قرص بنزودیازپین چیست؟ موارد و نحوه مصرف و عوارض آن

بنزودیازپین‌ها دسته‌ای از داروها هستند و برای درمان انواع اختلالات خلقی و سایر بیماری‌ها از جمله تشنج، بی‌خوابی و ترک الکل استفاده می‌شوند. مصرف طولانی مدت می تواند منجر به علائم رفتاری نامطلوب و وابستگی به مواد مخدر شود. در نشریه جهان شیمی فیزیک از انواع قرص ها و داروها مطالبی منتشر شده است. در این مقاله از قرص بنزودیازپین اطلاعاتی در اختیارتان قرار میدهیم.

قرص بنزودیازپین چیست

بنزودیازپین ها با افزایش اثر یک انتقال دهنده عصبی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید یا GABA عمل می کنند.

انتقال دهنده های عصبی پیام ها را بین سلول های مغز انتقال می دهند. این پیام ها می توانند یک اثر تحریک کننده یا آرام بخش داشته باشند. گابا یک انتقال دهنده عصبی است که پیام های آرامش بخش را به بدن ارسال می کند.

هنگامی که فرد احساس اضطراب می کند، تحریک بیش از حد در مغز رخ می دهد. وقتی افراد بنزودیازپین مصرف می کنند، مغز پیام هایی برای مقابله با این تحریک بیش از حد ارسال می کند. این فعالیت می تواند علائم اضطراب را کاهش دهد.

بنزودیازپین ها طیف وسیعی از بیماری ها را درمان میکنند. پزشکان برای درمان اضطراب، تشنج و بی خوابی تجویز می کنند.

استفاده کوتاه مدت از این داروها معمولا بی خطر و مؤثر است، اما استفاده طولانی مدت می تواند منجر به تحمل، وابستگی و سایر عوارض جانبی شود.

انواع بنزودیازپین ها

بنزوها فرمولاسیون های مختلفی دارند. برخی کوتاه اثر ، برخی طولانی اثر هستند.

متداول‌ترین بنزودیازپین‌های تجویز شده و شرایطی که معمولا برای درمان تجویز می‌شوند عبارتند از:

زاناکس (آلپرازولام) اختلالات اضطرابی و اختلال هراس و گاهی آگورافوبیا (ترس از فضاهای باز)، افسردگی و سندرم پیش از قاعدگی را درمان می کند.

کلونوپین (کلونازپام) حملات پانیک و تشنج را درمان می کند

والیوم (دیازپام) برای درمان اضطراب، تشنج، اسپاسم عضلانی و ترک الکل و IBS و حملات پانیک استفاده می شود.

آتیوان (لورازپام) در درجه اول برای اضطراب تجویز می شود، اما ممکن است برای تشنج، IBS، بی خوابی، ترک الکل و برای کمک به حالت تهوع و استفراغ در افرادی که درمان های سرطان را دریافت می کنند نیز استفاده شود.

هالسیون (تریازولام) درمان کوتاه مدت برای بی خوابی است.

ریستوریل (تمازپام)، استازولام و فلورازپام برای بی خوابی است.

میدازولام در کودکان قبل از اقدامات پزشکی یا جراحی استفاده می شود

لیبریوم (کلردیازپوکساید) اضطراب و ترک الکل و IBS را درمان می کند.

ترانگزن (کلورازپات) برای اضطراب و ترک الکل استفاده می شود و ممکن است همراه با سایر داروها برای کنترل تشنج تجویز شود.

سراکس (اگزازپام) اضطراب، ترک الکل و IBS را درمان می کند.

مصرف بیش از حد بنزودیازپین می تواند خطرناک باشد و مخلوط کردن آن با الکل یا مواد دیگر می تواند کشنده باشد.

قویترین قرص بنزودیازپین

قرص های بنزودیازپین برای درمان بیماری های متفاوتی مصرف میشود. بنزودیازپین‌ها وابسته به سرعت اثر و نیمه‌عمر به انواع کوتاه‌ اثر (میدازولام و تریازولام )، متوسط اثر (آلپرازولام، کلونازپام، تمازپام و لورازپام) و طولانی‌اثر (دیازپام، فلورازپام و کلردیازپوکساید ) طبقه بندی خواهد شد.

