکمیک در آنژین ناپایدار و در انفارکتوس میوکارد غیر موج Q استفاده می شود. این دارو همراه با مداخله از راه پوست و/یا درمان های دیگر برای مدیریت انفارکتوس حاد میوکارد با افزایش ST نشان داده می شود.

انوکساپارین همچنین در پیشگیری از DVT در جراحی شکم، تعویض مفصل ران، تعویض زانو یا بیماران پزشکی با محدودیت شدید تحرک در طول بیماری حاد نشان داده می شود. علاوه بر این، انوکساپارین برای درمان بستری DVT با یا بدون آمبولی ریه و درمان DVT سرپایی بدون آمبولی ریوی اندیکاسیون دارد.

انوکساپارین به کاهش خطر سکته مغزی یا حمله قلبی کمک می کند. این دارو با کاهش فعالیت پروتئین‌های لخته‌کننده در خون، به حفظ جریان خون شما کمک می‌کند. انوکساپارین یک ضد انعقاد است که به عنوان رقیق کننده خون نیز شناخته می شود. این یک نوع هپارین است. شرایطی که خطر ایجاد لخته خون را افزایش می دهد شامل انواع خاصی از جراحی ها (مانند تعویض زانو/لگن، شکم)، دوره های طولانی بی حرکتی، انواع خاصی از حمله قلبی، و نوع خاصی از قفسه سینه است. دردی به نام آنژین ناپایدار. برای برخی از شرایط پزشکی، انوکساپارین ممکن است همراه با سایر داروهای رقیق کننده خون استفاده شود.

فعل و انفعالات غذایی انوکساپارین

از گیاهان و مکمل های دارای فعالیت ضد انعقادی/ضد پلاکتی خودداری کنید. به عنوان مثال می توان به سیر، زنجبیل، زغال اخته، دانشن، پیراستام و جینکو بیلوبا اشاره کرد.

نحوه تزریق انوکساپارین

این دارو طبق دستور پزشک از طریق تزریق زیر پوست، معمولا یک یا دو بار در روز در ناحیه شکم (حداقل ۲ اینچ از ناف شما) تزریق می شود. به عضله تزریق نکنید. دوز و طول درمان بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ شما به درمان است. دوز همچنین ممکن است بر اساس سن و وزن شما برای برخی شرایط باشد. از این دارو به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید.

قبل از تزریق هر دوز، محل تزریق را با الکل تمیز کنید. هر بار محل تزریق را تغییر دهید تا آسیب زیر پوست کاهش یابد. برای به حداقل رساندن کبودی، محل تزریق را بعد از تزریق مالش ندهید.

این دارو همچنین ممکن است طبق دستور پزشک از طریق تزریق به داخل رگ توسط یک متخصص مراقبت بهداشتی تجویز شود. انوکساپارین به صورت تزریق در یک سرنگ برای تزریق درست زیر پوست (زیر جلدی) اما نه در عضله شما می آید. زمانی که در بیمارستان هستید شروع به استفاده از دارو می کنید و سپس در مجموع ۱۰ تا ۱۴ روز از آن استفاده می کنید. انوکساپارین را دقیقا طبق دستور مصرف کنید. کمتر یا بیشتر از آن تزریق نکنید یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است تزریق نکنید.

حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف انوکساپارین ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک، مصرف انوکساپارین را قطع نکنید.

برای تزریق انوکساپارین، دستورالعمل های زیر را دنبال کنید:

دست‌ها و ناحیه‌ای از پوست را که در آن تزریق می‌کنید بشویید.

به سرنگ نگاه کنید تا مطمئن شوید دارو شفاف و بی رنگ یا زرد کم رنگ است.

درپوش را از روی سوزن بردارید. قبل از تزریق، هیچ هوا یا دارویی را از سرنگ بیرون ندهید، مگر اینکه پزشک به شما بگوید.

دراز بکشید و قسمتی از پوست را بین انگشت و شست خود فشار دهید. کل سوزن را به داخل پوست فشار دهید و سپس بر روی پیستون سرنگ فشار دهید تا دارو تزریق شود. تمام مدتی که شات را انجام می دهید روی پوست نگه دارید.