موارد مصرف قرص بنزودیازپین

بنزودیازپین ها دارای خواصی هستند که آنها را در درمان تعدادی از بیماری ها مفید می کند. آنها می توانند به عنوان یک شل کننده عضلانی و ضد تشنج عمل کنند و همچنین دارای اثرات آرام بخش (آرام بخش)، خواب آور (خواب آور) و ضد اضطراب (ضد اضطراب) هستند.

بنزودیازپین ها فعالیت نورون هایی را که باعث واکنش های استرس و اضطراب می شوند، تغییر می دهند. سازمان غذا و دارو آنها را برای درمان موارد زیر تایید کرده است:

• بیخوابی
• اختلال اضطراب فراگیر
• اختلال اضطراب اجتماعی
• اختلالات تشنج، مانند صرع
• اختلال هراس

نوع بنزودیازپین کاربردهای بالقوه را تعیین می کند. پزشکان همچنین ممکن است این داروها را برای شرایط و مسائل مختلف دیگر، از جمله:

• سایر اختلالات خواب
• اختلالات تیک
• اختلال دوقطبی
• برای مدیریت ترک الکل

برخی از موارد مصرف آنها عبارتند از:

علائم ترک الکل، به ویژه بی قراری و اضطراب، ممکن است گاهی اوقات با یک دوره کوتاه مدت بنزودیازپین ها کاهش یابد.

برخی از انواع تشنج های صرع را می توان گاهی به طور موثر با کلونوپین، والیوم یا آتیوان کنترل کرد. کلونوپین اثر ضد تشنج قوی تری دارد در حالی که والیوم سریعتر عمل می کند. والیوم طولانی ترین مدت اثر را دارد، در حالی که کلونوپین و آتیوان بنزودیازپین های متوسط ​​​​مدت در نظر گرفته می شوند.

اختلال اضطراب فراگیر و سایر اختلالات اضطرابی را می توان با بنزودیازپین ها درمان کرد، اگرچه در دستیابی به کنترل طولانی مدت کمتر موثر هستند. به دلیل خطر وابستگی، نباید بیش از دو تا چهار هفته استفاده شوند.

بی خوابی را می توان در کوتاه مدت با بنزودیازپین ها کاهش داد، اما در صورت مصرف بیش از حد ممکن است منجر به بی خوابی برگشتی شود.

اختلال هراس ممکن است به طور موثر با بنزودیازپین ها درمان شود، زیرا آنها می توانند علائم اضطراب را بسیار سریعتر از داروهای ضد افسردگی کاهش دهند. این ممکن است یک عامل مهم برای کسانی باشد که حملات پانیک شدید یا ناتوان کننده را تجربه می کنند.

سایر کاربردها شامل ایجاد آرامش قبل از جراحی یا یک روش پزشکی و درمان اسپاسم عضلانی، سندرم روده تحریک پذیر و الگوهای خواب غیرطبیعی است.

فارماکولوژی قرص بنزودیازپین

بنزودیازپین ها گروهی از داروهای مضعف CNS هستند که باعث ایجاد احساس آرامش (اضطراب)، خواب آلودگی و خواب می شوند. آنها با تسهیل اتصال انتقال دهنده عصبی بازدارنده GABA در گیرنده های مختلف GABA در سراسر CNS عمل می کنند. از آنجایی که بنزودیازپین‌ها در مقایسه با داروهای قبلی مانند باربیتورات‌ها تمایل کمتری به ایجاد افسردگی بالقوه کشنده CNS دارند، بنزودیازپین‌ها به طور گسترده در پزشکی برای درمان اضطراب (ضد اضطراب) و بی‌خوابی (آرام‌بخش/ خواب‌آور)، و همچنین سایر شرایط روان‌شناختی استفاده می‌شوند. به عنوان حملات پانیک و اختلالات پانیک. هیچ تقسیم بندی واضحی بین داروهای ضد اضطراب و خواب آور وجود ندارد، زیرا بیشتر داروهای ضد اضطراب اگر در شب مصرف شوند باعث خواب می شوند و بیشتر خواب آورها در صورت مصرف در روز باعث آرامش می شوند.

بنزودیازپین‌های مختلف از نظر سرعت متابولیزه شدن به شکل‌های فعال دارویی و به‌ویژه در نیمه‌عمر متفاوت هستند. نیمه‌عمر داروهای کوتاه‌اثر کمتر از ۲۴ ساعت است، مثلا. میدازولام؛ نیمه عمر ترکیبات میان اثر مانند نیترازپام بیش از ۲۴ ساعت است، در حالی که ترکیبات با اثر طولانی مانند دیازپام بیش از ۴۸ ساعت نیمه عمر دارند. چنین نیمه عمری بین افراد متفاوت است و افراد مسن تمایل دارند این داروها را بسیار کندتر حذف کنند. بنابراین، آنها بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی هستند که شامل خواب آلودگی، آتاکسی (راه رفتن سرسام آور)، سردرگمی ذهنی، اختلال در قضاوت و فراموشی قدامی است.

خطر بروز عوارض جانبی در افراد مسن به طور قابل توجهی افزایش می یابد، مانند زمین خوردن، کاهش عملکرد شناختی و اختلالات رانندگی، اگرچه این مورد به سالمندان محدود نمی شود. مطالعات شیوع اروپا نشان می دهد که، به استثنای الکل، بنزودیازپین ها همراه با حشیش مواد روانگردانی هستند که بیشترین شیوع را در جمعیت رانندگی دارند. مطالعات تجربی نشان می‌دهد که این داروها توانایی رانندگی را مختل می‌کنند و زمانی که الکل نیز استفاده می‌شود، خطر درگیر شدن یا مسئول یک تصادف جاده‌ای به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.

مسمومیت با بنزودیازپین می تواند با عدم مهار رفتاری همراه باشد که به طور بالقوه منجر به رفتار خصمانه یا پرخاشگرانه می شود. زمانی که بنزودیازپین‌ها همراه با الکل مصرف می‌شوند، این اثر ممکن است رایج‌ترین باشد. استفاده ترکیبی از الکل و بنزودیازپین ها همچنین خطر مصرف بیش از حد کشنده را افزایش می دهد زیرا هر دو به عنوان مضعف CNS عمل می کنند. هنگامی که مواد افیونی با بنزودیازپین ها به عنوان بخشی از الگوی مصرف چند دارو مصرف می شوند، تداخل کشنده مشابهی ممکن است رخ دهد.

تعداد قابل توجهی از معتادین مشکل‌دار مواد مخدر، دوزهای بالایی از بنزودیازپین‌ها را می‌بلعند، «خرخر می‌کنند» یا تزریق می‌کنند تا اثرات سرخوشانه مواد افیونی را تقویت کنند یا اثرات ناخوشایند روان‌گردان‌ها را به حداقل برسانند. جدای از افزایش خطر مصرف بیش از حد کشنده، بیماری های معمول تزریقی مانند آسیب بافتی، قانقاریا و انتقال HIV و هپاتیت C نیز در صورت تزریق دارو رخ می دهد.

همچنین خطر ایجاد وابستگی متقابل به بنزودیازپین ها وجود دارد. از نظر پزشکی، بنزودیازپین ها فقط باید برای تسکین کوتاه مدت اضطراب یا بی خوابی که شدید و ناتوان کننده است استفاده شود. این به این دلیل است که تحمل و وابستگی می تواند تنها چند هفته پس از شروع استفاده رخ دهد. علائم و نشانه های ترک را می توان مانند علائم سندرم الکل به عنوان عمده یا جزئی طبقه بندی کرد. طبق این طبقه بندی، علائم جزئی شامل اضطراب، بی خوابی و کابوس است. علائم اصلی شامل اختلالات ادراکی، روان پریشی، هیپرپیرکسی و تشنج های تهدید کننده زندگی است.

نحوه عملکرد بنزودیازپین ها

بنزودیازپین‌ها که با نام‌های بنزو، داونرز، قرص‌های عصبی و ترانک نیز شناخته می‌شوند، با تقویت پاسخ مغز شما به یک انتقال‌دهنده عصبی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید عمل می‌کنند. به آرامش برخی از واکنش های فیزیولوژیکی و عاطفی. این باعث ایجاد احساس آرامش و آرامش می شود.

عوارض جانبی قرص بنزودیازپین

بیشتر عوارض جانبی بنزودیازپین ها به اثر مضطرب این دارو بر سیستم عصبی مرکزی شما مربوط می شود.