آمپول انوکساپارین در بارداری برای چیست

انوکساپارین، یک داروی ضد انعقاد خون است. برای درمان و پیشگیری از حملات قلبی مصرف می شود.

هشدار مهم در مصرف انوکساپارین

اگر در حین مصرف «رقیق‌کننده خون» مانند انوکساپارین، دچار بی‌حسی اپیدورال یا نخاعی یا پونکسیون نخاعی شده‌اید، در معرض خطر تشکیل لخته خون در داخل یا اطراف ستون فقرات خود هستید که می‌تواند باعث فلج شدن شما شود. در صورت مصرف سایر داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون) مانند وارفارین (کومادین)، آناگرلید (آگریلین)، آسپرین یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (ایبوپروفن، ناپروکسن)، سیلوستازول (پلتال)، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید: بی حسی، گزگز، ضعف یا فلج پا، و از دست دادن کنترل بر مثانه یا روده.

عوارض آمپول انوکساپارین

انوکساپارین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم شدید است یا از بین نمی رود، به پزشک خود اطلاع دهید:

• ناراحتی معده
• تب
• سوزش یا سوزش در محل تزریق

اگر هر یک از علائم زیر یا علائم ذکر شده در بخش هشدار مهم را تجربه کردید، با پزشک خود تماس بگیرید:

• خونریزی یا کبودی غیر معمول
• مدفوع سیاه یا خونی
• خون در ادرار
• مچ پا و/یا پا متورم شده است

ممکن است سوزش خفیف، درد، کبودی، قرمزی و تورم در محل تزریق ایجاد شود. خستگی یا تب نیز ممکن است رخ دهد.

به یاد داشته باشید که این دارو به این دلیل تجویز شده است که پزشک شما تشخیص داده است که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

این دارو در صورتی که تأثیر آن بر پروتئین های لخته کننده خون شما بیش از حد باشد، می تواند باعث خونریزی شود. در صورت مشاهده علائم جدی خونریزی، از جمله: درد/تورم/ناراحتی غیرمعمول، خونریزی غیرعادی یا طولانی مدت، کبودی غیر معمول یا آسان، ادرار تیره، مدفوع سیاه، سردرد شدید، گیجی، تغییرات بینایی به پزشک خود اطلاع دهید. غش، تشنج، ضعف، بی حسی.

در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (مخصوصا در صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی، به پزشک مراجعه کنید.

موارد احتیاط قبل از استفاده از انوکساپارین

اگر دریچه مصنوعی قلب دارید و بیماری کلیوی، عفونت در قلب، سکته مغزی، اختلال خونریزی، زخم، یا تعداد کم پلاکت‌ها دارید یا قبلا داشته‌اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر باردار هستید، قصد بارداری دارید یا در دوران شیردهی هستید به پزشک خود اطلاع دهید. اگر در حین مصرف انوکساپارین باردار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر جراحی می کنید، از جمله جراحی دندان، به پزشک یا دندانپزشک بگویید که انوکساپارین مصرف می کنید.

اگر به دارو حساسیت دارید یا به هپارین یا محصولات گوشت خوک؛ یا اگر آلرژی دیگری دارید به پزشک اطلاع دهید.

قبل از استفاده از انوکساپارین، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز اطلاع دهید، به ویژه در مورد: دریچه(های) قلب مصنوعی، بیماری کلیوی، بیماری کبد، خونریزی/مشکلات خونی (مانند تعداد کم پلاکت ها)، تعداد پلاکت های پایین پس از درمان قبلی هپارین، سکته مغزی، فشار خون بالا، مشکلات چشمی خاص (مانند رتینوپاتی دیابتی)، مشکلات معده/روده خاص (مانند زخم های فعال یا اخیر)، عمل یا سوراخ شدن اخیر ستون فقرات، مشکلات ستون فقرات (مانند بدشکلی ستون فقرات)، اخیر چشم/مغز/نخاع جراحی بند ناف.

هنگام مصرف این دارو مصرف الکل را محدود کنید زیرا ممکن است خطر خونریزی معده را افزایش دهد.