عوارض جانبی استفاده از بنزودیازپین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خواب آلودگی
• گیجی
• سرگیجه
• اختلال در هماهنگی، افزایش خطر سقوط و تصادف
• افسردگی
• افزایش اضطراب

اثرات جدی تر عبارتند از:

• مشکلات حافظه
• تغییرات رفتاری – برای مثال، افزایش ریسک
• هذیان، به ویژه در افراد مسن
• خطر وابستگی، به ویژه با استفاده طولانی مدت

با قطع بنزودیازپین ها طیف وسیعی از علائم ترک ممکن است رخ دهد. آنها عبارتند از:

• اضطراب و وحشت
• بی قراری و بی قراری
• لرزش
• سرگیجه
• خستگی
• مشکلات خواب
• تنگی نفس
• تعریق
• گرگرفتگی
• لرزش
• گرفتگی عضلات
• تشنج
• توهمات منبع مورد اعتماد
• مشکلات گوارشی
• احساس غیر واقعی بودن
• سردرد و درد عضلانی

کارشناسان استفاده از بنزودیازپین ها را برای بیش از ۲ هفته توصیه نمی کنند.

فردی که به مدت ۳ تا ۴ هفته از آنها استفاده می کند و سپس به طور ناگهانی قطع می شود، احتمالا علائم ترک را تجربه می کند. افرادی که در درازمدت از آنها استفاده می کنند ممکن است نیاز داشته باشند مصرف خود را طی یک دوره منبع مطمئن ۳ تا ۱۲ ماهه که پزشک باید بر آن نظارت کند، قطع کنند.

رعایت دستورات پزشک برای قطع مصرف این داروها ضروری است. توقف آهسته با کمک حرفه ای می تواند از عوارض ناخواسته جلوگیری کند

عوارض جانبی متداول به دارویی که استفاده می کنید بستگی دارد، اما به طور کلی عبارتند از:

• یبوست
• گیجی
• افسردگی
• اسهال
• خواب آلودگی
• دهان خشک
• اختلال نعوظ ۱۶
• خستگی
• سردرد
• اختلال در مهارت های حرکتی و هماهنگی
• تحریک پذیری
• از دست دادن اشتها یا افزایش اشتها
• میل جنسی کم
• ضعف عضلانی
• از دست دادن حافظه کوتاه مدت و اختلال در شناخت

عوارض جانبی بلند مدت قرص بنزودیازپین

استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین سبب بدتر شدن عوارض جانبی میشود. برخی از این عوارض جانبی می توانند بر خلق و خوی و رفتار شما تاثیر منفی بگذارند و باعث تغییر ادراک از خود، محیط یا روابط شما شوند.

عوارض جانبی طولانی مدت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اضطراب حاد
• آگورافوبیا (ترس از فضاهای باز یا عمومی)
• آنهدونیا (ناتوانی در احساس لذت)
• افسردگی
• ناتوانی در تفکر منسجم
• از دست دادن میل جنسی
• فوبیای اجتماعی

وابستگی و ترک قرص بنزودیازپین

بنزودیازپین ها به دلیل خطر اعتیاد جسمی و روانی، یک داروی جدول IV هستند. به این ترتیب، آنها معمولا بیش از دو تا چهار هفته تجویز نمی شوند. هنگامی که بنزودیازپین ها برای مدت طولانی مصرف می شوند، می توانند منجر به تحمل و وابستگی شوند، به این معنی که بدن شما برای دستیابی به همان اثر درمانی به مقدار بیشتری از دارو نیاز دارد.

اگر از هر یک از این داروها برای مدت طولانی استفاده کنید، در صورت قطع ناگهانی ممکن است علائم ترک را تجربه کنید.

دوز شما به تدریج کاهش می یابد تا برخی از علائم عمیق تر ترک را به حداقل برساند، از جمله:

• گرفتگی شکم
• احساس تغییر یافته از واقعیت
• سردرگمی و سردرگمی
• افسردگی
• توهمات
• افزایش حساسیت به نور، درد و/یا صدا
• بیخوابی
• تحریک پذیری
• گرفتگی عضلات
• تهوع و استفراغ
• عصبی بودن
• پارانویا
• تعریق شدید
• تشنج
• تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)
• احساس سوزن سوزن شدن
• لرزش

تداخلات دارویی قرص بنزودیازپین

آنها نه تنها می توانند وابستگی ایجاد کنند، بلکه مواد زیادی نیز وجود دارند که می توانند با بنزودیازپین ها تداخل داشته باشند و باعث مصرف بیش از حد تصادفی یا حتی مرگ شوند.

الکل و مسکن‌های اپیوئیدی که هر دو به عنوان مضعف‌کننده سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کنند، می‌توانند تاثیر بنزودیازپین‌ها را تا حد زیادی افزایش دهند. این داروها با هم ممکن است تنفس و عملکرد قلب شما را تا حدی کند کنند که ممکن است به طور کلی متوقف شوند.

به دلیل این نتیجه بالقوه تهدید کننده زندگی، بنزودیازپین ها را نباید با الکل، داروهای مخدر یا هر بنزودیازپین دیگری مصرف کرد، مگر اینکه پزشک شما تصمیم گرفته باشد که فواید آن بیشتر از خطرات در شرایط خاص شما باشد.

قبل از شروع مصرف بنزودیازپین، حتما در مورد تمام داروها، ویتامین ها، مکمل ها و محصولات گیاهی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از این موارد نیز می توانند باعث ایجاد فعل و انفعالات جدی شوند. در حین مصرف بنزودیازپین، پزشک ممکن است نیاز به تغییر دوز یا نظارت دقیق شما داشته باشد.

برخی دیگر از داروها و گیاهانی که می توانند باعث تداخل با بنزوها شوند عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی
• آنتی هیستامین ها
• داروهای ضد تشنج
• ضد قارچ های خاص
• آنتی بیوتیک های خاص
• داروی ضد سرفه شبه افیونی
• سایر داروهای آرام بخش

مصرف بیش از حد قرص بنزودیازپین

علائم بالقوه مصرف بیش از حد بنزودیازپین عبارتند از:

• تغییر وضعیت ذهنی
• کما
• خواب آلودگی
• مشکلات تعادل، راه رفتن، یا بلع
• لکنت زبان
• مشکل در تنفس، به خصوص اگر ماده دیگری همراه با بنزودیازپین مصرف شود

موارد احتیاط در مصرف قرص بنزودیازپین

شرایط و شرایطی وجود دارد که در آن استفاده از بنزودیازپین ها باید به دقت مورد توجه قرار گیرد یا حتی از آن اجتناب شود. از جمله:

شیردهی: بنزودیازپین ها وارد شیر مادر می شوند و می توانند علائمی را در کودک شما ایجاد کنند، بنابراین در صورت امکان در هنگام شیردهی باید از مصرف آنها اجتناب شود.

افسردگی و/یا اختلال استرس پس از سانحه: اگر افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه برای شما تشخیص داده شده است، باید بدانید که استفاده از بنزوها می تواند خطر آسیب رساندن به خود و خودکشی و همچنین تغییرات شدید خلق و خوی را افزایش دهد. .

سالمندان: در افراد بالای ۶۵ سال، بنزودیازپین ها باید با احتیاط و در دوزهای پایین تر استفاده شوند، زیرا خطر وابستگی و افزایش حساسیت به عوارض جانبی دارو مانند از دست دادن حافظه، اختلال در هماهنگی و از دست دادن شناخت وجود دارد.

بارداری: بنزودیازپین ها ممکن است به جنین آسیب برساند. اگر باردار هستید، قصد باردار شدن دارید یا اگر در حین مصرف بنزودیازپین ها باردار شده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

شرایط تنفسی: اگر یک اختلال تنفسی زمینه‌ای دارید، نباید از بنزوها استفاده کنید زیرا ممکن است تنفس شما را مختل کند، گاهی اوقات به شدت. نمونه هایی از شرایط تنفسی عبارتند از برونشیت، آپنه خواب، میاستنی گراویس و اختلال انسداد مزمن ریه.

سوء استفاده از قرص بنزودیازپین

استفاده نادرست بنزودیازپین باعث نگرانی است منبع مورد اعتماد. برخی افراد بدون نظارت پزشک متخصص از این داروها برای اهداف تفریحی استفاده می کنند که می تواند خطرناک باشد.

افراد می توانند با موارد زیر از مشکلات بالقوه تهدید کننده زندگی اجتناب کنند:

از این داروها فقط در صورت تجویز پزشک استفاده کنید

در مورد هر دارو یا مواد دیگری از جمله مکمل ها که مصرف می کنند به پزشک اطلاع دهید

دستورات پزشک را دقیقا دنبال کنید

اجتناب از مصرف داروها برای مدت طولانی تر از آنچه پزشک تجویز کرده است

قبل از تغییر دوز از پزشک سوال کنید

از مصرف آنها در کنار الکل یا مواد افیونی خودداری کنید

خودداری از مصرف داروهای شخص دیگر

قیمت قرص بنزودیازپین

قیمت تمام قرص ها باتوجه به شرکت سازنده اش متفاوت است.