برای کاهش احتمال بریدگی، کبودی یا جراحت، در مورد اشیاء تیز مانند تیغ و ناخن بری احتیاط کنید و از فعالیت هایی مانند ورزش های تماسی خودداری کنید.

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه خونریزی حساس تر باشند.

در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید. مشخص نیست که آیا این دارو به شیر مادر منتقل می شود.

تداخلات دارویی انوکساپارین

محصولی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشد: میفپریستون است.

این دارو گاهی اوقات همراه با داروهای دیگری که دارای اثرات رقیق کننده خون یا ضد پلاکت هستند مانند آسپرین، کلوپیدوگرل یا وارفارین استفاده می شود. هنگامی که این ترکیبات توسط پزشک شما تجویز می شود، برای به حداقل رساندن خطر خونریزی به نظارت دقیق تری نیاز دارید.

تمام برچسب‌های داروهای تجویزی و بدون نسخه را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی مسکن‌های ضد درد/تب مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا آسپرین) هستند که می‌توانند خطر خونریزی/ اثر ضد پلاکتی را در صورت استفاده با انوکساپارین افزایش دهند. با این حال، اگر پزشک به شما دستور داده است که آسپرین با دوز پایین برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (۱۶۲-۸۱ میلی گرم در روز) مصرف کنید، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری به شما بدهد.

مصرف بیش از حد انوکساپارین

علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد: خونریزی زیاد و کبودی.

دوز فراموش شده انوکساپارین

اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری از آن استفاده کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی است، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید.

ذخیره سازی انوکساپارین

ویال های چند دوز را بیش از ۲۸ روز پس از اولین استفاده نگهداری نکنید.

آمپول انوکساپارین باید در یخچال نگهداری شود

در دمای ۱۵ تا ۲۰ درجه باید نگهداری شود و از یخ زدن دارو جلوگیری گردد.

قیمت آمپول انوکساپارین در سال ۱۴۰۰

قیمت این آمپول باتوجه به زمان واردات متفاوت است.

آمپول انوکساپارین بعد از سزارین برای چیست

آمپول انوکساپارین به دلیل خاصیت رقیق کننده خون کاربرد وسیعی در پزشکی دارد و در شرایط مختلف تجویز می شود. سزارین یکی از روش‌های رایج زایمان است که در شرایط خاصی انجام می ‌شود. انوکساپارین به گروه heparins تعلق دارد. این دارو جهت پیشگیری و درمان ترومبوز و آمبولی ریه در افراد مورد استفاده قرار می ‌گیرد. این دارو از تشکیل لخته ‌های خونی جلوگیری کرده و خطر عوارض ناشی از آنها را کاهش می دهد.

سزارین به دلیل برش در دیواره شکم و رحم نسبت به زایمان طبیعی ریسک بالاتری برای بروز لخته‌ های خونی دارد. دلایل استفاده از انوکساپارین پس از سزارین به شرح زیر است:

حفظ سلامت مادر: با جلوگیری از تشکیل لخته‌ های خونی این دارو از بروز عوارض جدی مانند ترومبوز وریدی عمقی (DVT) و آمبولی ریه جلوگیری می کند.

مدت زمان بستری: افراد پس از سزارین معمولاً نیاز به بستری در بیمارستان دارند. از آنجاییکه در این مدت، تحرک کمتری دارند ریسک تشکیل لخته افزایش مس یابد.

عوامل خطرزا: برخی از زنان در دوره بارداری و پس از آن به دلیل وجود شرایط خاصی مانند چاقی، سن بالا یا سابقه خانوادگی بیش از سایرین در خطر تشکیل لخته‌ های خونی قرار دارند. در چنین مواردی مصرف انوکساپارین می تواند بسیار مفید باشد.

استفاده از انوکساپارین به‌ طور کلی ایمن است، اما مانند هر داروی دیگری ممکن است می تواند منجر به عوارض جانبی از جمله به خونریزی، واکنش‌های آلرژیک و برخی مشکلات گوارشی شود. نظارت دقیق بر وضعیت بیمار و تجویز دوز مناسب و مدت زمان مصرف دارو توسط پزشک در این رابطه بسیار ضروری است.